بشریت به شیء مرموز و قیمتی در زیر سطح ماه که توسط کامپیوتر هوشمند H.A.L. 9000 در حال ماموریت کشف می شود، بر میخورد...
فیلم در دوران ماقبل تاریخ شروع می شود جائیکه با ظهور بلوکه ای عظیم میمونها وحشتزده به اینسو و انسو می روند. سپس به عصر مدرن می رویم جائیکه بلوکه ای دیگر روی ماه کشف شده است که امواجی را مداوما به مشتری می فرستد. دکتر دیوید بومن (کی ر دول آ)، فرانک پولی (گری لاکوود)، سه دانشمند منجمد شده و هال ۹۰۰۰ کامپیوتری که مغز سفینه است به مشتری فرستاده شده اند تا گیرنده امواج را شناسایی کنند. اما این ماموریت با خطر مواجه شده است، هال ۹۰۰۰ باید تصمیم بگیرد که جان خدمه مهم تر است و یا اهداف ماموریت.
بشر توسط کامپیوتر هوشمند ,H.A.L. 9000، یک شیء مرموز و قیمتی را که در زیر سطح ماه دفن شده, کشف می کند،
پس از کشف جسمی عجیب در زیر سطح ماه، بشریت به کمک اَبر رایانه‌ی هوشمند HAL 9000 سعی می‌کند تا از ماهیتش سر دربیاورد.
آدم های میمونی با لمس یک مکعب مستطیل شکل، یک پارچه سیاه رنگ ارتقای هوشی پیدا می کنند و چهار میلیون سال بعد، جسم مشابه ای در کره ی ماه یافت می شود که سیگنال هایی را در جهت سیاره ی مشتری منتشر می کند…
داستان فیلم در رابطه با رویارویی میان انسان و یه مونولیت سیاه اسرارآمیزه که در سفر به سیاره مشتری، از سوی یکی از این مونولیت‌ها سیگنالی فرستاده میشه...
"2001" داستان تکامل است. با گذشت زمان از دور ، شخص یا چیزی با ایجاد یکپارچه روی زمین (احتمالاً در جای دیگری در سراسر جهان) یک تکامل گنگ را ایجاد کرده است. تکامل سپس بشر را قادر ساخت تا به سطح ماه برسد ، جایی که هنوز یکپارچه دیگری در آن یافت می شود ، پلاگین های یکپارچه را نشان می دهد که بشر تاکنون تکامل یافته است. اکنون مسابقه ای بین رایانه ها (HAL) و انسان (Bowman) شروع می شود تا به پلاك های یکپارچه برسید. برنده خواهد شد مرحله بعدی تکامل ، هر آنچه ممکن است باشد
پس از کشف یک اثر مرموز که در زیر سطح ماه دفن شده است ، بشر با کمک ابر رایانه هوشمند H.A.L تلاش می کند تا ریشه های آن را پیدا کند. 9000
فیلم 2001 ادیسه فضایی عجیب ترین فیلم استنلی کوبریک که در ابتدا با توجه چندانی مواجه نشد و از روی کتاب آرتور سی کلارک نویسنده شهیر داستان های علمی تخیلی ساخته شد توانست یک جایزه اسکار را نصیب خود کند و برای 3 رشته دیگر نامزد شود. از نکات جالب ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی اتفاق افتادن تعدادی از پیشگویی های فیلم است. فیلم در دوران ماقبل تاریخ شروع می شود جائیکه با ظهور بلوکه ای عظیم میمونها وحشتزده به اینسو و انسو می روند. سپس به عصر مدرن می رویم جائیکه بلوکه ای دیگر روی ماه کشف شده است که امواجی را مداوما به مشتری می فرستد. دکتر دیوید بومن (کی ر دول آ)، فرانک پولی (گری لاکوود)، سه دانشمند منجمد شده و هال ۹۰۰۰ کامپیوتری که مغز سفینه است به مشتری فرستاده شده اند تا گیرنده امواج را شناسایی کنند. اما این ماموریت با خطر مواجه شده است، هال ۹۰۰۰ باید تصمیم بگیرد که جان خدمه مهم تر است و یا اهداف ماموریت.
