بازیگر ناموفق تلویزیون و بدلش در تلاشند تا نامی برای خود در لس آنجلس 1969 دست و پا کنند.
یک بازیگر فراموش‌شده‌ی تلویزیون و بدلکار قدیمی‌اش تلاش می‌کنند در آخرین سالهای دوران طلایی هالیوود در صنعت رو به تغییر فیلم به شهرت و موفقیت برسند...
یک ستاره‌ی تلویزیون ساکن شهر لس آنجلس که شهرتش کم شده است ، همراه با بدلکارش سعی می‌کنند تا در آخرین سالهای طلایی هالیوود در دهه‌ی شصت میلادی به شهرت و موفقیت دست پیدا کنند و…
داستان فیلم در سال 1969 و شهر لس آنجلس رخ می‌دهد. ریک دالتون بازیگر فیلمهای وسترن در اواخر دهه 50 و اوایل دهه 60 میباشد که به مرور زمان شاهد کمرنگ شدن نقش و طرفداران خود در هالیوود می‌شود. بدلکار وی شخصی با نام کلیف بوث میباشد که سالیان سال در کنار "ریک" مشغول به همکاری بوده است. بعد از کمرنگ شدن کار "ریک" وی به الکل روی می‌آورد و کارش را در هالیوود تمام شده می‌داند...
یک هنرپیشه تلویزیونی رنگ باخته و بدلکارش در تلاش برای رسیدن به شهرت و موفقیت در سالهای پایانی عصر طلایی هالیوود در سال 1969 در لس آنجلس هستند.
یک هنرپیشه محو شده تلویزیون و دوبلور بدلکارش تلاش می کنند تا در سالهای پایانی عصر طلایی هالیوود در لوس آنجلس در سال 1969 به شهرت و موفقیت دست پیدا کنند.
یک بازیگر و بدل او تلاش دارند تا در اواخر دوران عصر طلایی هالیوود راهی برای ساخت یک فیلم پیدا کنند و به موفقیتی و مشهوریتی که میخواهند برسند...
دانلود فیلم Once Upon a Time… in Hollywood 2019 (روزی روزگاری در هالیوود) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
یک افسانه افسانه ای به سبک کلاسیک-تارانتینو با احترام های خالص دلستر عصر طلایی-هالیوود ، موسیقی متن همانند فیلم نامه درخشان آن تحریک کننده ، بازیگران ستاره دار پرستاره و بازی های آخرالزمان وحشیانه. 9.4 / 10. مرور: دهه 1960: Manson x Golden Age (منتهی به دوره رنسانس / عصر جدید) هالیوود. این دستور بلندی بود که کوینتین تارانتینو ، فیلمساز افسانه ای ، برای 9مین سفر خود به ما قول داده بود ، یکی از این موارد با تریلر و اعلام حضور بازیگران یک بار در زندگی از لئوناردو دی کاپریو تا برد پیت تا مارگوت رابی ، دلهره آورتر شد. پس از شاهکارهای تکرار نشدنی مانند Django Unchained ، The Hateful Eight، Kill Bill Vols. 1/2 ، Inglorious Basterds ، Reservoir Dogs و Pulp Fiction ، چشمهای دنیای فیلم در تاریخ 25 ژوئیه مانند اولین نمایش هر فیلم پرفروش در پس زمینه شهر نامدار آن بود و تارانتینو بار دیگر تحویل داد - آه * پسر * ، آیا او ارائه. یک افسانه افسانه ای به سبک کلاسیک-تارانتینو با احترام های خالص دلخواه دوران طلایی هالیوود ، موسیقی متن فیلم به اندازه فیلمنامه درخشان آن تحریک کننده ، بازیگران پرتحرک پرتحرک پرستاره و بازی آخر وحشی ، Once Upon A Time in Hollywood یکی از بزرگترین فیلمهای تارانتینو تاکنون.
دلتنگی به عصر طلایی هالیوود با تعداد زیادی تخم مرغ عید پاک و مداحی های فیلم سازی. آنچه به راحتی برجسته OUATIH است ، احترام طلایی و احضار بهترین های تاریخ هالیوود از طریق هر روش حسی قابل تصور است. این واقعاً مانند گذراندن یک ژوراید از طریق سالن های بایگانی فیلم است و برای مدت زمان 3 ساعته خود که به صورت چشمک زن می لرزد ، لب خنده مسخره ای به چهره هر سینفر می زند. پوسترهای فیلم کلاسیک ، قطعه های سریال تلویزیونی ، جعبه های ناهار ، وینیل-پاپ و تبلیغات رادیویی بیشتر از مواردی است که می توان با توجه دقیق به جزئیات و اصالت دوره اشاره کرد که سفری پر شور را از طریق فرار از بهترین دوران فیلم سازی انجام می دهد. این حتی شامل اشاره های هوشمندانه دیوار چهارم شکستن / متا به نمایش شکل هنری است (با هوی و هوس کلاسیک تارانتینو ، شوخ طبعانه و انرژی غیر قابل تصور) روند فیلم سازی با همه چیز ، از خطوط آشفته ، برش ها ، برگرداندن عکس ها و پخش مجدد صحنه ها هنگامی که مردم در سراسر تخصص ها گرد هم می آیند و سعی می کنند محصولات فیلم را آزمایش کنند که آزمایش زمان آن است.
فیلمبرداری برای موسیقی متن برای تنظیمات مکان ، با شکوه جلوه ای از زندگی پر زرق و برق و پرتحرک افراد ثروتمند و مشهور در هالیوود است. همانطور که وعده داده شده بود تنظیمات ایده آل هیلز - فقط با وقایع فیلمنامه درخشان آن متزلزل می شود. زرق و برق این همه تنظیمات ، زرق و برق یک نمایش خیره کننده از داستان پردازی با شخصیت های ثروتمندی است که فیلم را می سازند. فیلمنامه بسیار ماهرانه است - روزی روزگاری در هالیوود در سطح پانتئون است - قبل از متحد کردن همه آنها برای اقدام نهایی امضای وحشیانه طبق قول فیلمبرداری QT ، سهولت + 3-4 داستان را همزمان با سهولت انجام می دهید. ما با استفاده از ریک دالتون ستاره سینمای ناامن استودیوی هالیوود تلاش می کنیم ناامیدکننده برای نجات حرفه خود ، یک سبک زندگی درشت تر برای بدلکاری فداکارانه اش - دو کلیف بوث ، همسر تروفی / مدل شارون تیت در حال پرش بین عاشقانه ها در سطح LA مد ، و یک قوس فرقه مانسون مانند یک قاتل زنجیره ای که بین ترک ها سر می خورد ، در زیر سطح خزیده است.
