فیلم افتخار به تبعیضهای علیه سیاهان در جامعه امریکا بویژه در جنگهای داخلی این کشور می پردازد. این جنگها بین ایالات شمالی، متحدین، و ایالات جنوبی رخ می دهد. مسئولین شهر بوستون در ماساچوست، از ایالات شمالی، که مخالف برده داری هستند هنگی از سیاهان را تشکیل می دهند و «رابرت شاو» (متیو برودریک)، فرزند یکی از متنفذین شهر را فرمانده این هنگ می کنند. شاو به آموزش این هنگ که اکثرا برده های فراری ایالات جنوبی هستند می پردازد اما گویا تبعیضهای موجود اجازه رفتن به جنگ را نمی دهند و حتی کفش و لباس نیز به آنها نمی دهند. شاو با این تعصبات مبارزه می کند و ...
رابرت گولد شاو نخستین جنگ داخلی ایالات متحده را رهبری می کند همه شرکت های داوطلب اعم از سیاه پوست و سفید پوست با تعصبات هر دو ارتش اتحادیه و کنفدراسیون مبارزه می کنند.
کلنل "شاو" افسری از ارتش فدرال در طول جنگهای داخلی آمریکا داوطلب می شود تا اولین گردان از سربازان سیاه پوست را رهبری کند.او مجبور می شود با تعصبات هر دو طرف سربازان دشمن و سربازان زیر دست خود روبر می شود...
در دوران جنگهای داخلی مسئولین شهر بُستون که مخالف برده‌داری هستند گروهی از سیاهان را تشکیل می‌دهند و «رابرت شاو» فرزند یکی از افراد مهم شهر را فرماندهی این گروه می‌کنند. شاو به آموزش این گروه که اکثرا برده‌های فراری ایالات جنوبی هستند می‌پردازد. اما…
رابرت گولد شاو اولین شرکت داوطلبانه تمام سیاه پوستان جنگ داخلی ایالات متحده را رهبری می کند و با تعصبات ارتش اتحادیه خود و کنفدراسیون ها مبارزه می کند.
"Robert Gould Shaw" یک افسر فدرال ارتش در طول جنگ داخلی آمریکا که برای اولین بار به طور داوطلبانه رهبری سربازانی از نژاد سفید و سیاه را به عهده داشت. البته اینکار راحتی نبود چرا که تا قبل آن تبعیض نژادی زیادی وجود داشت...
دانلود فیلم Glory 1989 (افتخار) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
جلال باد! افتخار سینمایی به کارگردانی ادوارد زویک دستاورد باشکوه سینما بود. خوب ساخته شده بود بر اساس گزارش های تاریخی مربوط به رمان سال 1965 "یک گالانت عجله" نوشته پیتر بورچارد و رمان "این لورل را بگذار" از لینکلن کیرشتاین در سال 1973. افتخار که توسط کوین جار نوشته شده است ، سربازان 54 امین هنگ آفریقایی-آمریکایی ماساچوست را به فرماندهی سرهنگ اتحادیه رابرت گولد شاو (متیو برودریک) از تشکیل واحد آنها تا اقدامات قهرمانانه آنها در جنگ دوم فورت واگنر به تصویر می کشد. بدون خراب کردن بیش از حد فیلم ، علی رغم این واقعیت که اکثر شخصیت های فرعی آن داستانی مانند سرلشکر توماس سرلز (آندره براوگر) و سرگرد کابوت فوربس (کاری الوز) بودند. هر کدام از آنها الگوهای اولیه افراد واقعی هنگ را به خوبی نشان می دهند. در حالی که بسیاری از مردم دنزل واشنگتن را به عنوان سیلاس تریپ خصوصی دوست دارند و من نیز همین کار را می کنند. بخشی از من وجود دارد که احساس می کند شخصیت وی با استفاده امروزی از اصطلاح نژادپرستانه توهین آمیز ، زبان عصبانیت خیابان ، کمی شخصیت خود را از دست داده است. و نگرشی که به همراه داشت. به نظر می رسد که واشنگتن در اواخر قرن بیستم احساسات ضد استقرار مردان سیاه پوست را به جای احساساتی که در آن دوره واقعی برده داری سختی را تجربه کرده بودند ، ایجاد می کرد. با این وجود ، او هنوز هم شایسته برنده شدن برای بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در شصت و دومین دوره جوایز اسکار است. و نه ، این به دلیل صحنه شلاق زدن وحشتناکی نیست که در واقع اگر شخصیت ها درگیر شوند در یک ارتباط روشن با یکدیگر صحبت می کنند ، می توان از آن اجتناب کرد. این برای دو تعامل بسیار خوب با شخصیت گروهبان سپاه پاسداران مورگان فریمن است. جان راولینگز هنگام آتش سوزی. مورگان فریمن