در یکی از محله های فقیر نشین حومه ی پاریس، یک مجتمع مسکونی به محاصره ی پلیس درمی آید. سه جوان ساکن در مجتمع، «سعید» (تاقمائویی)، عرب مهاجر؛ «ون» (کاسل)، یهودی کله شق؛ و «اوبر» (کونده)، افریقایی بوکسور، که به خاطر بی کاری به شغل های پست و سرقت و خرید و فروش مواد مخدر روی آورده اند، با پلیس درگیر می شوند...
فیلم داستان زندگی سه جوان فرانسوی را یک روز پس از شورش خشونت آمیز در یکی از مناطق فقیرنشین حومه پاریس به تصویر کشیده است. آن ها با سرقت یک اسلحه، مرتکب کارهایی میشوند که عواقب سنگینی را برایشان به دنبال داشته و…
پس از یک شب آشفته شورش در حومه حاشیه‌ای پاریس , سه دوست جوان , Vinz , هوبرت و سعید , در اطراف خالی پرسه می‌زنند و منتظر خبر سلامتی یک دوست مشترک هستند که هنگام
فیلم زندگی سه مرد جوان را در حومه شهری فرانسوی در طول 24 ساعت دنبال می کند.پس از ایکنه "عبدل" توسط یک افسر پلیس مورد ضرب و شتم قرار می گیرد و بیهوش می شود شورشی در منطقه به پا می شود.یکی از پلیسها اسلحه خود را گم می کند و "وینز" آن را پیدا می کند.او تهدید می کند اگر "عبدل" بمیرد یک پلیس را به قتل می رساند...
در یکی از محله‌های فقیر نشین حومه پاریس، یه مجتمع مسکونی به محاصره پلیس درمیاد. سه جوون ساکن در مجتمع که به خاطر بیکاری به شغل‌هایی مثل سرقت روی آوردن، با پلیس درگیر میشن و ...
24 ساعت در زندگی سه مرد جوان در حومه فرانسه روز بعد از یک شورش شدید. ی
دانلود فیلم La Haine 1995 (نفرت) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
فیلم La Haine به عنوان یکی از بحث برانگیزترین ، قدرتمندترین و ابتکاری ترین فیلمهای دهه 1990 شناخته می شود. جایزه بهترین کارگردانی را در جشنواره فیلم 1995 برنده شد و برنده جایزه بهترین فیلم سال (1996) در جوایز سزار شد. La Haine (که در فرانسه به معنای "نفرت" است) نوآورانه در نظر گرفته شد زیرا بخشی از یک سبک بسیار کم استفاده از سینمای فرانسه به نام "Un Cinema de Banlieue" یا "سینمای حومه شهر" است که واقعیت شوم فرسایش فرانسه را به تصویر می کشد. حومه شهر از دیگر فیلم های این ژانر می توان به "Etat des lieux" (1995) و "Bye Bye" (1996) اشاره کرد.
در آن زمان نفرت متفاوت قلمداد می شد زیرا بیشتر فیلم های فرانسوی این دوره یا فیلم های میراثی بودند مانند "Jean De Florette" (1985) ، "Cyrano de Bergerac" (1990) و "Manon des Sources" (1986). یا آنها از "Cinema du Look" بر اساس سبک بصری "نرم" بودند که شامل فیلم هایی مانند "Diva" (1981) ، "Nikita" (1990) و "Subway" (1985) است.
فیلمبرداری در نفرت بسیار شخصی است و تقریباً به سبک مستند فیلمبرداری می شود ، بدین صورت که هر زمان شخصیت یا گروهی از افراد حرکت می کنند دوربین با آنها حرکت می کند و وقتی آنها متوقف می شوند دوربین با آنها متوقف می شود.
همچنین چندین عکس برجسته در فیلم La Haine وجود دارد که موضوع فیلم را نشان می دهد: نمایش یک موقعیت زندگی وحشتناک و واقعی اما ارائه آن به روشی غیرواقعی. اولین بار از این عکسها زمانی است که دی جی پنجره خود را باز می کند و عرشه خود را روشن کرده و آهنگ "Cop Killer" از آیس تی را با رکوردهای قدیمی فرانسه مخلوط می کند. در حالی که او این کار را انجام می دهد ، دوربین از بالای شانه او و از پنجره بیرون می رود. سپس در حالی که موسیقی در پس زمینه در حال پخش است ، بر روی کل املاک پرواز می کند تا فقط به بیننده وضعیت ویران شده املاک را بدهد. این موضوع برای درک بیننده از این واقعیت استفاده می شود که چرا این افراد مرتباً علیه پلیس شورش می کنند زیرا احساس می کنند در این جنگل شهری گرفتار شده اند و پلیس در واقع آنها را به جای کمک به آنها پایین نگه می دارد.