اجراها. لئوناردو دی کاپریو کاملاً (پیش بینی شده) با یکی از خنده دارترین و خارج از صحنه ترین نمایش های خود نمایش را به عنوان سرب می دزد. پیت از نظر شخصیتی به همان اندازه حمایت می کند که در معرض جذاب قرار گرفتن استاندارد دوگانه در فیلم Once Upon a Time… in Hollywood درمانی بین افراد فقط "خواندن خطوطی است که دیگران برای آنها نوشتند" و کسانی که در پشت صحنه بدل کاری خطرناک انجام می دهند (همچنین یک نمادین است رفیق دونفره که به دو فیلم خاص خود احتیاج دارد ، با حضور این دو بازیگر افسانه ای برای یک ترکیب فوق العاده بی نظیر و طراوت!) ، مارگوت یک خط داستانی آرام و جذاب است که بدون شک درمانی برای چشم هاست در عین حال یک قوس کوچک عاشقانه نیز دارد. نتایج فاجعه بار ، و هیچ پیوند ضعیفی در مورد سایر بازیگران / کمدها وجود ندارد زیرا داستان بالا می رود و پیچ و تاب می خورد تا اینکه بازی نهایی به عنوان پر از bravato ، وحشی و چرخی که فقط در یک فیلم Tarantino یافت می شود وجود دارد .
عمل نهایی. یکی از دیوانه وارترین کارهای آخر که اواخر می توانم به یاد بیاورم - فقط فیلم های دیگر تارانتینو به عنوان یک رقم امضای بزرگ رونق بخش فیلمبرداری او کاملاً رقیب هستند ، Once Upon A Time In Hollywood با یک انفجار بزرگ پایان می یابد که علائم نهائی پیروزمندانه را به این پری بزرگ نشان می دهد داستان در منظره های شب روشن از پایتخت فیلم حرکت می کند. گره زدن بی وقفه تمام موضوعات داستانی به یکدیگر و در عین حال سنگین ماندن در قوس مانسون با فرقه خود که سعی در ورود و کشتن برخی از افراد اجتماعی در تپه های هالیوود را دارد ، آنها پایان بسیار متفاوتی از آنچه برای حداکثر ارزش سرگرمی تف نوشیدنی انتظار داشتند ، دارند - با همه چیز ، از شعله کش ها گرفته تا چاقوهای قصابی ، حمله سگ ها ، قرص های خواب آور تا فریادهای بی وقفه. آنچه در آخر و در طول فیلم حتی چشمگیرتر است این است که تارانتینو کاملاً هر یک از منتقدان / بدخواهان خود را ساکت و ساکت می کند و ادعا می کنند فیلم های او "بیش از حد لعنتی" دارند (او از PULP FICTION به سبک وعده داده شده خود در مورد بی ارزشی گستاخانه وفادار مانده است) احمقها) با داشتن تقریباً هیچ یک از مواردی که کاملاً مجاز به تهیه آن نبوده است ، این یک فیلم است که حول وقایع قتلهای مانسون تنظیم شده است: شدت و خشونت. درعوض ما فقط یک سفر 3 ساعته جاده ای انجام می دهیم که مطابق با سلیقه های قابل تشخیص از طریق داستان پردازی استادانه از دنیای قدیم ، هر علاقه مند به فیلم واقعی می تواند ساعت ها در شکوه و عظمت باشد.
ایرادات جزئی در یک بار پس از مدتی حضور در هالیوود ، نقش نسبتاً کوچکتری برای مارگوت رابی از آنچه انتظار می رفت و قوس مانسون آرزو می کنم آرزو می کنم کمی بارزتر و برجسته تر باشد. مارگوت فقط در نگاه های خلاصه نشان داده می شود و تقریباً از استعدادهای قابل توجه بازیگری استفاده نمی شود و ما فقط یک نگاه اجمالی از چارلی مانسون (با این وجود یک ظاهر کاملاً مشابه) و چند نگاه اجمالی از آئین او تا حیرت انگیز - پایان سرگرم کننده من واقعاً آرزو می کنم که برای ارزش عظیم EV خود ، میزان بیشتری کنترل شود. حتی چند صحنه شگفت انگیز یا تمسخر در کل این کار را انجام داده است ، شاید به جای برخی از دلتنگی ها در اولین اقدام غیر قابل انکار باشد ، اما ممکن است برای تعادل بیشتر بهتر ارائه شده باشد. به طور کلی ، یک بار Upon A Time In Hollywood یک شاهکار و یکی از بهترین فیلم های تارانتینو تا به امروز است - با توجه به فیلمبرداری درخشان او که هر رفت و آمد او را یک مرتبه افزایش می دهد ، یک شاهکار باورنکردنی است. یک افسانه افسانه ای به سبک کلاسیک-تارانتینو با احترام های خالص دلخواه دوران طلایی هالیوود ، موسیقی متن فیلم به اندازه فیلمنامه درخشان آن تحریک کننده ، بازیگران پرتحرک پرتحرک ستاره دار و بازی آخر وحشی ، OUATIH به سادگی تارانتینو را به عنوان یکی از برترین ها معرفی می کند 3 کارگردان همیشه در کتاب من ، و همچنین یکی از بزرگترین نویسندگان و متفکران تأثیرگذار / تکرار نشدنی که رسانه تاکنون دیده است.
دانلود فیلم Once Upon a Time… in Hollywood 2019 (روزی روزگاری در هالیوود) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
سلام دوباره از تاریکی. هیپی ، وسترن ، دامن کوتاه ، پومپادور ، آهنگ های جذاب پاپ ... همه (بیشتر) از دنیای ما ناپدید شده اند. برای نجات روز و خاطرات ، و چرخاندن کمی تاریخچه ، کوئنتین تارانتینو ، آخرین مرد عجیب فیلم است. جدیدترین او ما را به یاد دوره ای از گذشته ستاره های سینما و فیلم سازی مدرسه قدیمی می اندازد ... صنعتی که روزگاری دوست داشتنی است و به عنوان حمایت از زندگی توصیف شده است. تعداد زیادی نامه عاشقانه در صفحه بزرگ به هالیوود وجود داشته است ، اما در صورت وجود تعداد کمی ، با این همه لمس شخصی و تماس تلفنی با فیلم های خود کارگردان فیلمبرداری شده است.
با توجه به درخواست آقای تارانتینو ، این بررسی شامل اسپویلر یا جزئیاتی نمی شود که ممکن است در دیدن اولیه هر کس از فیلم تأثیر منفی بگذارد. این یک درخواست منطقی است زیرا روزی روزگاری در هالیوود بسیار منحصر به فرد است و به معنای واقعی کلمه مملو از نوستالژی ، ضربات دیدنی و قطعات تاریخی است - برخی دقیق ، برخی نه چندان. چیزهای زیادی برای پذیرش و پردازش وجود دارد و تأثیر کامل مشاهده اولیه ممکن است منجر به رعب و وحشت ، شوک یا انزجار شود ... و شاید حتی همه موارد بالا. بنابراین این یک نمای کلی کاملاً ساده است که با برخی از بینش ها همراه است و باید به جای خراب کردن تجربه ، پیشرفت کند.