شگفت انگیز بود. سخنرانی او در مورد جنگ و مقابله با تریپ واقعاً قدرتمند بود. متیو برودریک نه چندان. او با کسی ارتباط برقرار نکرد. او همچنین در واقع نوع فرماندهی ترسناک نیست. همچنین برودریک با نشان دادن احساسات با زیرشاخه PTSD شاو واقعاً نتوانست تحویل دهد. برای اضافه کردن این که برودریک لحظه ای خطوط خود را در صحنه های خاصی فراموش کرد. حداقل سعی کرد ناراحت از اینکه او و الوز با هم کنار نمی آیند. بسیاری از صحنه های آنها بریده شد. هنوز هم فیلم می توانست با ایجاد بازیگران بیشتری در نقش افرادی که زندگی واقعی را در این بخش مانند پسران فردریک داگلاس لوئیس و چارلز بازی می کنند ، کمی بهتر عمل کند. این می تواند مخاطرات بیشتری را به درگیری اضافه کند. یکی دیگر از افراد شایسته حضور در افتخار می توانست گروهبان ویلیام هاروی کارنی باشد که در طول جنگ به نشان افتخار اهدا شد. بله ، من فهمیدم که بیشتر این مردان هنگام شروع جنگ آزادانه در شمال زندگی می کردند ، اما تصوری که فیلم با بیشتر از 54 برده فراری می گوید کمی نادرست بود. هنگ هنگ پیاده نظام داوطلب رنگی 1 کانزاس بیشتر شبیه آن بود. علاوه بر این ، آنها علی رغم آنچه افتخار می گوید ، آنها اولین هنگ آفریقایی آمریکایی در اتحادیه بودند. آنها همچنین اولین کسانی بودند که در اواخر سال 1862 شاهد جنگ بودند. 54 امین آموزش را تا اوایل سال 1863 آغاز نکرد زیرا فرماندار ماساچوست می خواست آنها یک واحد نخبه باشند که می تواند بخواند و بنویسد. به همین دلیل ، بیشتر مردان سال 54 برخلاف افتخار در زندگی واقعی تحصیل کرده اند. با این وجود ، فیلم مطمئناً چالش هایی را که مردان مجبور بودند در طول جنگ ، چه در جنگ و چه در خانه ، متحمل شوند ، نمی پوشاند. در حالی که صحنه شلاق زدن هرگز در زندگی واقعی اتفاق نمی افتد ، زیرا این عمل توسط ارتش ایالات متحده در سال 1861 لغو شد. آنها هنوز هم با برخی نژادپرستی ها سر و کار داشتند. نه به حد افراط و تفریحی که فیلم به تصویر می کشد ، بلکه به عنوان مثال با دستمزد. آن قسمت واقعاً اتفاق افتاد و تحریم دنبال شد ، اما در زندگی واقعی به جای سربازان توسط فرمانده هدایت می شد. با وجود این ، من دوست دارم که چطور فیلم خیلی در روایت منجی سفید پیش نرفت. با این حال ، من احساس می کنم که اضافه کردن صدا به خواندن از نامه های واقعی به شاو کمی بیش از حد بود. نشان دادن نگو صرف نظر از اینکه من دوست داشتم که چگونه فیلم نبرد ضد آنتیم ، گریم بالز و لندینگ و فورت واگنر را با بازپخش های سخت جنگ داخلی که فیلم را داوطلبانه و بدون حقوق پرداختند ، نشان داد. آنها واقعاً کار زیادی را برای انجام واکنشهای خاص به ویژه پایان کار انجام دادند. علیرغم چند تغییر مانند عدم نشان دادن پیوستن ژنرال جورج کراکت استرانگ (جی و سندرز) به آنها در حمله به قلعه ساحل ، شاو داوطلبانه پرچم را بلند کرد و حمله واقعی از جهت مخالف با اقیانوس در سمت راست آنها موازی با هنگ هنوز هم راهی عالی برای پایان دادن به فیلم بود. شیرین و تلخ در حالیکه بیانیه پایانی فیلم می گوید که قلعه کنفدراسیون هرگز توسط نیروهای اتحادیه گرفته نشده است که از نظر فنی درست است. پس از رها شدن قلعه سرانجام در سپتامبر 1863 توسط اتحادیه اشغال شد. نکته دیگر ، در حالی که در صحنه های نبرد زیاد دلخوشی وجود ندارد. افتخار اکشن ایمن و کاملاً غریب PG رمانتیک را بازی نمی کند. این نشان می دهد که خشونت با رتبه R خود چگونه وحشیانه و خونین است. فحش تقریباً یکسان است. کم استفاده می شود و طاقت فرسا نیست. آهنگساز جیمز هورنر امتیاز نه چندان زیاد. لحن غریب وطن پرستانه کمی مجبورانه احساس می شد. صرف نظر از این ، گوش دادن به آن زیباست. به طور کلی: تعداد زیادی صحنه قدرتمند در افتخار وجود دارد که می تواند مربوط به دنیای امروز باشد ، به ویژه در سال 2020 مانند برش هندوانه برای از بین بردن کلیشه های منفی مردم سیاه ، نشان می دهد که چرا غارت و خسارت های مالی فقط می تواند باعث افزایش نفرت و بحث شود طرفدار یا مخالف غرور ملت با سفر که فکر می کند آیا او باید پرچم را تحمل کند یا نه به دلیل آنچه که آینده ممکن است به ارمغان بیاورد یا نه. در پایان افتخار با شکوه بود. باید تماشا کرد