آنجا شات دیگری است که در آن وینس و هوبرت در یک سطح مرتفع ایستاده اند و خیابان های پاریس پشت سر آنها است. همانطور که در آنجا ایستاده اند ، خیابان ها نزدیکتر به دوربین بزرگنمایی می کنند و کمی بزرگنمایی می کنند. این یک تکنیک است که بارها در فیلم La Haine ها استفاده شده است ، استیون اسپیلبرگ در فیلم La Haine "آرواره ها" پیشگام آن بوده است. از آن زمان تاکنون ، توسط مدیران به عنوان راهی برای نشان دادن ترس و تنش در یک عکس استفاده شده است. اما به طور معمول کسوویتز این نظریه را برعکس می کند و از آن به عنوان راهی برای نشان دادن این که این شخصیت ها با ورود به شهر بزرگ چقدر کوچک و بی اهمیت می شوند استفاده می کند. این همچنین نمونه دیگری از فیلم خلاف آنچه هالیوود به عنوان یک هنجار عنوان می کند ، است.
نمونه بارز دیگری از موضوع فیلم های واقعیت در برابر سورئالیسم ، نحوه فیلمبرداری سیاه و سفید آن است. اگر قرار بود یک احساس مستند داشته باشد ، مطمئناً باید آن را به صورت رنگی فیلمبرداری کرد ، اما باز هم کسوویتز خلاف قوانین فیلمبرداری است و آن را سیاه و سفید فیلمبرداری می کند تا به آن احساس غیر واقعی ببخشد ، مانند کل فیلم رویایی. همچنین نفرت مستقیم و بی امان فیلم را به تصویر می کشد ، در ایده او از فیلم به عنوان استعاره از زندگی ، فقط سیاه و سفید وجود دارد و هیچ قسمت خاکستری یا رنگی وجود ندارد. این همچنین یک روش عالی برای ساخت پروژه های حومه پاریس حتی بدتر از آنچه در حال حاضر هستند به نظر می رسد.
صحنه-فیلم فیلم نقش مهمی در تقویت صفات و بسیار فردی دارد. خصوصیات شخصیت های اصلی مهمترین وینس ، بومی پاریس است که معتقد است خودش اهل کوچه و خیابان است و چیزی شبیه یک شورشی است. تثبیت عجیب او با خشونت فقط وقتی وجود دارد که او در حال خشونت است. ما یک نمونه عالی از این را وقتی او در خانه است ، مقابل آینه ، شخصیت شخصیت رابرت دنیرو را از راننده تاکسی می بینیم. او صحنه را کاملاً عالی بازی می کند و در انتها دست خود را به سمت آینه می گیرد و ماشه خیالی را می کشد ، اما در واقع صدای شلیک اسلحه را می شنویم. این نکته دیگری به سمت وهم وینس است که می گوید دست او یک اسلحه واقعی است و او نوعی اراذل و اوباش است. همین اتفاق بعداً در فیلم La Haine می افتد که وینس دست خود را به سمت پلیس نشان می دهد و آتش می گیرد ، در ذهن او پلیس را می کشد اما در واقعیت هیچ اتفاقی نمی افتد. هر وقت وینس با استفاده از اسلحه با فرصتهای واقعی زندگی روبرو می شود ، پشت سر می گذارد و می فهمد که او چیزی نیست جز یک انسان عادی با نگرش بد.
تدوین در فیلم La Haine کاملاً ساده انجام می شود ، همانطور که تا از سبک مستند کار دوربین کم نشود. با این حال ، گاهی اوقات شاهد سرعتهای مختلف محو شدن و بریدگی هستیم و گاهی اوقات به جای رنگ مشکی معمول ، از رنگ سفید کمرنگ می شوند. این به منظور ایجاد حس سورئالیسم است و باعث می شود مخاطب احساس کند این یک وضعیت واقعی زندگی است که به صورت غیرواقعی "هالیوودی" به تصویر کشیده شده است.
صدا نیز به دلیل وجود قسمت بسیار مهمی از فیلم است نکاتی بیشتر در مورد تأثیر فرهنگ آمریکایی بر روی فیلم و ساکنان آن ارائه می دهد. در طول صحنه های اتاق هوبرت آواز باری وایت را می شنویم ، که اشاره ای به آرزوی هوبرت برای ایجاد فضای آرامتر است ، بنابراین او موسیقی آرامتری را پخش می کند. دی جی آهنگ قاتل Cop T Ice را با بسیاری از موسیقی های قدیمی فرانسوی مخلوط می کند که اشاره دیگری به همجوشی آشکار فیلم ها بین فرهنگ فرانسه و آمریکا است. صحنه ها در خیابان ها یا مکان های جلسات معمولاً دارای موسیقی هیپ هاپ هستند ، که نشانه این است که فرهنگ آمریکایی تا چه اندازه در فرهنگ محبوب فرانسه تأثیرگذار بوده است.