روزی روزگاری در هالیوود حدود 6 ماه در سال 1969 را شامل می شود ، اما در واقعیت ، همه اتفاق می افتد (حداقل آنچه ما در صفحه نمایش می بینیم) در 3 روز. لئوناردو دی کاپریو (احتمالاً بهترین اجرای او تاکنون) در نقش ریک دالتون بازیگری است که در دهه های 50 و 60 یک سریال تلویزیونی وسترن موفق (خیالی) با عنوان "قانون فضل" داشت. از زمان پایان نمایش ، ریک قادر به انتقال موفقیت آمیز به فیلم ها نبود. برای مقایسه ، به کلینت ایستوود ، استیو مک کوئین و برت رینولدز فکر کنید - همه بازیگران در تلویزیون های غربی که موفقیت شغلی بیشتری در فیلم Once Upon a Time… in Hollywood ها پیدا کردند. برد پیت (مظهر باحال) در نقش کلیف بوث ، بدلکار ریک ، دوست ، راننده ، کارمند و غیره بازی می کند. در حالی که ریک ناامید است که مرحله بعدی حرفه خود را پیدا کند و از فراموشی دور شود ، کلیف ، دامپزشک ویتنام ، پذیرش بخشش در زندگی است. ریک در یک خانه شیک هالیوود هیلز در همسایگی کارگردان داغ فیلم رومن پولانسکی و همسر ستاره دارش شارون تیت زندگی می کند. و کلیف با یک برندی روتویلر کاملاً آموزش دیده خود در یک تریلر پشت Van-Nuys Drive-In زندگی می کند.
چندین داستان موازی برای دنبال کردن وجود دارد ، و یک داستان اصلی شامل شارون تیت فوق الذکر است. مارگوت رابی با انرژی و هاله ای شیرین که تصور می کنیم از آن برخوردار است ، نقش را میخکوب می کند و به شهر باز می گردد. هر 3 بازیگر نقش اصلی - دی کاپریو ، پیت ، رابی - صحنه های حذفی دارند که دوست دارم بتوانم در مورد آنها بحث کنم ، اما مطمئن نیستم که چگونه بدون دادن خیلی زیاد. چیزی که می توانم بگویم این است که هر یک از این سه بازیگر با استعداد ثابت می کنند که ستاره های سینما هنوز وجود دارند.
این نهمین فیلم تارانتینو به عنوان کارگردان است (او KILL BILL 2 قسمتی را یک فیلم می داند) ، و او ادعا می کند که ساخت فیلم را پس از شماره 10 متوقف خواهد کرد. چندین ویژگی وجود دارد که می توانیم در یک فیلم QT به آنها اعتماد کنیم و بازیگران پشتیبانی مضحک عمیق یکی از آنهاست. مرور هر یک از شخصیت هایی که توسط بازیگرانی شناخته می شوید که یک صفحه و نیم طول می کشد ، بنابراین در اینجا فقط به تعدادی از آنها می پردازم. مارگارت کواللی در نقش پوسی کات ، یکی از دختران خانواده مانسون ، یک دزد صحنه است. شما احتمالاً او را از "Fosse / Verdon" یا "The Leftovers" اخیر به یاد می آورید ، و در اینجا او کاملاً از چهره و روح هیپی استقبال می کند. امیل هیرش در آن شب سرنوشت ساز با آرایشگر Jay Sebring ، یکی از کسانی که در خانه با خانم تیت بود ، بازی می کند و مایک مو آنقدر قانع کننده نقش بروس لی را بازی می کند که وقتی او عینک آفتابی را برداشت ، لحظه ای گیج شدم. برخی از افراد منظم تارانتینو نیز حضور دارند: کورت راسل (به عنوان هماهنگ کننده و راوی شیرین کاری) ، مایکل مادسن (به عنوان بازیگر) و بروس درن در نقش جورج اسپان (جانشین دیرهنگام پس از مرگ برت رینولدز). از دیگر موارد قابل توجه می توان به مایا هاوک (دختر اوما تورمن) ، آستین باتلر (اخیراً بازیگر نقش اصلی سریال بیوگرافی ال لوسی باز لورمان) در نقش تکس واتسون ، رومر ویلیس (دختر بروس) به عنوان بازیگر جوانا پتت ، دمیان لوئیس در نقش استیو مک کوئین ، آل پاچینو اشاره کرد به عنوان نماینده ماروین شوارتز ، داکوتا فانینگ در نقش اسکیکی فروم و لوک پری فقید در نقش بازیگر وین ماندر ("لنسر"). کلو گولاگر 90 ساله ("The Virginian" ، نمایش آخرین تصویر) ظاهر می شود و نیکلاس هاموند (فردریش از THE SOUND OF MUSIC) با ذوق و شوق به عنوان کارگردان Sam Wanamaker نقش خود را می گیرد. حتی یک جلد راهنمای تلویزیون نیز وجود دارد که در آن بازیگر برجسته شخصیت مشهور اندرو دوگان ("لنسر") حضور دارد. برخی از این موارد و بسیاری موارد دیگر مانند کاموها هستند ، اما دیدن چهره ها هنوز هم جذاب است.
سال 1969 50 سال پیش بود و تارانتینو در بازآفرینی جلوه بلوار سانست هالیوود کار قابل توجهی انجام می دهد. بلوار ، Cielo Drive ، و backlots استودیو. اعتبار بسیاری به باربارا لینگ ، طراح تولید و نانسی هایگ ، دکوراتور تنظیم کننده (همکار مکرر برادران کوئن و برنده اسکار BUGSY) می رسد. آریان فیلیپس با لباس هایی که برای دوره زمانی طبیعی به نظر می رسند و مانند چیزی در قفسه های کمد لباس نیستند ، کار فوق العاده ای انجام می دهد. رابرت ریچاردسون ، فیلمبردار سه بار برنده اسکار ، رابرت ریچاردسون (HUGO ، AVIATOR ، JFK) برای ششمین فیلم Tarantino خود بازگشته است و او ظاهر و احساس و حال و هوای زمانی را که برای کارگردان بسیار شخصی است به تصویر می کشد.
سه سال و نیم از THE HATEFULIGHT EIGHT ، جدیدترین فیلم تارانتینو و احتمالاً بدترین استقبال از او می گذرد. این یکی کاملاً شخصی است زیرا زمان و مکانی را که عاشق فیلم ها شده است به تصویر می کشد. دوگانگی افزایش ستاره پرستاری و محو شدن گاوچران به عنوان همسایه یک روش درخشان برای بیان نکته در مورد تغییر زمان است. این زمان انتقال در ایالات متحده بود - فرهنگ جدیدی بر ما حاکم بود و بی گناهی باقی می ماند ، مطمئناً در یک شب گرم آگوست سال 1969 از بین رفت. طبق معمول ، استفاده او از موسیقی برای یک هدف است. ما با Roy Head ، The Royal Guardsmen ، و Paul Revere and Raiders ، و دیگران برخورد می کنند. QT همچنین تعداد زیادی پای برهنه (علامت تجاری دیگر) را به ما نشان می دهد. آنچه غیر معمول است این است که فیلم فاقد گفتگوی جمعی علامت تجاری است. این یک نوع پیچ و خم ... درست تا زمانی که این کار انجام نشود.