دانلود فیلم Glory 1989 (افتخار) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
به نظر من این یکی از دشوارترین نظراتم برای نوشتن است. حتی وقتی برای آنچه باید 206مین بازدید در اینجا باشد می نشینم ، به شدت حیرت می کنم همانطور که در اولین بازدید مشاهده کردم ، این داستان دارای قدرت جذاب و طاقت فرسایی برای لمس حس غرور آفرینی ، زیبایی ، عمیق و احساسی من است ، بی عدالتی ، روح. حتی اگر این یک داستان واقعی نبود ، من هنوز هم افتخار را با ترس و احترام به همه توصیه می کنم. و حتی وقتی که تماشا می کنم ، چشمانی گوشت غاز و مرطوب وجود دارد. همانطور که همیشه وجود دارد ...
بر اساس نامه های جمع آوری شده و تنها دو کتاب مرجع (از جمله "One Gallant Rush" نوشته پیتر بورچارد ، که من با افتخار صاحب آن هستم) ، این داستان پیش از این را تا حد زیادی می گوید پنجاه و چهارمین پیاده نظام ماساچوست ، اولین رژیم آفریقایی-آمریکایی در تاریخ آمریکا در طول جنگ داخلی. سرهنگ رابرت گولد شاو 26 ساله بوستونیایی چشم روشن بود که به نفع وی برای هدایت "اولین رژیم رنگی" در اوج جنگ داخلی انتخاب شد. متیو برودریک سرهنگ شاو را با حداکثر دقت به تصویر می کشد و جوانی و غیرت شاو واقعی را به نمایش در می آورد. او واقعاً از فکر هدایت نیروها متأثر شده بود ، اما به اندازه کافی ایده آل و خوش بین بود که بتواند هر آنچه را که داشت به آن بدهد و باعث افتخار خانواده و عنوان خود شود. برودریک هرگز این واقعیت ساده را فراموش نمی کند که شاو برای هر پیشرفتی که داشت ، متواضع و سپاسگزار بود. اگرچه در حقیقت پنجاه و چهارمین دوره از سیاه پوستان آزاد از بالادست نیوانگلند تشکیل شده بود ، اما دنزل واشنگتن به عنوان برده فراری تریپ معرفی می شود که کینه ها و بی عدالتی های خود را به سربازان می آورد. او برده ای را به تصویر می کشد که ماموریت شخصی خود را دارد تا به کسانی که او را آزار داده اند صدمه بزند (اگر از تاریخ برده داری اطلاع دارید ، به سختی می توان او را سرزنش کرد) ، اما در این روند بیشتر خودش را آزار می دهد تا جایی که با یادگیری یاد می گیرد کانال را نفرت خود را به عزم راسخ ، تحقیر می کند و ضرب و شتم می کند تا جایی که او فقط می تواند مانند یک شکافنده قیام کند و ثابت کند که او به اندازه بقیه سرباز است. "صحنه شلاق" که در آن او را می بینید که دقیقاً همان روند را طی می کند ، هر احساسی که برای یک مرد شناخته می شود ، با لرزیدن گونه ، اوج یک قطره اشک و چشمهایی که خرد می شوند ، التماس می کنند ، نفرت دارند ، عزاداری می کنند ، از بین می روند. اینکه دنزل می تواند با نقشی که می تواند به راحتی کلیشه ای باشد ، بیان کند ، جای ستایش بیشتری دارد که می توانم تایپ کنم. مورگان فریمن مردی با وقار ساکت و در عین حال عمیق است که او را در هر نقشی که بازی می کند به دوش می کشد و این بار هم چون راولینز از این قاعده مستثنی نیست. او قربانی تعصب است ، اما هنوز هم خودش را به عنوان یک مرد حمل می کند. او حتی قبل از اینکه به طور رسمی تزئین شود ، برای مردان خود به عنوان رهبر حضور دارد ، اما بالاتر از این نیست که به شاو کمک کند تا به مردانش کمک کند ، فقط به این دلیل که شاو یک مرجع سفیدپوست دیگر است - بدون توجه به رنگ ، به هدف کمک می کند. و این علت خیلی بیشتر از جنگ است ، که من در زیر بیشتر توضیح خواهم داد ...