تعداد زیادی وجود دارد نکاتی در مورد فرهنگ آمریکایی و تأثیر آن بر فرهنگ فرانسه در طول فیلم. در واقع نحوه فیلمبرداری تقریباً مسخره بردن از شیوه هالیوود برای فیلمبرداری از موقعیتهای واقعی زندگی به روشی "سرگرم کننده" و "آسان برای تماشا" است. از بسیاری جهات ، روش طغیان کسوویتس در برابر هالیوود است ، با نشان دادن اینکه او می تواند تمام دوربین های هوشمندانه و تکنیک های ویرایش را انجام دهد ، اما آنها را با یک فیلمنامه قوی و شخصیت های قابل شناسایی همراه می کند.
این هالیوود را به وضوح مسخره می کند صحنه ای که وینس به طور مداوم تقریباً از هر فیلمی در مجموعه سینما در حال رفت و آمد است زیرا فیلم هایی که تماشا می کند یا با کلیشه هایی سرشار است یا خیلی ساده خیلی بد هستند. این دوباره کاسوویتس است که سعی دارد مخاطب را ببیند که برخی از فیلمهای جریان اصلی چقدر غیر واقعی و بد هستند. با این کار او فیلمی را خلق کرده است که همه فیلم های هالیوود سعی در ارائه آن دارند ، برترین ، واقع گرایانه و در عین حال سورئال ، طنز آمیز به روشی تاریک و بسیار قدرتمند و شاعرانه است.
دانلود فیلم La Haine 1995 (نفرت) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
چرا مردم شورش می کنند؟ چرا اوضاع چنان فرو خورده است که تنها راه حل برای احساس بد ، فوران شدید هرج و مرج و خشونت است؟ در انگلیس پس از جنگ ، احتمالاً بدترین اتفاقاتی که بلافاصله قبل از وقایع رخ داده در "La Haine" رخ داد ، در سال 1981 و 2011 اتفاق افتاد ، زمانی که جوامع و اغلب کل شهرها برای چندین روز با توضیحات ضد و نقیض در مورد دلیل سوختن. اغلب در امتداد نژادی نتیجه گیری می شود. زمینه های اقتصادی و اخلاقی - آیا ممکن است همه نقش خود را داشته باشند؟
در اظهار نظر در سال 1981 ، جان تیندال با ابراز تاسف از اینکه چگونه هنگام شهروندان غیر سفیدپوست ، غالباً دارای خلق و خوی کاملاً متفاوت ، بروز دردسر اجتناب ناپذیر است ؛ شخصیت و سهام فرهنگی ، به مناطق فشرده شهری پس از جنگ که برای این منظور ساخته نشده اند ، وارد شدند. نخست وزیر وقت ، مارگارت تاچر ، در خاطرات خود بیکاری و فرسایش الیاف اخلاقی ناشی از اصلاحات دهه 60 را مقصر دانست: غرور شخصی و احساس جامعه از بین رفته بود. لوری پنی در توضیح کابوس 2011 ، انگیزه ریاضت اقتصادی را در مورد چیزهایی که زندگی را قابل تحمل می کند (مراکز جوانان و کمک هزینه های کاریابی) به عنوان عامل اصلی مشکلات - این و آزار و اذیت بی وقفه پلیس استنباط کرد.
فرانسه مکانی نیست که بتوانم برای آن صحبت کنم با هر مرجع عظیمی - تصور می کنم کسرها عمدتا یکسان باشند. وقتی سالها پیش ، اولین بار "La Haine" ، یک فیلم چریکی 1995 با بازی آماتورها و ساخته شده توسط تایمرهای اول ، را دیدم ، آن را جنبشی و به طرز عجیبی از نوع فیلم اکشن دیدم. برای بار دوم که دیدم ، وقتی اولین بار که قطعه ای از دید یک شخصیت (هوبرت) تعریف می شد ، وقتی او نگران آینده یکی از دوستانش بود ، به نظر من کم بود که من آن را تحسین کردم. خشونت و جنایت. تماشای آن سالها بعد توانایی قدردانی از تفسیرهای اجتماعی آن ، و خطوط ویژه ای که فیلم بین جبهه گیری در این تفاسیر دنبال می کند ، آن را به عنوان یکی از فیلم های مورد علاقه من همیشه جای داده است.
"La Haine" در به دنبال یک شب آشوب شدید در حومه پاریس ، با شخصیت های Saïd (Saïd Taghmaoui) ؛ وینسنت (وینسنت کسل) و هوبرت (هوبرت کونده) فوق الذکر کسانی هستند که فیلم آنها را دنبال می کند. این سه نفر عربی هستند. یهودی و سیاه پوست - عمداً تجسم تنوع ممنوعیت ها است. تنش آشکاری بین پلیس و بچه های محل وجود دارد ، به ویژه به این واقعیت که پسری محلی به نام عبدول - یکی از دوستان سه نفره - به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفته و در بیمارستان بستری است.