کوئنتین تارانتینو یک گیک فیلم زنده و تنفس است (این یک تعارف است) که حق ساخت فیلم های دلخواه خود را به دست آورده است. ساختن این یکی برای او یک عمر طول کشید تا زندگی کند ، 5 سال برای نوشتن ، و شما 161 دقیقه طول می کشد تا تماشا کنید. با استقبال گرمي از اين در كن روبرو شد ، اما هيچ كس نمي تواند انتظار داشته باشد هر آنچه را كه آقاي تارانتينو خدمت كرده در يك ديد مشاهده كند. با این اوصاف ، یک بازدید برای بسیاری از افراد (به خصوص افراد زیر 40 سال که هیچ خاطره ای از این هالیوود ندارند) احتمالاً یک بازدید خواهد بود. برخی این را به عنوان یک سفر نوستالژی بیش از حد زیاده خواهانه برای افراد مبتدی دسته بندی می کنند. و احتمالاً درست هستند. اما برای آن دسته از ما که شکایت داریم که فیلم های زیادی دوباره ساخته شده ، دوباره خوانده می شوند و کمیک بوک هستند ، نمی توان انکار کرد که تارانتینو یک تجربه تماشای منحصر به فرد و خلاقانه را ارائه می دهد - و این برای همه مناسب نیست.
دانلود فیلم Once Upon a Time… in Hollywood 2019 (روزی روزگاری در هالیوود) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
شاید هرگز فیلمساز دیگری مانند کوئنتین تارانتینو وجود نداشته باشد. اگر وجود داشته باشد، مطمئناً خوش شانس هستیم. اما به احتمال زیاد، نسل های آینده فقط شاگرد او خواهند بود و خدا را به خاطر همین واقعیت فقط شکر می کنیم. او یک فیلمساز فیلمساز است. عشق او به سینما در آستانه فتیشیسم است. به نظر می رسد ماموریت او در زندگی این بود که خاطرات سلولوئیدی خود را زنده نگه دارد و در روان آمریکایی در زمانی که تاریخ انقضای آن گذشته است. تا زمانی که قرقره و راهی وجود داشته باشد، تارانتینو به شما بلیطی برای بزرگترین نمایش‌های روی زمین می‌دهد، مملو از زبان کثیف و خشونت‌های غم‌انگیز. روزی روزگاری در هالیوود نهمین فیلم بلند اوست. این دومین تا آخرین فیلم او اعلام شده است. شایعات حاکی از آن است که اگر فیلم با استقبال گرمی رو به رو شود، این می تواند آخرین فیلم او باشد. من دعا می کنم که همه بتوانیم برای آخرین بار برای شماره 10 بنشینیم، اما اگر کوئنتین به طور جدی به آن فکر کند، من به گرمی و با خوشحالی آن را می پذیرم. حقیقت این است که همه چیز به این لحظه منتهی شده است. اوج شخصی کوئنتین، شامل همه چیزهایی است که او به عنوان مردی که در هالیوود زندگی می‌کند و یک فیلمساز موفق، آموخته و تجربه کرده است. او به دنبال آن رفت و این کار را کرد. روزی روزگاری در هالیوود بهترین فیلم سال 2019 است و به راحتی بهترین فیلم او پس از Pulp Fiction است. برای من، چیزی کم از کامل است. هر چیزی که می خواستم باشد، و با این حال هنوز مرا شوکه و شگفت زده کرد. من متقاعد شده‌ام که بعد از تماشای دوم و حتی سوم، هنوز چیزهای جدیدی برای دوست داشتن آن پیدا خواهم کرد. به مدت نزدیک به سه ساعت، شما را از روی صندلی بلند می‌کند و هرگز رها نمی‌کند.
این داستان است. سال 1969 است. ما با ریک دالتون (لئوناردو دی کاپریو) باهوش و بدلکار دمدمی مزاجش، کلیف بوث (براد پیت) آشنا می شویم. دوتایی پویا از تلویزیون سیاه و سفید و فیلمهای قدیمی و تفنگدار کابوی. آنها بهترین بودند، خوش تیپ ترین و با استعدادترین بودند. آنها بهترین بازیگران هالیوود بودند.. تا به حال. پس از ملاقاتی ناخوشایند با عامل خود، ماروین شوارتز (با بازی آل پاچینوی بزرگ به شیوه‌ای افتضاحانه)، به ریک بدون عبارات نامشخص گفته می‌شود که دوران او به عنوان یک مرد برجسته به پایان رسیده است. به عبارت دیگر، او همه چیز را از دست داده است. به ایفای نقش‌های متحرک در نمایش‌های تلویزیونی اواخر دهه 60 و وسترن‌های اسپاگتی ایتالیایی درجه B که هیچ‌کس هرگز نخواهد دید، کاهش یافته است. وی، ویران شده، به خانه مجلل خود در تپه های هالیوود باز می گردد، در حالی که کلیف به خانه می رود و به یک تریلر تیره و تار در کنار یک سینمای درایو می رود تا براندی پیتبول وفادارش را سیر کند. رویای کالیفرنیا آن چیزی نیست که به نظر می رسد. اما آیا نمی دانید، ریک دالتون یک همسایه جدید دارد. رومن پولانکسی و همسرش، فوق ستاره شارون تیت (مارگو رابی). کنتراست خیلی واضح تر نمی شود. همانطور که ریک دالتون در غروب مه آلود کالیفرنیا ناپدید می شود، تیت و دوستانش در وسط آن در حال رقصیدن هستند. ما شروع می کنیم به متناوب بین این دو داستان. بدبختی شخصی ریک دالتون در به دست آوردن نقش های متوسط، و شارون تیت متواضعانه از حرفه خود در اوج لذت می برد. او بسیار متواضع است، در واقع او در نمایش فیلم های خود در شهر شرکت می کند تا پاهایش را به عقب براند و با تماشاگران بخندد. اما در میانه روزهای پر فراز و نشیب تجارت نمایشی، شر در پس زمینه نهفته است و آماده حمله است. آن شیطان خانواده منسون. کلیف، ریک و شارون همگی با چارلی و باند درگیری‌های انفرادی دارند، و آنها را به عنوان هیپی‌های معمولی کثیف شما نادیده می‌گیرند، اما نمی‌دانند که قرار است با هلتر اسکلتر برخورد کنند.