نمره wunderkind جیمز هورنر در هر تعریف ادبی کلمه عالی است. من می دانم که اگر هرگز استرس داشته باشم و نیاز به آزادی داشته باشم ، تنها کاری که باید انجام دهم این است که در یک CD با این امتیاز قرار بگیرم ، فقط برای چند دقیقه گوش دهم ، و هق هق خواهم کرد. به نظر من متواضعانه ، او هنوز در کار خود در این تصویر سرآمد نیست. از درد ناخوشایند یک شاخ تا تورم گروه کر پسران هارلم و صدای جذاب آنها که ما را وادار می کند تا برای همیشه به یاد بیاوریم.
من بازیگران ، کارگردانی یا هر چیز دیگری را جدا نمی کنم بیشتر از آنچه من دارم زیرا هدف افتخار این نیست. این یک وسیله نقلیه ستاره ای نیست ، بلکه صدها نفر برای گردآوری داستانی که به آن اعتقاد دارند گرد هم می آیند. و به همین ترتیب ، شایسته ستایش هستند که به طور کلی مورد ستایش قرار می گیرند ، و این فقط اثبات می کند که آنها چقدر کار خود را انجام داده اند. اما برخی از صحنه ها نمی توانند از روان فرار کنند ... صبح روز بعد از خواندن اعلامیه ای مبنی بر اینکه در صورت دستگیری اسلحه های اتحادیه ، سیاه و سفید به قتل می رسند و در آنجا به عنوان واحدی برای تماس تلفنی ایستاده اند ، هیچ مردی فرار نمی کند ، با توجه به وظیفه ، با افتخار و بلندتر از هر زمان دیگری ... صحنه مجازات بدنی فوق الذکر (که اتفاقاً همان مجازاتی بود که افسران سفیدپوست نیز در صورت ترک آن متحمل می شدند) ... اتهام مربوط به فورت واگنر - شاو سرانجام به ساحل دریا بازگشت که او تمام زندگی خود را دوست داشت به خاطر آنچه آخرین بار در قلبش می داند ، دوباره احساس خانه می کند و هنوز یک شبح راه رفتن را احساس می کند - راولینز با غرور درونی الهی در چشمانش راهپیمایی می کند به سمت قلعه همانطور که توماس به دیگران نگاه می کند و سفر دیگر با نیروی شنیع برای کشتن نیست بلکه عزم راسخ برای پیروزی - این شرکت به عنوان یک کل به یک سرنوشت با یک قدم متحد و عظیم ...
معنای واقعی "قهرمان" در قلب مردی است که حتی برابر است مرگ اگر این خود را یک مرد ثابت کند ، نه تنها برای دیگران بلکه برای خودش. این برای هر فرد در آن رژیم پیشگام شجاع ، سیاه و سفید صادق است. آنها فقط به خاطر کشور یا حقوق خود ، بلکه به خاطر افتخارات شخصی و ایمان خود به عنوان انسان هایی که سزاوار عزت هستند ، نمی میرند. امثال این کشور هرگز دیگر آنها را نخواهد دید ، اما نباید در تاریکی قرار گیرد. در قلب و قلب من ، این داستان مردان نیست ، بلکه معنای آن مرد بودن است. و فداکاری که گاهی برای یکی شدن و اثبات خود را می طلبد.