در همین حال ، کسی در جایی در املاک اسلحه یک پلیس دارد که در میان هرج و مرج گم شده است - هر لحظه ممکن است همه چیز منفجر شود. ماتیو کسوفویتس با گرفتن حس گروهی که علیه شانس می جنگند ، این قطعه را با شخصیتی به نقل از "هفت باشکوه" آغاز می کند ، در حالی که شخصیت دیگری به طور جداگانه صحنه هایی از "راننده تاکسی" را دوباره به تصویر می کشد ، که البته با خشم خونین به پایان می رسد گلوله با اسلحه گرم روبرو می شود.
نفرت جامعه ای را نشان می دهد که خود را از هم گسیخته و مفهوم گفته شده را با استفاده از روایت هوبرت تأیید می کند ، هرچند که چقدر دقت کرده است که عکس هشدار فقط توسط کسی پاسخ می دهد زندگی در خط مقدم جایی که تصویر می کند. Kassovitz شاید به طور غیرمستقیم ، در حالی که پسران در یک مرکز خرید منتظر می مانند ، درگیر بحران بوسنی می شود که همزمان در یک صفحه تلویزیونی بزرگ پخش می شود - این تصادفی نیست ، "La Haine" از قبل علاقه زیادی به یادآوری ما دارد که پاریس قابلمه ذوب سرسرها است. رأی دهندگان طبقه متوسط لوپن ؛ بچه هایی از نژاد گتو و شامپاین-سوسیالیست کلانشهرها که حتی وقتی مشکل به پای آنها می رسد ، نمی دانند چگونه به آن پاسخ دهند.
اما فیلم خیلی دور از ذهن نیست. - هیچ تأسف برای خود شخص وجود ندارد ، یا ارائه سخنرانی های ناخوشایند در مورد چگونگی تقصیر همه دیگران برای مخاطب. در پی شورش جنون سوزان و تعمیم یافته ، این مرد کارگر و افرادی است که در مجالس معاصر زندگی می کنند بیشترین رنج را می کشند: آتش سوزی سالن ورزشی هوبرت را از بین برده است ، در حالی که دوست دیگر یک شب ماشین خود را آتش زد و بنابراین برای زندگی نمی تواند به کار خود ادامه دهد. این یک احساس محسوس وجود دارد که شورش فقط پلیس را بیشتر عصبانی کرده و زمینه های سیاسی بسیار کمی به دست آورده است. کیت در اینجا برنده کیست؟
که در سال 1995 برای Sight and Sound نوشت ، کیت ریدر از کاسوویتس نقل کرد که "La Haine" به معنای "یک فیلم ضد پلیس" است ، اما پلیس به ندرت به عنوان افرادی غیر از افرادی که صرفاً تلاش می کنند کار خود را انجام دهند ، به تصویر کشیده می شود: پاکسازی یک پیک نیک پشت بام ؛ نگهبانی از اتاق بیمارستان عبدول و غیره. بعداً در مرکز پاریس ، سعید مبهوت است که چگونه یک پلیس حتی وقتی از او راهنمایی می گیرد و یک افسر لباس ساده به املاک برمی گردد ، از او بعنوان "آقا" یاد می کند در روابط او با پسران بسیار مفید است . با این حال ، هیچ کس نمی تواند رفتار رهبران ما را هنگام برخورد با یک گالری تأیید کند و در واقع آرزو نمی کند کسی بتواند از پیگیری پلیس که در پی هدف گرفتن کسی که با یک تفنگ ساچمه ای به پلیس پلیس حمله می کند ، فرار کند.
نفرت هنوز هم احساس "جنبشی" سالها بعد را نسبت به آن احساس می کند. این به رغم این واقعیت است که از نوعی سرگرمی عمدی ساخته نشده است - تیراندازی و گریز اتفاق می افتد ، اما آنها برای ایجاد لبخند بر چهره ما طراحی نشده اند. مانند فیلم های جنگی ، از صدای اسلحه غرغر می شویم ، که ممکن است موردی باشد که کاسوویتس می خواهد بیان کند: مانند بوسنی ، پاریس یک منطقه جنگی است ، البته فقط به صورت مقایسه ای. با این حال ، وقتی سه پسر در مرکز شهر گیر کرده اند ؛ وینسنت شروع به احساس اجبار برای شلیک به یک پلیس می کند و ناامیدی به راه می افتد ، نفرت نمی تواند کمک کند اما نوعی انرژی هار را دفع می کند که شاید شبیه به اقدامات نهایی یک فیلم پرفروش باشد. بدون شک ، نفرت یکی از قدرت و انرژی خام است. یک باره وحشتناک و هشدار دهنده است - چیزی که هر بار مشاهده شود حیرت انگیز است.