از همان ابتدا، تارانتینو نه تنها به شما نشان می‌دهد که اوضاع در سال 1969 چگونه بود، بلکه شما را در کنار آن قرار می‌دهد. من با همه آنها آنجا بودم. بسیاری از سکانس‌های اینجا شامل میان‌آهنگ‌های رانندگی با پخش زنده رادیویی معتبر (نه بر خلاف سوپر صداهای دهه ۷۰ کی بیلی) موسیقی متن فیلم ما است. آهنگ‌های روان‌گردان قاتل و تبلیغات رادیویی چند بار را روایت می‌کنند که شخصیت‌های ما سکوت می‌کنند، که در هر فیلم تارانتینو، کوتاه است. حتی ممکن است یک ساعت و نیم اول فیلم بینندگان را متحیر کند که چقدر بین شخصیت ها اتفاق می افتد. اما نکته اینجاست. تارانتینو برای نشان دادن این زمان در هالیوود، مخاطب را از طریق چندین POV قرار می دهد. این تکنیکی بود که انتظارش را نداشتم، اما به همان اندازه آن را دوست داشتم، و اگر چیزی باشد، همیشه وقتی به فیلم فکر می‌کنم این سکانس‌ها را اول به خاطر می‌آورم. دی کاپریو در نقش ریک دالتون افسرده شیدایی، صفحه را روشن می کند که با غرور در صحنه فیلمبرداری به گونه ای می رود که گویی هنوز یک عکس داغ است، تا تریلر خود را در یک حمله ناامنی و خشم خراب کند. برد پیت در نقش کلیف بوث بی دردسر است. دوست پس از پل نیومن، دوست داشتنی ترین شریک جنایت است. رابی نقش تیت را بازی می‌کند و با مسئولیت ایفای نقش قربانی اصلی یکی از وحشتناک‌ترین و وحشتناک‌ترین قتلهای تاریخ آمریکا، باید در این ادای احترام ویژه به او افتخار بیاورد. او نه تنها افتخار به ارمغان آورد، بلکه زیبایی، لطف، خوش بینی و عشق را نیز به ارمغان آورد. اگر او آهنگی داشت، احتمالاً "صبح بخیر، استارشاین" بود، اگرچه همه ما می دانیم که او از طرفداران پل ریور و رایدرز بود. تیت در اینجا همه چیزهای خوب اواخر دهه 60 را نشان می دهد. آن همسایه‌ی خود را دور و آزاده دوست داشته باشید، قدرت گلی که اکثر کالیفرنیایی‌ها در آن زمان از آن استفاده می‌کردند. تا زمانی که شما آن را افراط نکنید. اگر این کار را می‌کردید، تبدیل به یکی از آن هیپی‌های کثیف لعنتی می‌شوید.
این چیز دیگری است که تارانتینو در سال 1969 کشف می‌کند. اگر نگران فیلمی درباره خانواده منسون بودید که آنها را به عنوان فوق‌العاده تجلیل می‌کند. ضدقهرمانان باحال، بهتر است بنشینید و اجازه دهید روزی روزگاری در هالیوود صحبت کند. از آنجا که تارانتینو به وضوح از چارلز منسون متنفر نیست، بلکه از او متنفر است. مردی که در ذهنش دهه 1960 را کشت و هالیوودی را که دوست داشت. با این حساب، ممکن است از خود بپرسید که روزی روزگاری در هالیوود واقعاً وقایع آن شب وحشتناک را بازسازی نمی کند، درست است؟ خب، به شما قول می‌دهم، این یک بررسی بدون اسپویلر است، اما اجازه دهید بگوییم که رویدادهای 8 آگوست 1969 در اینجا آنطور که در تاریخ انجام می‌شد رخ ندادند. چه نتایجی، بزرگترین انگشت وسطی است که تا به حال در یک پایان حماسی به خانواده منسون داده شده است، آنقدر بی رحمانه و بی رحمانه که فک شما را پایین می آورد.
با احساس اینکه یک کوکتل قوی نوشیده ام، تئاتر را ترک کردم. از شب‌های بوگی و فراتر از دره عروسک‌ها، یک بونگ را پاره کرد و با مشتی به صورتش بیدار شد. این یک فیلم است و یک سفر و تجربه ای که به زودی فراموش نخواهید کرد. همین الان این چیزا رو ببین دوبار ببین سه بار ببین داخل سرتان دعوت کنید و بگذارید همان جا بماند و خورش بپزد. این ملیله آمریکایی، مشروب، سکس، مواد مخدر، راک اند رول و فیلم‌ها را کاوش کنید. شما خسته خواهید شد، اما شما راضی خواهید بود.
دانلود فیلم Once Upon a Time… in Hollywood 2019 (روزی روزگاری در هالیوود) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
به همین دلیل است که همه روزی روزگاری در هالیوود را دوست ندارند: روزی روزگاری در هالیوود مانند همه فیلم های دیگر تارانتینو نیست و مانند هیچ فیلم مدرنی نیز نیست. روزی روزگاری در هالیوود یک نامه عاشقانه کمدی، غم انگیز و کمدی است به عصری از هالیوود که این روزها می دانیم ارتباط خود را با آن قطع کرده ایم.
هدف روزی روزگاری در هالیوود این نیست که دقیقاً مانند پالپ باشد. تخیل کنید و داستان هایی بگویید که معنایی ندارند. در واقع، من استدلال می کنم که تارانتینو می خواهد هر داستانی معنایی داشته باشد. ریک دالتون (لئوناردو دی کاپریو) یک ستاره اکشن محو شده است که در تلاش برای حفظ حرفه و شهرت خود است. هر صحنه‌ای که او در آن حضور داشت لذت‌بخش بود، زیرا درونی با خودش بحث می‌کند که بهتر از آنچه هست باشد. او نمی تواند کاری پیدا کند جز اینکه به عنوان یک شخصیت شرور تایپکست، و در ابتدا پیشنهاد رفتن به خارج از کشور را رد می کند زیرا فکر می کند که این یک گام بسیار دور از حرفه قبلی او است. داستان دالتون به اندازه بدلکار او، کلیف بوث (برد پیت) برای من سرگرم کننده نبود، اما در عرض یک دقیقه به آن خواهم رسید. برخی می گویند داستان دالتون کسل کننده، بیش از حد و بی معنی بود. می گویم مهم ترین و جذاب ترین خط داستانی فیلم بود. ریک یک الکلی است و با خشم زیادی نسبت به خودش برخورد می کند، به خصوص در تریلرش (منظورم را متوجه خواهید شد)، و صحنه های طولانی که نشان می دهد او نقش خود را به عنوان شخصیت شرور در وسترن بازی می کند، در نقش دی کاپریو بسیار سرگرم کننده است. کارهای درخشانی انجام می دهد و به ما اجازه می دهد دالتون را به عنوان یک بازیگر ببینیم بدون اینکه ارتباط خود را با او با لغزش در بازیگری خودش از دست بدهیم. او در نهایت تصمیم می گیرد به خارج از کشور برود، اما بیشتر آن زمان صرف یک مونتاژ می شود. وقتی برمی گردد، یک همسر ایتالیایی جدید و یک مد کاملا جدید مستقیماً از اروپا به تن می کند. او تا آخر کار کاری انجام نمی دهد، به جز اینکه یک پیرو منسون را زنده زنده در استخر خود بسوزاند و در نهایت با همسایه هایش دوست می شود. وقتی در مورد شارون تیت صحبت می کنم به این موضوع نیز خواهم رسید. ریک نماینده هالیوود در سال 1969 است و اگر با تاریخچه فیلم آشنا نباشید، آن را از دست خواهید داد. در سال 1969، فیلم‌هایی مانند Easy Rider، Bonnie and Clyde، و The Graduate چهره سینما را با از بین بردن کدهای سانسور تغییر دادند و در نهایت استودیوها را وادار کردند تا سلطنت را به کارگردان‌ها بسپارند، بنابراین وارد عصر اوتریسم شدند. بازیگرانی مانند ریک به دلایل متعددی در فیلم Once Upon a Time… in Hollywood بی‌حساب می‌شدند، اما عمدتاً به این دلیل که مجبور نبودند در زمانی که تحت سیستم استودیو بودند به دنبال کار بگردند، فقط یک قرارداد امضا کردند و بلافاصله کار پیدا کردند. رومن پولانسکی، همسایه‌اش، یکی از کارگردان‌هایی بود که در این عصر سلطنت آزاد زیادی به او داده شد. شخصیت دالتون بیانگر ناامیدی بود که احتمالاً بسیاری در آن زمان احساس می کردند، و تارانتینو شخصیتی را ساخت که به زیبایی توسط دی کاپریو بازی کرد.