دانلود فیلم 2001: A Space Odyssey 1968 (۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
بنای یادبود مستقل در تاریخ سینما ، اثر بزرگ استنلی کوبریک 2001: ادیسه فضایی (1968) یک شاهکار انکار ناپذیر است. سال 2001 نه تنها قراردادهای ژانر علمی-تخیلی را درهم شکست ، بلکه معنای کاملاً جدیدی به سینما داد. از عظمت ایده آینده گرایانه آن تا اجرای جاه طلبانه آن ، سال 2001 سرگرم کردن ما نبوده بلکه ترس از ما را برانگیخته است. من هرگز ندیدم که شخصی بگوید: "2001: ادیسه فضایی؟ فکر نمی کنم آن را دیده باشم ... آه صبر کن ، شخصی که مانند آن است ، سفینه های فضایی و چیزهای دیگر؟" ، در حالی که اکثر فیلم های امروز فراموش شده اند هنگامی که اعتبارات رول می شود. آنچه بینندگان باید درک کنند این است که 2001 نوعی فیلم نیست که شما "آن را دریافت کنید" یا نکنید ، و نه این که با جلوه های ویژه پر زرق و برق ما را به هیجان بیاورد - اما همانطور که کوبریک گفت ، "... یک تجربه کاملاً ذهنی است. که در سطح آگاهی درونی به بیننده می رسد. " به خودی خود ، کاوش در عرصه های فلسفی و علمی بشریت در حالی که به عنوان یک دستاورد پیشگام در سطح مفهومی و فنی خدمت می کنید ، جهنم بزرگی است ، اما فراتر رفتن از مخاطب به یک بعد کاملاً جدید ، همه در یک مرحله - این نبوغ محض است در بالاترین شکل.
2001 در اولین نمایش خود ، منتقدان و مخاطبان را با قطب مواجه کرد. تعداد پیاده روی ها بیش از 200 نفر بود ، از جمله راک هادسون که پرسید ، "آیا کسی به من می گوید این چه جهنمی است؟" نیویورک تایمز اظهار داشت: "جایی بین خواب آور و بسیار کسل کننده". نیوز دی اظهار نظر کرد: "دارایی اصلی عکاسی عالی برای ایجاد توطئه گیج کننده و طولانی مدت." منتقد مشهور پائولین کائیل حتی تا آنجا پیش رفت که سال 2001 را "نقاب زدن به سطل زباله به عنوان هنر" خواند. هر چند قابل درک است. در دورانی که هیجان حول اکتشاف بین ستاره ای و زندگی فرازمینی صحبت روزمره بود ، مخاطبان در سال 2001 منتظر پاسخ بودند. کی به ماه می رسیم؟ چه آینده ای در انتظار است؟ آیا ما تنها هستیم؟ با کمال تعجب ، سال 2001 متناقض عمل کرد. س leavingالات بیشتری برای پاسخ دادن به س leavingالات پاسخ داده شده باقی مانده است.
حتی اگر اواخر دهه 60 اوج خوش بینی فناوری را نشان می داد ، کوبریک پیش بینی کرد ، منفی های بالقوه پیشرفت فناوری را برجسته می کند. به تقابل بین نحوه برخورد میمون ها و انسان ها به یکپارچه توجه کنید. میمون ها با وقار ، احترام و هوشیاری به آن نزدیک می شوند. انسان ها با تکبر به آن نزدیک می شوند و فضانوردان را در جلوی یکپارچه گروه می گیرند تا عکس بگیرند. از آنجایی که یکپارچه نشان دهنده قابل درک نیست (انسان ، با حواس محدود خود ، نمی تواند فقدان رنگ (نور سیاه و سفید) یا نور را درک کند) ، ممکن است کوبریک پیشنهاد کند شیوه ای که ما با اطلاعات جدید دست و پنجه نرم می کنیم و عجولانه است ، در پایگاه Clavius تأکید شده است خلاصه سازی. دانشمندان در مورد چگونگی توزیع این اخبار مهیج در بین مردم بحث می کنند ، زیرا "اگر واقعیتها زودرس و ناگهانی بدون آمادگی و شرط بندی کافی بیان شود" ، همانطور که دکتر هیوود فلوید (ویلیام سیلوستر) بیان کرد ، ممکن است باعث "شوک فرهنگی و گمراهی اجتماعی شود" " این یک پیام مهم برای مردم مضطرب سال 1968 است که اطلاعات تازه را دقیقاً درک کرده و منطقی نتیجه بگیرند.