دانلود فیلم La Haine 1995 (نفرت) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
این داستان یک سه نفر است که به نظر می رسد افتتاحیه یک جوک "بار" باشد... اما جالب تر از قومیت آنها این واقعیت است که آنها قبل از شهرت "محیط" خود هستند و نمی توانند بدون آن به جایی بروند. برانگیختن چشم‌های مشکوک از جامعه خوب خیس شده از همه گزارش‌های خبری تلویزیونی که جنبه‌های آخرالزمانی آتش زدن اتومبیل‌ها، شورش‌ها و فهرستی ناگوار از حوادث اراذل و اوباش جوان کشته شده در ایستگاه‌های پلیس را نشان می‌دهد.
در واقع، کارگردان نمایش متیو کاسوویتز که این سه جوان هرگز از نحوه صحبت، نحوه حرکت، رفتار، توهین یا پاسخ دادن به آنها غافل نمی شوند. آنها نشان تربیت "Les Muguets" خود را مانند زخم جنگی دارند. از دیدگاه آمریکایی، «لا هاین» (یا «نفرت») بعد از کینگ اما قبل از فلوید بود و پس از 25 سال هنوز هم مرتبط است. می توان نفرت را به عنوان پاسخ فرانسوی به «کار درست را انجام بده» اسپایک لی یا فیلم شهری ژنرال X مانند «Trainspotting» یک سال بعد برچسب زد، اما در حالی که این مقایسه ها حقایق خاصی دارند، در حالی که «نفرت» ممکن است درباره نژادپرستی باشد. درباره خشونت پلیس و بی هدفی نسلی که حق دارند مانند بره های قربانی لیبرالیسم احساس کنند، "نفرت" موضوعاتی را که بسیار مختص فرانسه است، افشا می کند.
فرانسه کشوری است که مشکل دارد. با ایده یک دیگ ذوب و مانند امروز، "موضوع داغ" ریاست جمهوری 2022 است و وقتی صحبت از نکوهش جنبه قومی خشونت در جامعه فرانسه می شود، دیگر از دستکش استفاده نمی شود. و اگر «نفرت» پادزهر چنین افکاری بود، ممکن بود امروز اثر معکوس داشته باشد. اگر هر چیزی این فیلمی است که باید با احتیاط از آن استفاده کرد.
نفرت بر روی وینسنت کسل در نقش وینز، سعید تقمائوی (سعید) و هوبرت کونده (هوبرت) تمرکز دارد و جدا از قومیت‌های متفاوتشان، این بچه‌ها DNA شهری یکسان، هرچند شخصیت های متفاوت. وینز فردی با صدای بلند و ماشه ای است که از دنیرو در مقابل آینه خود تقلید می کند، هوبرت یک بوکسور است و شاید نزدیک ترین فرد به صدای عقل است، نسبت به مسائل نژادپرستی بدون نادیده گرفتن واقعیت های بنیادی خشمگین است، و سعید راحت ترین، کوتاه ترین و کسی که دردسر نمی خواهد. چیزی که این بچه‌ها را متحد می‌کند، خطر زندگی است که در همان منطقه خاکستری شهری به دنیا آمده‌اند که به دلیل تحصیلات خالی از سکنه است، با ماشین‌های گشت‌زنی از آنها بازدید می‌کنند و هیچ چشم‌انداز زندگی قابل مشاهده‌ای ندارند.
کاسوویتز فیلم را پس از یکی از این بچه‌ها تأسیس می‌کند. دوستان دستگیر شدند و بعداً به بیمارستان منتقل شدند، نوعی سکوت پس از طوفان. مرد جوان بین مرگ و زندگی است و وقتی یک پلیس اجازه نمی دهد سه نفر به ملاقات او بروند، ادب او آنها را آرام نمی کند و به عنوان یک تحریک تلقی می شود. در واقع هر چیزی از یک غریبه به عنوان یک تحریک تلقی می شود. این پسرها با چنان حس بدی بزرگ می شوند که هرکسی که خانواده یا دوست نباشد یک دشمن بالقوه است. جالب اینجاست که کاسوویتز بر عنصر قومی پافشاری نمی‌کند، به جز دین وینز، هرگز این فرض وجود ندارد که پیشینه آنها مشکل است، اگر چیزی وجود داشته باشد، علت مشکل است: نژادپرستی و راه‌حل خودش: یک پیوند برادرانه که اینطور نیست. در داخل دیوارهای محدود شهر همسایه وجود دارد. پاریس.