ما به عنوان یک ملت ، به عنوان زمین ، باید از 54 ام برای آن درس زیبا تشکر کنیم. افتخار بکر آن را تضمین می کند.
دانلود فیلم Glory 1989 (افتخار) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
به نظر حقیر خودم، Glory یکی از بهترین (اگر نه بهترین) فیلم هایی است که درباره جنگ داخلی آمریکا ساخته شده است. صحنه‌های نبرد به خوبی طراحی شده‌اند، اما افتخار جنگی درباره نبردهای واقعی نیست. بلکه در مورد روح انسان است. من فقط در مورد رابرت گولد شاو و هنگ 54 به دلیل اولین تماشای فیلم سال ها پیش می دانستم. در طول کلاس تاریخ به اندازه کافی در مورد اهمیت این هنگ صحبت نمی شود. مردم فکر می کردند که سربازان سیاه پوست برای جنگیدن به اندازه کافی خوب نیستند، اما پس از حمله قهرمانانه هنگ در چارلستون، سیاه پوستان استخدام شدند و این ممکن است جریان جنگ را برای اتحادیه تغییر دهد. اجراها، به‌ویژه آنهایی که از دنزل واشنگتن و مورگان فریمن ساخته شده‌اند، فیلم را به ابعاد اسطوره‌ای فراتر می‌برد. موسیقی کرال ترسناک جیمز هورنر را اضافه کنید، به نظر می‌رسد در حال تماشای چیزی شبیه رویا هستید. علاوه بر این، افتخار توسط فردی فرانسیس عکاسی شده است. فیلمبرداری فرانسیس و کارگردانی ادوارد زویک توجه زیادی به جزئیات نزدیک دارند. به عنوان مثال به کفش هایی که به سربازان داده می شود نگاه کنید. آنها به دلیل استفاده از آنها فرسوده می شوند و حتی در اندازه های مناسب در اختیار آقایان قرار نمی گیرند. بنابراین، بله، زویک در مورد جزئیات دوره بسیار دقیق است.
کوین ژار، فیلمنامه نویس معتبر فیلم، با دیدن بنای یادبود اختصاص داده شده به رابرت گولد شاو در فیلم Glory، ایده فیلم را به شکل معروفی مطرح کرد. مشترک بوستون او سپس از دو کتاب و نامه های نوشته شده توسط خود شاو برای نوشتن فیلمنامه استفاده کرد که یکی از نقاط قوت فیلم است. برای Zwick بسیار مهم بود که داستان را درست بیان کند. او نمی‌خواست فیلم را به یک «داستان سیاه با یک قهرمان سفیدپوست تجاری مناسب‌تر» تبدیل کند. انجام این کار بسیار آسان بود اما زویک این کار را نکرد. شاو بخش مهمی از هنگ است، اما فراتر از رهبری او و خود مردان واقعی است. صحنه ای قدرتمند در فیلم Glory وجود دارد که در آن سربازان سیاهپوست عصبانی هستند زیرا به طور قابل توجهی کمتر از همتایان سفیدپوست خود دستمزد دریافت می کنند. هنگامی که شاو و سرگرد کابوت فوربس، فرمانده دومش اهمیت این موضوع را درک می کنند، چک های حقوق خود را رد می کنند. این همان سکانسی است که سران هنگ و افراد آن را در هم آمیخته است. من جرأت می کنم در آن صحنه احساساتی نشوید.
داستان همه چیز درباره هنگ پیاده نظام 54 ماساچوست است که کاملاً از مردان سیاه پوست در صفوف و مردان سفیدپوست به عنوان رهبران تشکیل شده است. این هنگ که بیشتر از نگاه رابرت گولد شاو (متیو برودریک) گفته می‌شود، در مورد هنگ از راه اندازی آن تا حمله قهرمانانه فورت واگنر می‌آموزیم. در طول راه، ما می بینیم که چگونه این مردان به رهبرانی منظم تبدیل می شوند تا دیگر مردان سیاه پوست از آنها پیروی کنند. در میان این مردان، برده فراری به شدت مغرور، سفر خصوصی (دنزل واشنگتن) و هسته انسانی، گروهبان وجود دارد. سرگرد جان رالینز (مورگان فریمن). گولد و نفر دومش فوربس (کری الوز) باید احترام این مردان مغرور را به خود جلب کنند. پس از انجام این کار، نیروی جدایی ناپذیری ایجاد می‌کنند که بر نتیجه جنگ داخلی آمریکا تأثیر می‌گذارد.