با این حال میمون ها خیلی بهتر نیستند. آنها حاضر نیستند غذا و آب را با میمون های دیگر خود تقسیم کنند و با کشف استخوان ها به عنوان سلاح ، نژاد خود را برای یک گودال آب بکشند - اگر ما همچنان به پیشرفت هوش مصنوعی ادامه دهیم ، احتمالاً مرگ ما را پیش بینی می کند. از آنجا که مانند اجداد ما ، از نظر قلبی ، بشر همیشه خودخواه بوده و خواهد بود.
خیلی قبل از اینکه ترمیناتور (1984) یا ماتریکس (1999) خطرات هوش مصنوعی را برجسته کند ، 2001 وجود داشت. HAL 9000 ، صدا با بازی داگلاس راین ، با ابتکاری به یکی از وحشتناک ترین شرور تاریخ فیلم تبدیل شد. چیزی در مورد صدای آرام ، غیرقابل پیش بینی بودن و به خصوص ، چشم قرمز منفرد همه چیز وجود دارد که بسیار ترسناک است. کوبریک از یکی از دستگاه های فیلم سازی مورد علاقه خود برای مقایسه هوش مصنوعی با انسان استفاده می کند: کنایه. نه دیو بومن (Keir Dullea) و نه فرانک پول (گری لاک وود) در طول فیلم احساسات زیادی از خود نشان نمی دهند ، در حالی که HAL ، اگرچه یک ماشین است ، برخی از آنها را به نمایش می گذارد در حالی که برای خواندن "دیزی" (که ، اتفاقاً یک قلب دلگیر است) خواهان زندگی است. صحنه) و قتل اعضای خدمه او. هنگامی که H.A.L سعی در کشتن فرانک ، دیو و اعضای خدمه در حال خواب زمستانی دارد ، سرنوشت بشریت دلالت های واضحی دارد. با این حال ، H.A.L ، برخلاف آنچه او فکر می کند ، کامل نیست. اگر او حتی در کوچکترین محاسبه ای ناتوان بود ، کشته نمی شد. کوبریک نشان می دهد که هوش مصنوعی هنوز به سطح نابودی نسل بشر نرسیده است ، اما اگر مراقب نباشیم ، به زودی آنها این کار را خواهند کرد.
این ایده همزمان با سکانس نگران کننده نهایی است ، و شبیه انسان به مرحله بعدی است مرحله تکامل پس از سکانس معروف "دروازه ستاره" ، دیو در یک اتاق روشن می شود. این صحنه اشاره ای به دوران روشنگری دارد ، که به طرز نفیسی به سبک قرن 18 تزئین شده و با نقاشی ها و مبلمان مجلل تزئین شده است. توجه کنید که چگونه اتاق فقط از طریق زمین شفاف روشن می شود و یک محیط آسمانی ایجاد می کند. سکوت وهم انگیز شومی است ، هاله ای عرفانی را که همیشه در بی انتهای صحنه آخر وجود دارد ، بزرگ می کند. وقتی دیو از غلاف EVA خارج می شود ، از طریق دیدگاه یک نقطه ای به سرعت پیر شدن را تماشا می کند. او هنگام غذا خوردن یک لیوان شراب را دست می زند ، پیشنهاد می کند که انسان ، هر چقدر هم پیشرفته باشد ، مرتباً مرتکب اشتباه می شود. همانطور که بعداً روی بستر مرگ خود می گذارد ، او به یکپارچه در می رود و کنایه از این است که آدم در کتاب "آفرینش آدم" از میکل آنژ به خدا می رسد. پس از روشن شدن انسان ، ناگزیر می میرد.