لیت موتیف کاسوویتز یک صدای تیک تیک است که با شوخی معروف مردی که از ساختمان سقوط می کند (استیو مک کوئین آن را در «هفت باشکوه» گفته است) با صدای لاکونیک که تکرار می کند، ترکیب شده است. تا اینجا، خیلی خوب است، بنابراین به نوعی، ما می دانیم که یک حادثه رخ خواهد داد و نفرت از آن نوع نیست که بتواند پایان خوشی داشته باشد و همانطور که به سمت پایان تراژیک خود پیش می رود، می توانستم احساس کنم اعصابم هوشیار می شود. کمترین تحریک، فکر می کنم ممکن است از طرف وینز باشد که اسمیت و وسون خود را با چنان غرور تکان می دهد و واضح است که منتظر لحظه مناسب است... اما این خیلی آسان است و من شک داشتم که ممکن است اتفاق دیگری بیفتد. این یکی از این فیلم‌هایی است که نمی‌دانید به کجا می‌رود، اما می‌دانید که خوب نیست و انتخاب سیاه و سفید عالی است نه فقط به دلیل ظاهر هنری، بلکه به این دلیل که باعث انتقال از Les Muguets به پاریس می‌شود. تقریباً غیرقابل توجه است، حتی با وجود برج ایفل در پس زمینه، زندگی این بچه ها به همان اندازه تلخ و متروک است.
در آن سفر 24 ساعته، صحنه های جالب زیادی وجود دارد، یکی آنها را در حال گوش دادن به آنها نشان می دهد. پیرمردی که در توالت یک داستان خنده‌دار تعریف می‌کند و دیدن وینز که در نهایت لبخند می‌زند (آخرین نما از آن صحنه باعث شد من از خنده بمیرم) و صحنه‌ای دیگر که سعی می‌کنند به دختری نزدیک شوند و بعد متوجه میشوند که آنها ندارند، آرامش بخش است. "روش" درست برای صحبت کردن و آنها فقط نمی توانند کمکی به آن کنند و این نسبتاً دلخراش است زیرا در آن مرحله، شما به تأثیر بیگانه کننده حومه شهرها پی می برید، آنها خرده فرهنگ را ایجاد می کنند که ارزش خود را دارد اما نمی تواند کاربرد خود را در خارج پیدا کند. در برخی موارد، می توانید بگویید، آنها مشتاق هستند که به خانه خود بازگردند. برخی از صحنه‌ها آنقدرها هم ساده نیستند و بی‌رحمی‌های اداره پلیس را روشن می‌کنند، اما پلیسها را شرور نشان نمی‌دهند، بلکه کارمندان دولتی بد دستمزد را نشان می‌دهند که آنقدر از مصیبت‌های خودشان خسته شده‌اند و همه چیز را قاطی کرده‌اند. و اراده درک را از دست داده‌اند.
در «نفرت» خشم و ناامیدی زیادی وجود دارد و کاسوویتز راهی هوشمندانه برای تبدیل آنها به نماهایی شیک پیدا می‌کند که گاهی به تأثیرات آمریکایی‌اش در ابتدا خیانت می‌کنند، احساس می‌کردم که او می‌کوشد لی یا اسکورسیزی را کانالیزه کند، اما شاید به این دلیل که این بچه‌ها با کیش ایالات متحده، کارتون‌ها، فیلمهای جنایی، هنر خیابانی به دنیا آمده‌اند و تنها منسجم است که فیلم کدهایی را اتخاذ کند که بهترین رسانه برای بیان را ارائه دهد. این نسل گمشده، ژنرال ایکس از همه ژنرال‌ها. این که سعید تقمائوی شغل بهتری در ایالات متحده پیدا کرد، چیزهای زیادی در مورد مشکل فرانسه با مهاجرانش می‌گوید، این دقیقاً مخالفت آنها با چندفرهنگی است که بر تقسیمات نژادی و این GE نیست بهتر است
دانلود فیلم La Haine 1995 (نفرت) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
«لا هاین» یک فیلم سیاسی است. «لا هاین» فیلمی انسان گرایانه درباره واقعیت های زندگی در محله یهودی نشین است. «لا هاین» فیلمی در مورد فرانسه است، به ویژه آشفتگی پیرامون شورش، صداقت و فداکاری. "لا هاین" شما را عصبانی خواهد کرد. این باعث می شود که در صندلی خود بچرخید. این باعث می شود ارزش های درون جامعه خود را زیر سوال ببرید. به همین دلیل است که نفرت در سال 1995 در زمان اکرانش رونق گرفت، چرا کارگردانان دیگر تلاش کردند داستان را بازیافت کنند، و چرا حتی امروز - 14 سال بعد - هنوز هم یک فیلم مرتبط است، نه فقط در مورد جامعه فرانسه، بلکه یک ارتباط اختصاصی با جامعه آمریکا هم همینطور. ماتیو کاسوویتز، کارگردان، این داستان را مستقیماً از سرفصل‌ها بیرون کشیده است، بی‌عدالتی پلیس و فساد خیابان‌ها را به زندگی سه پسر چند ملیتی تبدیل کرده است که برای انتقام‌جویی به خاطر دوست از دست رفته‌شان تلاش می‌کنند. این یک داستان سیاه است که از مواد مخدر و خشونت خارج از صحنه برای ایجاد تعلیق در درون استفاده می کند. کاسوویتز که در یک سیاه و سفید کاملاً فیلمبرداری شده است، شکوه، ثروت و فرهنگ آمریکایی سازی شده زندگی پروژه ای را از بین می برد (به "سیم" بالتیمور مراجعه کنید) و به ما اجازه می دهد تا یک روز از زندگی این پسران و کشف آنها را تجربه کنیم. تفنگ.