کلیف بوث از سوی دیگر، تارانتینویی ترین شخصیت فیلم بود. من فکر می‌کنم او مورد علاقه طرفداران خواهد بود، زیرا برای درک نیازی به زمینه تاریخی یا همدلی ندارد. او یک بدلکار است که بسیار بدتر از ستاره‌اش، دالتون، زندگی می‌کند، و یک آدم بدجنس با گذشته‌ای درهم است. صحنه‌های او فوق‌العاده سرگرم‌کننده بودند، زیرا پیت انرژی خاصی را به هر صحنه می‌آورد که شما را به صفحه نمایش می‌چسباند و منتظر حرکت بعدی او هستید. به خصوص در پایان، زمانی که تکس او را زیر اسلحه قرار داد و او داشت روی اسید می خورد. بدیهی است که او اوضاع را تحت کنترل داشت، اما ما به عنوان تماشاگر تا زمانی که سگ را بر سر آنها بیمار نکند، هیچ اطلاعی نداریم. بوث شخصیتی بود که انتظار دارید در یک فیلم تارانتینو ببینید. هیچ یک از خط داستانی او برای آنچه که مردم می گویند "بیهوده" است، استفاده نشد، عمدتاً به این دلیل که او بیشترین ارتباط را با قبیله منسون دارد. خود چارلز فقط دو بار ظاهر می شود و فقط چند کلمه می گوید. من واقعاً از این انتخاب خوشم می‌آید، زیرا این فکر را به یادگار گذاشت که شاید منسون همیشه یک خطر باشد و آنطور که ما فکر می‌کردیم برای تماشاگران بازی نکرد. این یک داستان در مورد قتل منسون نبود. منسون اتفاقاً در زمانی که دالتون و بوث در حال مبارزه بودند ادامه داشت، و این موضوع با هم تلاقی پیدا کرد. نقش او، در حالی که کمتر از آنچه من انتظار داشتم مورد استفاده قرار گرفت، نقش اصلی بود، زیرا زندگی واقعی تیت توسط قبیله منسون به قتل رسید. اگر به عنوان یک مخاطب با آن دانش وارد شوید، تمام فیلم را منتظر می‌مانید تا اتفاقی برای او بیفتد، و هرگز این اتفاق نمی‌افتد. تیت خود بازیگری شاد و شکوفا بود که با دوستانش وقت می گذراند و (بسیار زیاد) می رقصید. این شیوه بی خیالی زمینه ساز میل به معروف شدن بود، زیرا او به مردم می گوید که او کیست و به وضوح از اینکه او را نمی شناسند ناامید می شود. تیت در این داستان نقشی را ایفا می کند که نشان می دهد دوران بازیگرانی که اکنون جایگزین ریک دالتون شده اند، و همچنین نمایش ویژه هالیوود، جذابیت صفحه نقره ای. از آنجایی که این نامه اساساً یک نامه عاشقانه طولانی به هالیوود است، تارانتینو آنچه را که او را از طریق تیت به صفحه نمایش کشانده است، می نویسد.
با همه ارجاعات آن، مبهم یا در چهره شما، مقدار خوشمزه ای برای جذب وجود دارد. مخصوصا برای سینفایل ها تارانتینو بیننده را دارد که بنشیند، صفحه نمایش را بخورد، و تصور کنید که ما دقیقاً با شخصیت‌های پرتره‌ای از هالیوودی که مدت‌هاست به تصویر کشیده شده‌ایم، هستیم. روزی روزگاری در هالیوود به دلیل انتظاراتی که برای قتل های منسون وجود دارد و به این دلیل که مخاطبان امروزی انتظار دارند در هر گوشه و کناری اکشن داشته باشند، سوء تفاهم خواهد شد که نام تارانتینو را می توان تا حدی به آن چسباند. بدون هیچ جلوه‌های ویژه دیوانه‌کننده‌ای برای صحبت، صرفاً یک فیلمنامه و بازی فوق‌العاده، فکر می‌کنم بسیاری از مخاطبان خسته می‌شوند یا نمی‌فهمند چرا برای دیگران سرگرم‌کننده است. من شخصاً فکر می‌کنم که این یکی از بهترین‌های تارانتینو است، اگر نگوییم بهترین او، و برای دوستداران سینما در همه جا امتحان خواهد کرد. موافق یا مخالف، همه ما باید بپذیریم که سگ برد پیت عالی بود.
دانلود فیلم Once Upon a Time… in Hollywood 2019 (روزی روزگاری در هالیوود) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
این همه تحسین منتقدان برای روزی روزگاری در هالیوود (عمدتاً به این دلیل که فیلم تارانتینویی است) بسیار گیج کننده است. پس چه اشکالی دارد؟ برای شروع، تا 10 دقیقه آخر هیچ اتفاقی نمی افتد. این یک ماجرای آهسته، گیج‌کننده و تبریک‌آمیز با صحنه‌های بیرون‌کشیده و هزاران نکته از کلاهک به «عصر» است - از طریق موسیقی متن و قرار دادن محصول از بسته‌بندی دهه 1960، یا شخصیت‌های «زندگی واقعی» مانند ظاهر سام وانامیکر - که فقط نیستند. لازم نیست آنها حتی دی کاپریو را به عنوان "چه می شد اگر؟" به فرار بزرگ وارد کردند. لحظه ... اما همه برای چه؟ فقط هالیوود دوباره در مورد هالیوود بودن به پشت خود سیلی می زند.
لحظه های پرتنش واقعی مانند زمانی که شخصیت پیت از خانه خانواده منسون بازدید می کند، وجود داشت که به یک حشره مرطوب تبدیل می شد. بازم چرا اون صحنه اینقدر طولانی بود؟ چرا آنها زمان زیادی را صرف بازی دی کاپریو در نقش شخصیت بد در وسترن کردند، اما اصلاً برای انتقال شخصیت او به ایتالیا وقت گذاشتند (به غیر از این واقعیت که تارانتینو می‌خواست تصور کند پوسترهای وسترن اسپاگتی دهه 1960 با DiC در آنها چه شکلی می‌شدند؟ !). و هدف آل پاچینو چه بود؟ یا شخصیت شارون تیت پس از دیدن پایان...؟
این یک فرصت از دست رفته بود که می‌توانست اثری عالی در زندگی رو به زوال یک بازیگر باشد که به یک سریال خسته کننده تبدیل شد. از نوع صحنه های مرتبط ... البته صحنه های کاملاً خوب. تارانتینو تبدیل به وودی آلن جدید شده است... بازیگران می خواهند یکی از فیلم های او را در رزومه کاری خود داشته باشند، علیرغم این واقعیت که او مدت زیادی است که فیلم خوبی نساخته است.