پایان بدبینانه؟ نه. سپس انسان به عنوان "کودک فضایی" ، یک نژاد بی نهایت پیشرفته تر ، که دوران جدیدی از تکامل را رقم می زند ، به زمین منتقل می شود. کوبریک با یک نبوغ استادانه ، امیدوارانه پایان می یابد و فرصتی دیگر برای بهبود اشتباهات به ما می دهد. یا امیدوار کننده است؟ آیا او اشاره دارد که تمدن در حال تکامل بد است؟ یا او پیشنهاد می کند که تمدن هرگز تکامل نخواهد یافت؟ تفسیرهای متعددی از پایان وجود دارد ، و این س forالی است که شما باید به آن پاسخ دهید.
در ترکیب 2001 ، تقارن بسیار زیادی در کل فیلم وجود دارد ، احتمالاً نشان دهنده تعادل موجود در جهان است. آهسته و دشوار سرعت ، همچنین از دقت و هماهنگی آن تعریف می کند و عملاً شما را مجبور می کند که هنرمندانه آن را تحسین کنید. در حالی که آثار آندری تارکوفسکی با چنان زیبایی ارگانیک و شاعرانه نفس می کشند ، روان بودن مصنوعی کوبریک با دقت و دقت دقیق ، چشم را مسحور می کند. هر عکس ، به طور متوسط 13.6 ثانیه ، دارای حس خلوص و کمال است که تنها از طریق مدیوم سینما قابل دستیابی است.
اما البته غیرممکن است که بدون ذکر یک جنبه ، درباره 2001 صحبت نکنید. از جلوه های بصری چنان اتفاق آرا تعریف می شود که حتی تلاش در توصیف تأثیرگذار و تأثیرگذار بودن آنها نیز ناامیدکننده است. نومید. من می توانم روزها در مورد اثرات بی عیب و نقص جاذبه صفر ، مجموعه های چرخشی هوشمندانه ، سفینه های فضایی ساخته شده با زرق و برق ، استفاده درخشان از عکسبرداری با شکاف اسکن برای سکانس روان دروازه Star Gate یا چگونگی پیشگامی استفاده از فرافکنی جلویی با حفره بازتابنده صحبت کنم ، اما چه فایده ای دارد؟ نیازی نیست که من از تصاویر بی عیب و نقص سال 2001 قدردانی کنم.
سرانجام ، انتخاب موسیقی برجسته است. در ابتدا الكس نورث به عنوان امتیازدهنده ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی منصوب شد اما كوبریك پس از تولید آن را رد كرد. راجر ایبرت منتقد کاملاً در این باره توضیح می دهد ، "امتیاز نورث (رد شده) كه در یك ضبط در دسترس است ، كار خوبی در تركیب فیلم است ، اما برای سال 2001 اشتباه بوده است ، زیرا مانند همه نمرات ، سعی در زیركل زدن عمل به فیلم است. نشانه های احساسی به ما بدهید. موسیقی کلاسیک انتخاب شده توسط کوبریک در خارج از عمل وجود دارد. آن را بالا می برد. می خواهد عالی باشد ؛ این یک جدیت و تعالی را به جلوه های بصری می آورد. "
" اما چرا این همه کند است قطعات؟" از کسی که خواب رفته می پرسد. در درجه اول ، برای ایجاد لحن. برخلاف فیلم های علمی تخیلی تجاری ارزان قیمت قبل از آن ، قرار بود 2001 جدی گرفته شود. این نماد تلاش برای وجود یا عدم وجود خدا است ، سرنوشت بشریت را به چالش می کشد و تکامل را به طور کلی زیر سوال می برد. اگر متوسط طول هر شات دو ثانیه بود و یک داستان فرعی عاشقانه عاشقانه وجود داشت که در این بین مخلوط شده بود ، کل فیلم بهم ریخته بود. فضا مانند آنچه در بیشتر فیلم ها می بینیم سریع نیست. فضا آهسته است ، واقعاً ، آهسته است. اضافه شدن سه دقیقه و هفده ثانیه یک صفحه سیاه در ابتدای امر نیز نبوغ محض بود ، سیگنالی برای علاقه مندان به سینمای معمولی که اکنون از تئاتر خارج شده و در وقت شما صرفه جویی می کنند.