مثل «وندی عزیز» فون تریر، «لا هاین» بر اسلحه تمرکز می‌کند، چیزی نادر در میان جوانان پروژه‌های فرانسوی، و این حرکت را ایجاد می‌کند که ناشناخته‌ها سرانجام اتفاق خواهند افتاد. این شروع خشونت، که در طول فیلم ما را آزار می‌دهد، «خیابان‌های پست»، سرانجام در سومین بازی ما در صحنه‌ای شوکه‌کننده ظاهر می‌شود که هر بار که «لا هاین» از پخش‌کننده دی‌وی‌دی‌تان بازدید می‌کند، شما را به لرزه در می‌آورد. با این حال، این فقط یک نشانه کوچک از آنچه "La Haine" ارائه می دهد است. بله، این یک فیلم در مورد خشونت است، یک فیلم سیاسی است و بهتر است باور کنید که یک فیلم جوان است، اما چیزی جهانی در نفرت اواسط دهه 90 وجود دارد که با هر تماشای آن همچنان طنین انداز می شود. برای من، این به شدت به بازیگران بستگی دارد. وینسنت کسل کاملاً نفرت را می‌دزدد. از رقص افتتاحیه‌اش، تا معضل منحصربه‌فرد پیرامون اسکین‌هد، او در طول نفرت ثابت می‌کند که علاقه زیادی به مواد داشته است. برای کسانی که به قدرت توانایی او شک دارند، زبان بدن، احساسات و شدت او را در پشت حرف هایش ببینید - کاری که کسل در نفرت انجام می دهد در فیلم La Haine های امروزی کالیبر اسکار نادر است. من اخیراً این فرصت را داشتم که فیلم او، "چشمان کاملا بسته" را تماشا کنم - یک فیلم مستقل دیگر که در آن او بیش از 100٪ توانایی خود را برای ارائه یک شخصیت واقعاً منحصر به فرد به نمایش گذاشت. این توانایی وینسنت کسل است. با این حال، در "لا هاین"، ما دو بازیکن دیگر داریم که پویایی بیشتری را به این گروه می بخشند. اجرای هوبرت کونده از هوبرت شگفت انگیز است. این سطح ظریف از هوش وجود دارد که گروه ما متشکل از خودش، وایلد کارت و جوکتر را کامل می کند. هوبرت نشان می دهد که زندگی در گتوهای فرانسه فقط یک نماد وضعیت نیست، بلکه صرفاً توانایی هایی برای گذراندن زندگی است. هنگام فروش مواد مخدر، پول به جواهرات یا اتومبیل نمی رود، بلکه به مادرش برمی گردد تا قبض بنزین را بپردازد. تنها در این صحنه، هوبرت انسانیت خود را نشان می دهد، در حالی که کاسوویتز حقیقت را در پشت صحنه نشان می دهد. سعید به همان اندازه خوب بود و با دو نفر دیگر همگام بود، اما برای من، هوبرت و وینز نقش های برجسته ما بودند. آنها آنقدر علیه خودشان بازی کردند که با پیشرفت فیلم هر دو به هم نزدیکتر شدند.
با تماشای انتشار نفرت توسط کریتریون، این قابل توجه است که چقدر برای این مجموعه دو دیسکی جمع شده اند. مصاحبه با جودی فاستر کمی طولانی اما جالب است. او از اولین برداشت‌هایش از فیلم و هیجان‌اش درباره آوردن «لا هاین» به ایالات متحده آمریکا صحبت می‌کند. خشم جوانان نسبت به رهبران، فساد در داخل پلیس، و تلفات غیرضروری اعتراضی هنوز هم در اینجا مطرح است. اگرچه، زبان متفاوت است - پیام یکسان است. تفسیر صوتی کاسوویتز یک تفسیر سیاسی است، گهگاه در مورد چگونگی ایجاد صحنه و کمبودهای خلق یک فیلم مستقل بحث می کند، او به تفصیل از تجربیات خود در محله یهودی نشین و حقیقت پشت پلیس در فرانسه (و همچنین رهبران آن) صحبت می کند. . او همچنین به اندازه کافی جالب از تأثیرات خود بر نفرت و در طول زندگی حرفه ای خود صحبت می کند. بدیهی است که می توانید ارجاعات اسکورسیزی را در سرتاسر ببینید (نگاه کنید به "راننده تاکسی")، اما او به طور مفصل در مورد "خیابان های پست" صحبت می کند، و اینکه چگونه آن فیلم بیشتر از هر فیلم پرهزینه هالیوود دیگری که دیده بود با او صحبت کرد. در دیسک دوم، لحظات زیادی از پشت صحنه و همچنین صحنه های حذف شده و تمدید شده وجود دارد که توانایی کاسوویتز و چگونگی تبدیل نفرت رنگی به یک پیروزی سینمایی را بیشتر نشان می دهد.