متیو برودریک با اسکن بررسی‌ها، نظرات منفی زیادی دریافت کرد. شخصاً نقش شاو را خیلی خوب بازی کرد. شاو یک سرباز جوان و بی تجربه بود که به او فرمان چیزی را می داد که انتظار نمی رفت کار کند. شاو یک مرد جوان ترسیده بود، همانطور که در زمان مرگ در میدان نبرد ظاهر شد. اینگونه بود که برودریک او را بازی کرد. دنزل تا پیش از ساخت افتخار بازی‌های فوق‌العاده‌ای داشت، اما این بازی موفق او برنده اسکار است. هر صحنه او مرا مجذوب خود می کرد. می بینید که چرا او مردی است که هست. اگر شمال برنده شود، تریپ در ازای آن چه چیزی دریافت خواهد کرد؟ علاوه بر این، مورگان فریمن قلب و روح گردان است. او چسبی است که نیروها را کنار هم نگه می دارد. حتی افرادی مانند Private Trip نیز مانعی بر سر راه او نخواهند داشت زیرا او دارای ویژگی های رهبری واقعی است.
Glory یکی از بهترین فیلم هایی است که تا به حال درباره جنگ داخلی ساخته شده است. افتخار مهمی بود زیرا نشان می داد که چگونه سیاه پوستان نتیجه جنگ را تغییر دادند. پس از فورت واگنر، هزاران سیاهپوست در شمال استخدام شدند. افتخار در مورد چگونگی به وجود آمدن همه چیز است. اگرچه شاو رهبر و یکی از اعضای مهم هنگ است، زویک روشن کرد که او ناجی سفید پوست نیست. در پایان، او یکی از مردان بود. زویک یک فیلم قدرتمند با لحظات مهم انسانی خلق کرد. هر بار که فیلم را تماشا می کنم، با دانستن فداکاری که این مردان برای آینده انجام داده اند، تا آخر اشک می ریزم. با چنین داستان افسانه ای، از اینکه دیدم نامزد بهترین فیلم نشد، شگفت زده شدم. حداقل دنزل جوایزی را که سزاوارش بود دریافت کرد. بله، چند سکانس نبرد عالی وجود دارد، Glory چیزی فراتر از جنگ است، به همین دلیل افتخار در آزمون زمان ایستاده است.
دانلود فیلم Glory 1989 (افتخار) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
برای من ناراحت کننده است که تا زمانی که افتخار اکران شد هیچ کس واقعاً در مورد 54th Maschusetts خبر نداشت. من مطمئناً هیچ ایده ای در مورد 54 نداشتم و هرگز نمی دانستم که سربازان سیاه پوستی در جنگ می جنگند که برای من تکان دهنده است. آن سربازان ممکن است فورت واگنر را نگرفته باشند، اما شجاع بودند و از وظیفه ای که داوطلبانه برای آن انجام داده بودند کوتاه نیامدند، بدون توجه به رفتاری که از جانب خودشان متحمل شدند.
افتخار دارای چندین لایه است. رشته هایی که در افتخار بررسی می شوند. یکی، این هرگز قبلاً انجام نشده بود، سربازان سیاه پوستی که در جنگ می جنگیدند و آنها چیزهای بیشتری نسبت به سربازان سفیدپوست برای اثبات داشتند. کلا ناعادلانه
دو، آنها از سوی ارتش کنفدراسیون تهدید به مرگ شدند که گفتند آنها را دستگیر نخواهند کرد اما در صورت مشاهده آنها را خواهند کشت.
سوم، نژادپرستی که در ارتش خود با آن مواجه بودند. شمالی ها دوست داشتند فکر کنند بهتر از جنوبی ها هستند زیرا برده نداشتند و هرگز با آنها مانند جنوبی ها رفتار نمی کردند، اما آنها به اندازه جنوبی ها بد بودند و این در فیلم Glory زمانی نشان داده می شود که سربازان سیاه پوست هستند. چکمه‌ها، یونیفرم‌ها، آنها برای کارهای یدی استفاده می‌شوند و هیچ دعوا و جنگی نمی‌بینند و دستمزد کمتری نسبت به سربازان سفیدپوست دریافت می‌کنند.