خوشبختانه ، نبوغ آن این بود به تدریج شناخته شده است ، و در حال حاضر به طور گسترده ای به عنوان یکی از بزرگترین و تأثیرگذارترین فیلم های تمام دوران شناخته می شود. این در نظرسنجی منتقدان BFI "Sight and Sound" در 6 شماره چشمگیر در سال 2012 قرار دارد ، برای دومین در نظرسنجی کارگردان ، دومین در 100 سال AFI ... 100 فیلم در جایگاه 15 قرار دارد و در لیست انجمن منتقدان فیلم آنلاین قرار دارد. "بزرگترین فیلمهای علمی تخیلی در تمام دورانها".
2001: ادیسه فضایی تقریباً هر قانونی را در ساخت فیلم نقض می کند. نیمه اول کشیده می شود ، گفتگو غیر طبیعی است ، دوربین ایستا هیچ علاقه بصری ایجاد نمی کند ، به سختی هیچ مشت احساسی وجود دارد ، شخصیت ها یکنواخت هستند و هیچ یک از قهرمانان اصلی ، اگر وجود داشته باشد ، دارای ابعاد ، قوس یا نمایه نیستند. با این وجود ، این امر متعالی و متعالی ، تحریک کننده و تأمل برانگیز ، انقلابی از نظر بصری ، از نظر فنی بی عیب و نقص ، از نظر تخیل ، کاملاً غنی و بسیار جلوتر از زمان خود است ، با اصالت و جاه طلبی بی نظیری رشد می کند.
فقط چند فیلم برای همیشه زنده خواهند ماند. سال 2001 یکی از آنهاست. تولد 50 سالگی مبارک
دانلود فیلم 2001: A Space Odyssey 1968 (۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
من این کار را کردم و دو ساعت و نیم از زندگی ام را از دست دادم که دیگر هرگز نمی توانم آن را بازیابی کنم.
صادقانه نمی دانم منتقدان و طرفداران در ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی چه می بینند. و این به این دلیل نیست که نمی توانم "هنر" را بدانم. من عاشق یک فیلم خوب با پیام های عمیق ، فیلمبرداری درخشان و کارگردانی عالی هستم.
۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی فقط یکی از آنها نیست.
شکایت اصلی من درباره ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی این است که خیلی وحشتناک کند است ، تا حدی که مخاطب خود را تا حد مرگ خسته کند. از طرف دیگر ، سکانس های گفت وگو خیلی زود می گذرد و نمایشگاه کافی نیست تا به افرادی که کتاب را نخوانده اند اطلاع دهند که چه خبر است (مادرم به من رحم کرد و قبل از تماشای آن همه چیز را توضیح داد). آیا کشته شدن آنها برای استخدام راوی باعث کشته شدن آنها می شد؟ حداقل برای شروع و پایان؟
بگذارید این موضوع را برای شما تجزیه و تحلیل کنم: (در سرتاسر جهان خراب می شود)
طی دو دقیقه اول با صفحه سیاه و بدون موسیقی پذیرایی می شوید و منتظر فیلم واقعی هستید شروع کنید.
برای یک دقیقه و نیم بعدی ، چندین عکس از طلوع آفتاب و مناظر ساوانا را مشاهده می کنید. مانند اینکه تماشاگران نمی توانند بفهمند که چگونه صحنه را تنظیم کنند مگر اینکه سه یا چهار بار شلیک گلوله را ببینند.
یازده دقیقه بعدی با میمون های غرغرو مشغول هستند. آنها می جنگند ، یکپارچه را می بینند ، با بعضی دیگر مبارزه می کنند ، با استخوان چیزهایی را لمس می کنند. گویا آنها مردان ماقبل تاریخ هستند که تکامل تحت تأثیر آواز یکپارچه است. نه اینکه بتوانید تشخیص دهید که کتاب را نخوانده اید.
* سرانجام * به فضا می رسیم. در معرض دوازده دقیقه کشتی قرار می گیرد که به آرامی به والس آبی دانوب می چرخند (همانطور که فهمیدم یک والس با سرعت بسیار سریع است ، اما در اینجا کاملاً آزار دهنده است). سرانجام ما گفتگوی بی ضرر و سخنان نهان آمیزی در مورد دولت که اجازه نمی دهد مردم بر روی ماه فرود آیند ، به دست ما می رسد. ما مانده ایم که چهارده دقیقه دیگر با آبی دانوب و کشتی های در حال چرخش و ترفندهای شسته و رفته دوربین با ضد جاذبه در این مورد تعجب کنیم.