به طور کلی، من عاشق آن هستم. "لا هاین"، اما از قبل هشدار داده شود. این یک فیلم «نشستن-یک-شنبه-با-برخی-دوستان-و-یک آبجو» نیست. این برشی تامل برانگیز از سینمای بین‌المللی است که هنرپیشه‌های شگفت‌انگیزی را به نمایش می‌گذارد، فیلمی با پیام و کارگردانی که کار چندانی با او نداشت، اما از آنچه که داشت با استعداد هنری استفاده کرد. «لا هاین» تا مدت ها پس از پخش تیتراژ کوتاه با شما باقی خواهد ماند، شوک پایانی باعث می شود بارها و بارها بپرید (بدون توجه به تعداد دفعات دیده شده)، و بحثی که باید دنبال شود، بخش محوری نفرت باقی می ماند. من نمی توانم نفرت را پشت سر هم تماشا کنم، اما وقتی با نیاز به تجربه سینما آنطور که باید ساخته شود مواجه می شوم، «لا هاین» اولین فیلمی است که به ذهنم خطور می کند. چشمگیر.
دانلود فیلم La Haine 1995 (نفرت) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
"خیابان های بد" در فرانسوی - و خیلی چیزهای دیگر. در حالی که ارجاعات زیادی به اسکورسیزی وجود دارد که تقریباً می توان آن را ادای احترام نامید، این نقطه عطف فرانسوی به جوانان سرخورده ای می پردازد که در حومه پاریس زندگی می کنند به شیوه ای ظریف - و صادقانه - که تا آنجا پیش رفتم که آن را مرتبط ترین فیلم فرانسوی 20 سال اخیر نامید. اما همچنین یک شاهکار سینمایی و سرگرمی عالی و اغلب خنده دار است. همه چیز مناسب است: انتخاب های موسیقی، بازی های برجسته توسط 3 شخصیت اصلی، فیلمبرداری زیبا و کارگردانی بی عیب و نقص. و شاید بیشتر از همه، فیلمنامه عالی.
به همان اندازه که نمایشی واقع گرایانه از یک جامعه از هم گسیخته یک دستاورد هنری است، «لا هاین» تماشای آن ضروری است. فیلم های مورد علاقه: http://www.IMDb.com/list/mkjOKvqlSBs/
شاهکارهای کمتر شناخته شده: http://www.imdb.com/list/ls070242495/
فیلم های کم بودجه و B مورد علاقه: http://www.imdb .com/list/ls054808375/
برنامه های تلویزیونی مورد علاقه بررسی شده: http://www.imdb.com/list/ls075552387/
دانلود فیلم La Haine 1995 (نفرت) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
من در حال حاضر چند بار La Haine را دیده‌ام و با هر بار تماشا بهتر می‌شود.
اولین چیزی که در مورد فیلم برجسته می‌شود، فیلمبرداری است. به ندرت پیش می آید که فیلمی مانند این هم اصیل و هم نمونه خوبی از هنر آن در نظر گرفته شود، اما La Haine هر دو است.
خط داستان قانع کننده و واقع گرایانه است و به خوبی نشان می دهد که زندگی درون شهری در آن پیش رفته است. شهرهای بزرگ فرانسه و همچنین ثابت می کند که با وجود عاشقانه های پاریس، این شهر از مشکلاتی مشابه هر شهر بزرگ دیگری رنج می برد.
شخصیت ها بیش از هر چیز قابل باور هستند و بازیگران کار فوق العاده ای انجام دادند. کیفیت بازیگری به سادگی از سوی چندین بازیگر خیره کننده است و مایه شرمساری است که تماشاگران خارج از فرانسه آن را به عنوان "فقط یک فیلم هنری خارجی دیگر" رد کنند.
مهمتر از همه فیلم در حین نمایش تأثیرات فیلمهای آمریکایی و جامعه، حس بسیار واضحی از هویت خود دارد و هیچ‌وقت احساس نمی‌شود که فیلم دیگری از گتوی آمریکا به فرانسه منتقل شده است. این یک موهبت بزرگ برای فیلم است و به این دلیل از بین مردم متمایز است، حتی اگر بسیاری از مردم به این دلیل آن را دوست نداشته باشند. با این حال، این از دست دادن آنهاست.
توصیه نفرت به اندازه کافی سخت است، اما باید اضافه کنم که برای دریافت بهترین فیلم La Haine بیش از یک تماشا لازم است.
نظرات کاربران
برای ثبت نظر ابتدا وارد اکانت خود شوید.