سپس ما داستان سربازان را داریم که می بینیم آنها به افراد کاملاً متفاوتی نسبت به زمان شروع فیلم تبدیل می شوند. بازیگران در یک کلام فوق العاده هستند. من نمی توانم از هیاهوی آنها دست بردارم. من نمی خواهم بیشتر بگویم زیرا نمی توانم با هیچ کلمه معنی دار دیگری بیان کنم که چقدر با شخصیت ها تناسب دارند.
سرهنگ رابرت گولد شاو (متیو برودریک) خود را غرق در مسئولیت می بیند. مردان را به انجام وظیفه برمی‌انگیزد اما در مواقعی متوجه می‌شود که به توانایی‌های او شک می‌کند. به سن و بازی برودریک در افتخار اشاره شده است اما او بهترین بازیگر برای ایفای این نقش بود. برای یکی، او شبیه شاو است و برای دیگری، تقریباً در سنی بود که شاو به او فرمان داده شد. او درست نقش شاو را بازی می‌کند، نه خیلی دست کم گرفته و نه خیلی زیاد.
رالینز (مورگان فریمن) مرد خردمندی است که برای سربازانی که به او تکیه می‌کنند و همچنین شاو به نظر می‌رسد مانند یک پدر است. به رالینز برای توصیه او در مورد مردان.
سفر (دنزل واشنگتن) سرپیچی شروع می شود. او می‌خواهد در جنگ بجنگد، اما از گذشته‌اش به عنوان یک برده نیز زخمی شده است و به شاو یا هیچ سفیدپوست دیگری اعتماد ندارد. فکر نمی‌کردم نسبت به او دلسوزی کنم، زیرا او برای برخی از هم‌نظامیانش بدمزه است، اما من او را بسیار دوست داشتم و وقتی به هم رزمانش اعتراف می‌کند که او را دوست دارم، در آخر کار، جنبه نرم‌تری برای او می‌بینید. تنها خانواده ای که الان دارد من دوست دارم در پایان فکر کنم، او به شاو اعتماد کرد، زیرا رنگ‌هایی را انتخاب می‌کند که وقتی شاو در اوایل فیلم از او خواسته بود، گفت که نمی‌خواهد انجام دهد.
توماس (آندره براگر) یک مرد سیاه پوست آزاد که بیشتر، اگر نه، تمام عمرش را در شمال زندگی کرده است. او هرگز برده نبوده است، اما تحصیلات خوبی دارد و خود را در هنگ بیگانه می بیند، زیرا زندگی راحت تری نسبت به هم رزمانش داشته است، اما در افتخار می بینید که او بزرگ می شود، او به عنوان یک پسر بچه شروع می کند اما در پایان او مردی است که می‌تواند با هر چیزی روبرو شود.
سرگرد فوربس (کری الوز) می‌داند که هیچ راهی وجود ندارد که ارتش به آنها اجازه جنگ دهد و می‌توانید ببینید که او واقعاً چگونه به این مردان اهمیت می‌دهد. . او و شاو به سختی می‌توانند نوع دیگری از رابطه با توماس برقرار کنند، پس از آن که قبلاً با هم دوست بودند به آن عادت کرده‌اند.
افتخار بسیار احساسی است که باید تماشا کرد. اوج و فرودهای زیادی دارد و زمانی که شاو افراد خود را برای یک ماموریت انتحاری در فورت واگنر داوطلب می‌کند، این احساسات پیش‌گویی را در دل خود دارید. شما می دانید که این مردانی که از ابتدا تماشا کرده اید و ریشه در آنها داشته اید، خواهند مرد و تماشای آن زمانی که این اتفاق بیفتد سخت است. صحنه ای که به خصوص من را ناراحت می کند زمانی است که این سربازان شجاع و شجاع مرده اند، آنها را در یک گور دسته جمعی می اندازند و تکان دهنده ترین صحنه برای من زمانی است که اجساد تریپ و شاو را کنار هم در گور دسته جمعی انداخته اند. این بیشتر اشک من را درآورد.