دانلود فیلم Once Upon a Time… in Hollywood 2019 (روزی روزگاری در هالیوود) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
من روزی روزگاری در هالیوود را دو بار در دو روز گذشته دیدم، احتمالاً بارها دیگر آن را خواهم دید. تارانتینو قبلاً من را شوکه و شگفت زده کرده بود، اما این بزرگترین شوک بود. داستان فیلم در هالیوود سال 1969، درست قبل از قتل های وحشیانه خانواده منسون می گذرد.
لئونارد دیکاپریو و برد پیت بازی های حرفه ای بالایی را ارائه می دهند. دیکاپریو، ریک دالتون، بازیگر گاوچران تلویزیونی است که آرزوی ستاره شدن در سینما را دارد، اما اکنون به موفقیت رسیده است. پیت نقش «کلیف بوث» را ایفا می‌کند که بدلکار دوبل/راننده‌اش و در اطراف بهترین جوانه است. آنها همچنین در زندگی واقعی دوتایی از یکدیگر را نشان می دهند، اگرچه دالتون از شکست های خود در زندگی عصبانی و ناامید است در حالی که بوث کاملاً خوشحال است که گوفر و دست ساز دوستش است. بازآفرینی‌های خوبی از وسترن‌های تلویزیونی آن زمان وجود دارد، دالتون ستاره نمایشی بود که هرگز وجود نداشت، اما به وضوح بر اساس سریال «مرده یا زنده تحت تعقیب» استیو مک‌کوئین است. دالتون اکنون در تلویزیون نقش شروران نقش مهمان را بازی می کند. یک سریال واقعی "لنسر" در اینجا بازسازی می شود، من هرگز این نمایش را هنگام پخش ندیدم زیرا در اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970 در مقابل "جوخه مد" قرار گرفت. دالتون در حین اجرای اپیزود "لنسر" صحنه های خنده دار و تاثیرگذاری در مقابل یک بازیگر زن 8 ساله زودرس دارد. لوک پری فقید آخرین حضور سینمایی خود را نیز در این صحنه ها انجام می دهد.
مارگو رابی با بازی شارون تیت، حضور تقریباً جادویی دارد. متأسفانه تیت امروزه به عنوان مشهورترین قربانی قتل خانواده منسون شناخته می شود. ما نه تنها می بینیم که چقدر زیبا بود، بلکه چقدر خوب و مهربان بود. یکی از صحنه های مورد علاقه من زمانی است که او برای تماشای فیلمی که در سال 1968 با دین مارتین ساخته بود، به سالن سینما می رود. کلیپ‌های واقعی فیلم (با شارون تیت واقعی) را می‌بینیم و واکنش‌های او را کاهش می‌دهیم، وقتی تماشاگران به قطعات کمدی او می‌خندند و صحنه مبارزه او با نانسی کوان را تشویق می‌کنند، خوشحال می‌شود.
وقتی کلیف دختر نوجوانی را سوار می‌کند که می‌خواهد به مزرعه اسپان، یک مجموعه فیلم که زمانی در آن کار می‌کرد، ببرند، فیلم شروع به تاریک شدن می‌کند. من تقریباً همه چیز را در مورد پرونده منسون خوانده ام، بنابراین می دانستم که اکنون به کجا می رود. کلیف دسته ای از دختران عمدتا هیپی را می بیند که در اطراف آویزان هستند و می پرسد که آیا جورج اسپان مالک اصلی مزرعه هنوز در آنجا زندگی می کند؟ صحنه های مزرعه بی سر و صدا نگران کننده است. داکوتا فانینگ (من او را نشناختم) نقش Squeaky، یکی از دختران واقعی منسون را بازی می کند. چشمان خالی و رفتار سرد او لحظاتی پر از تعلیق را رقم می زند. کلیف نگران دوست قدیمی خود جورج است و می خواهد که او را ببیند. او اکنون او را پیر و نابینا می‌یابد (بروس درن در یک فیلم کوتاه) اما حداقل زنده است. کلیف هنوز مشکوک است، اما مزرعه را ترک می‌کند.
آخرین اتفاق بزرگترین شوک را به همراه دارد. ریک از چندین ماه فیلمبرداری وسترن اسپاگتی در ایتالیا بازگشته است. او همچنین با یک بازیگر ایتالیایی ازدواج کرده است. اکنون 8 آگوست 1969 است. کلیف و پیتبول وفادارش براندی شب را در خانه ریک می‌گذرانند. شارون تیت و تعدادی از دوستانش به خانه او (که دقیقاً همسایه ریک است) می رسند تا عصر را با هم بگذرانند. سپس پیروان منسون چارلز "تکس" واتسون، پاتریشیا "کتی" کرنوینکل، سوزان "سدی" اتکینز و لیندا کاسابیان در حال رانندگی در جاده هستند. می دانستم چه چیزی در راه است و از این لحظه می ترسیدم، امیدوار بودم تارانتینو قتل های وحشتناک را نشان ندهد، اما خود را آماده می کردم. سپس ریک می شنود که آنها در حال رانندگی هستند و با آنها درگیری عصبانی می شود، سپس من کمی متعجب شدم که شخصیت های واقعی زندگی ناگهان با شخصیت های داستانی در شبی که یک لحظه تاریخی وحشتناک اتفاق افتاد در هم می آمیختند. وقتی ریک به خانه می رود، قاتلان ناگهان متوجه می شوند که او ستاره برنامه تلویزیونی "قانون فضل" بوده است. سپس سادی روانشناس درباره اینکه چگونه تلویزیون به نسل او نشان داد چگونه با نمایش قتل‌ها هر هفته روی صفحه‌نمایش کوچک، چگونه می‌کشند، سخن می‌گوید. شنیده بودم که برخی از پیروان منسون واقعاً این را گفته بودند. لیندا خیلی می ترسد با سه نفر دیگر برود و کلیدهای ماشین را می گیرد و می رود و آنها را رها می کند. تغییر دیگری در داستان واقعی این است که لیندا در قتل ها شرکت نکرد اما با آن ها ماند، بنابراین یک بار دیگر من گیج می شوم. تکس، سدی و کیتی تصمیم می گیرند به جای خانه شارون به خانه ریک بروند. من در تعجب هستم که آیا آنها اکنون آنها را نیز خواهند کشت؟ سپس شگفت‌انگیزترین اتفاق رخ می‌دهد، کلیف، پیتبول و ریک تصمیم می‌گیرند با این خزنده‌های کثیف مبارزه کنند و آنها را مورد ضرب و شتم و قتل عام قرار دهند. براندی به عنوان یکی از قهرمان ترین سگ هایی که در فیلم Once Upon a Time… in Hollywood دیده ام، صحنه های بسیار خوبی دارد. سرم تا این لحظه داشت می چرخید، مدام به این فکر می کردم که "آیا واقعاً این کار را می کنند؟" سپس پایان رسید، ریک اکنون سالم است، کلیف مجروح شده اما زنده است. و حالا ریک با همسایه همسایه اش شارون و دوستانش ملاقات می کند. من هنوز در شوک هستم اما برای اولین بار عنوان "روزی روزگاری... در هالیوود" را روی صفحه می بینیم و سرانجام آن را دریافت می کنم، این یک داستان هالیوودی است نه زندگی واقعی، این همان چیزی است که آرزو می کنیم اتفاق افتاده است.