پنجاه و چهارمین به خاطر کارهایی که در فورت واگنر انجام دادند مورد تحسین قرار گرفت و بعد از آن، اما با آنها بسیار بد رفتار شد، آنها به رژه دعوت نشدند تا از سربازان در بازگشت به اردو استقبال کنند. جنگ به پایان رسید و هیچ کمکی به آنها نشد تا از آن خلاص شوند. این موضوع نشان می‌دهد که نژادپرستی در ارتش رخ داده است، نه فقط در این جنگ، بلکه در جنگهای دیگر قبل و بعد از جنگ داخلی آمریکا که با افراد رنگ‌های مختلف به گونه‌ای رفتار می‌شد که گویی حتی انسان هم نیستند.
عشق. فیلم اما اگر دختر هستید، به دستمال کاغذی در کنارتان نیاز دارید.
دانلود فیلم Glory 1989 (افتخار) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
افتخار با یکی از بهترین گروه بازیگران تمام دوران، به عنوان یکی از بهترین فیلم های جنگی در تمام دوران ها رتبه بندی می شود. با مجموعه‌ای از بازیگران سیاهپوست بزرگ که شبیه هیچ‌کس دیگری نیستند، به نظر می‌رسید همه چیز در افتخار خوب کار می‌کند، از فیلمبرداری گرفته تا بازیگری. ادوارد زویک شاهکاری خلق کرد که در هر سال دیگری، اکثر جوایز مهم را به خود اختصاص می داد. متأسفانه، این حتی نتوانست به ۱۰۰ فیلم برتر AFI راه پیدا کند، بنابراین فیلم‌های پایین‌تر می‌توانستند وارد شوند. به نظر من، فیلم‌هایی مانند Born on the Fourth of July و Driving Miss Daisy در طول جوایز اسکار ۱۹۹۰ بسیار پایین‌تر از افتخار بودند. منظورم این است که چگونه فیلم هایی مانند Dead Poets Society و My Left Foot نامزد بهترین فیلم شدند در حالی که این یکی نبود؟ (مطمئناً آنها فیلم های خوبی بودند، اما بیایید)
متیو برودریک و همچنین کری الوز، من را کاملاً با بازی خود شگفت زده کرد. و نمی توان افرادی مانند دنزل واشنگتن و مورگان فریمن را فراموش کرد که به عنوان سربازانی که از دستفروشی اتحادیه خسته شده اند، نمایش های عالی ارائه می دهند. در حالی که دقت تاریخی ممکن است کامل نباشد، زیرا حداقل این ادای احترام به کسانی بود که در خلال جنگ داخلی به رهایی بردگان کمک کردند.
دانلود فیلم Glory 1989 (افتخار) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
افتخار برای درام های تاریخی در رده «باید ببینید» قرار می گیرد. تقریباً مانند فیلم‌های Saving Private Ryan و Last of the Mohicans، Glory به عنوان فیلم جنگی برتر در دوره زمانی خود می‌باشد.
Glory احتمالاً شامل واقعی‌ترین و به یاد ماندنی‌ترین صحنه‌های بازسازی جنگ داخلی است که تاکنون فیلمبرداری شده است. چه کسی وقتی که شاو و هنگش در صحنه Antietam (که حدس می زنم قسمت West Woods از نبرد Antietam بود؟) تکه تکه شدند، خجالت نکشید و با وحشت تماشا نکرد؟ چه کسی وقتی که 54 نیروی سواره نظام کنفدراسیون را که به طرز احمقانه فکر می کرد شکستن خطوط یک هنگ بی تجربه -و سیاه- مشکلی نخواهد داشت، احساس خوشحالی نکرد؟ و در نهایت، چه کسی اوج دراماتیک حمله فورت واگنر را با غرور جدی تماشا نکرد.
افتخار نشان می‌دهد که حتی اگر کشورشان با مردان به عنوان شهروندان درجه دو (حتی پایین‌تر) رفتار می‌کرد. و ارتش، آنها هنوز هم صداقت و افتخار داشتند که بهترین مبارزه را برای اتحادیه و یکدیگر داشته باشند. به همین دلیل است که آن مردان در 54 و هر هنگ سیاه دیگر از بقیه متمایز بودند. آنها باید حتی قبل از اینکه آمریکا بداند از پتانسیل آمریکا می‌دانستند و برای توسعه آن و به دست آوردن کرامت و احترام سیاه‌پوستان که همیشه سزاوار آن بودند اما هرگز به آن دست نیافته بودند، جنگیدند. گلوری این مبارزه را در فیلم Glory قرار می دهد تا ما آن را تجربه کنیم - و ناامید نمی شود.
نظرات کاربران
برای ثبت نظر ابتدا وارد اکانت خود شوید.