بالاخره مجبور شدم دوباره فیلم را برای بار دوم ببینم تا بتوانم از آن صحنه آب و هوایی لذت ببرم، بدون ترس و سردرگمی که بار اول داشتم. این یک کار خارق العاده است، مانند چیزی که تا به حال ندیده ام و احتمالاً دیگر نخواهم داشت.
دانلود فیلم Once Upon a Time… in Hollywood 2019 (روزی روزگاری در هالیوود) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
روزی روزگاری در هالیوود فیلمی است که از ابتدا تا انتها از نظر زیبایی شناختی جذاب است. تفسیر کوئنتین تارانتینو از هالیوود 1969 دنیایی سرسبز با جزئیات فوق العاده است. روزی روزگاری در هالیوود به عنوان یک نامه عاشقانه به جایی است که احتمالا تارانتینو با آن بزرگ شده است.
بازیگران گروهی از بازیگران All Star را در خود جای داده اند. چه نقش مکمل و چه اصلی، هر شخصیت در روزی روزگاری در هالیوود عالی به تصویر کشیده شده است. لئوناردو دی کاپریو همچنان در نقش ریک دالتون مهارت بازیگری خود را نشان می دهد. ریک دالتون دی کاپریو برداشتی کلاسیک از دوران رو به زوال یک هنرپیشه موفق است. احساسات او در نقش ریک دالتون به معنایی خنده دار و ارزشمند احساس می شود. اندوه او در روزی روزگاری در هالیوود به وضوح احساس می شود. دی کاپریو همچنان درخشان است. بازی مارگو رابی از شارون تیت زیبا و مفید است. توانایی رابی در احساس عاطفه با فیشال به تنهایی استعداد واقعی است. حضور او روی پرده به فیلم و تماشاگر احساس سرخوشی می بخشد. شخصیت براد پیت از کلیف بوث از هر نظر بد است. تصویر او از شخصیت با تراشه ای ماندگار روی شانه ارائه می شود. وقتی کلیف بوث روی پرده می‌رود، فیلم امنیتی می‌شود. پیت همچنان نشان می دهد که چرا او نامی است که همیشه باید در بحث بازیگران بزرگ باشد. شیمی پیت با ریک دالتون دی کاپریو عالی است. هر دو مرد طوری با هم بازی می کنند که باعث می شود باور کنید در زندگی واقعی بهترین دوستان هستند. در موارد نادر شیمی معتبرتر از این بدست خواهید آورد. ریک و کلیف آینه ابوت و کاستلو یا بتمن و رابین است. هر دو مرد برای این نقش‌ها ساخته شده‌اند و با یکدیگر همزیستی دارند.
دیالوگ‌های روزی روزگاری در هالیوود در حد بقیه فیلم‌شناسی تارانتینو است. هر کلمه ای طبیعی است و هر برخوردی عالی است. تارانتینو به بازی های قابل نقل وان لاینرز خود ادامه می دهد. تارانتینو به خوبی دانش خود را از هالیوود سال 1969 در دیالوگ ها و نویسندگی خود منعطف می کند. فیلم نیز استادانه تنظیم شده است. فلاش بک ها روی داستان حاضر قدم نمی گذارند و عمق باورنکردنی را به داستانی در حال رشد می بخشند. فیلم از این جهت کند است که پس‌زمینه و جزئیات را به شخصیت‌ها و دنیایی که در آن زندگی می‌کنند اضافه می‌کند. نتیجه این داستان فوق العاده راضی کننده و غیرمنتظره است. تارانتینو در این مقطع از زندگی حرفه ای خود در داستان نویسی استاد است.
فیلم به زیبایی فیلمبرداری شده است. هر شات مهم است و در خدمت هدفی است. تارانتینو قدردانی خود را از هالیوود 1969 از طریق نماهای بلند از مناظر زیبا و صدایی زیبا به نمایش می گذارد. زاویه گرفتن دوربین توسط تارانتینو طبیعی است و به عنوان رویای خیس یک دانشجوی سینما عمل می کند. بار دیگر، جهان فوق العاده سرسبز است. موسیقی متن برخی از بهترین استفاده از موسیقی در سینمای اخیر را به نمایش می گذارد. گاهی اوقات فیلم شبیه یک موزیک ویدیوی بزرگ به نظر می رسد، اما این چیزی را از درون فیلم کم نمی کند. این موسیقی به عنوان طلسم برای هالیوود 1969 تارانتینو عمل می کند. موسیقی و فضای هالیوود 1969 جدایی ناپذیرند.
به طور کلی، روزی روزگاری در هالیوود شاهکار دیگری در فیلم Once Upon a Time… in Hollywoodشناسی کوئنتین تارانتینو است. در حالی که Pulp Fiction در داستان سرایی و دیالوگ برتری دارد، روزی روزگاری در هالیوود در داستان سرایی و فیلمبرداری برتر است. 1969 هرگز آنقدر خوب به نظر نمی رسید.
دانلود فیلم Once Upon a Time… in Hollywood 2019 (روزی روزگاری در هالیوود) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
این یک فیلم غیرعادی است. این واقعاً طرح داستانی ندارد ... به نوعی شبیه "یک روز از زندگی یک بازیگر تلویزیونی در حال محو شدن هالیوود" است، اما هنوز تماشای آن جذاب است. ارزش های بازیگری، فیلمبرداری و تولید برای ثبت اواخر دهه 60 (و واقعاً ... طلوع دهه 70) تقریباً به همان خوبی است که تا به حال می بینید. این فقط یک هنر است.
و وقتی به پایان رسید... وای. به خصوص اگر کمی تاریخ بدانید. شدید و شگفت‌انگیز است و من فقط آن را رها می‌کنم.
با توجه به استانداردهای مدرن، کمی مغرضانه مردانه است، اما ذهنیت یک دوره زمانی متفاوت را به تصویر می‌کشد. دی کاپریو و پیت دو شخصیت کاملا متفاوت را بازی می کنند که شما فقط می خواهید به تماشای آنها ادامه دهید تا آنها را در مرحله بعدی ببینید. آنها به احتمال زیاد اسکار را برای بازی های خود دریافت خواهند کرد -- و تارانتینو بدون شک برای بهترین کارگردانی، بهترین فیلمنامه اصلی و بهترین فیلم انتخاب خواهد شد.
اگر از سبک فیلمسازی تارانتینو لذت می برید - دیالوگ، تصاویر، جزئیات دوره و بله... خشونت... این را باید دید. تقریباً 2 ساعت و 3/4 ساعت است - اما من با کمال میل بیشتر می ماندم.
BTW، اگر یک دقیقه به اعتبار پایانی بمانید، یک صحنه اعتباری پس از آن یک رادیو سرگرم کننده وجود دارد (صوتی) فقط) تبلیغات مسابقه.
نظرات کاربران
برای ثبت نظر ابتدا وارد اکانت خود شوید.