بعد چهار دقیقه از تماشای سفر یک کشتی روی سطح ماه فرا می رسد و در یک ایستگاه فضایی اسکله بزنید. در صحنه اتاق تخته ای که در زیر می آید ، کمی نمایش بیشتری می گیریم. سپس ما به بیرون سفر کرده ایم که با سرعت حلزون بر فراز ماه سفر می کنیم. یکپارچه دوم آشکار می شود ، دوباره گوش های ما را با آن صدای زنگ هولناک پر می کند (من هیچ تصوری از یک قطعه موسیقی واقعی نداشتم!). یکپارچه نمایش نور کمی خود را انجام می دهد و سپس طرح به جلو می پرد.
* هفت * دقیقه تماشای سفر کشتی به مشتری. در این برهه از زمان مغزهای من به لپه تبدیل شده بود. آیا ممکن است کندتر حرکت کند؟ شاید به تصویر کشیدن چنین چیزی "واقع گرایانه" باشد ، اما برای درک مفهوم "واقع گرایی" آن هنوز نیازی به دیدن پنج یا شش عکس متفاوت از یک چیز نیست. بگذارید در مورد این موضوع "واقع گرایی" برای شما بگویم. من وقتی شخصیت فضانورد ثانویه درگذشت تشویق کردم. نه به این دلیل که من یک سادیست هستم و دوست دارم مردن را تماشا کنم ، بلکه به این دلیل بود که بعد از پنج دقیقه از صدای تنفس لعنتی او خیلی آزرده خاطر شدم! من قرار است به این شخصیت اهمیت بدهم ، وقتی او می میرد احساس کن! در عوض ، خودم را در انتظار سکوت سعادتمندانه به هر شکلی دیدم.
به هر حال ، اکنون به جالب ترین قسمت فیلم - قسمت با HAL می رسیم. دیو قهرمان چوب چوب را فراموش کنید. ستاره واقعی نمایش این است که شخص بد شخصیتی سرد ، بی شر ، شرور ، بی رحمانه و بی رحم یک کامپیوتر است. او عالی است و سکانس "Open the pod bay врати" فوق العاده است. اما خیلی کوتاه است. و طولی نکشید که کارگردان بار دیگر به کارهای طولانی ادامه می دهد.
چهار دقیقه برای مرگ HAL. و بمیر او می کند. به آهستگی ، با درد ، از دست دادن هوش با هر دقیقه ، کم و زیاد شدن صدا ، آواز خواندن "دیزی ، دیزی" ، همه با صدای خش خش پایین و مداوم که به همان اندازه تنفس شدید آزار دهنده است.
هفت دقیقه از رنگهای پرنده با ورود دیو به یکپارچه. هفت می توانستم مغزم را ذوب کرده و از گوشم می ریزم احساس کنم! هفت دقیقه کامل از هیچ چیز دیگری جز نسخه روانگردان سفرهای فضایی بعضی از افراد ، دوباره با آن گروه کر سه لعنت! ما در ابتدای سکانس ایده گرفتیم! چرا اینقدر طولانی آن را بیرون می کشیم؟ مگر اینکه او بخواهد کاربران LSD را روان پریش کند و فلاش بک کند.
من حتی سعی نمی کنم پایان آن را توضیح دهم ، بیشتر به این دلیل که خودم آن را کاملاً نمی دانم. ظاهراً او در یک آزمایشگاه تحقیقات بیگانگان است و آنها چیزهای عمیق و عمیقی را به او می آموزند در حالی که او خودش را پیر و بزرگتر می کند و سپس او را به عنوان نوعی کودک فضایی آسمانی به زمین می فرستند. هیچ کدام از اینها در فیلم 2001: A Space Odyssey دیده نمی شود. برای همه آنچه می دانید ، این فقط دنباله ای از تصاویر است که هیچ هدف و نقشه ای ندارد. بسیاری از فیلمها چنین احساسی داشتند.
اولین باری که سعی کردم ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی را تماشا کنم در نیمه راه انصراف دادم. بار دوم که به این بهانه سخت برای یک فیلم رنج می بردم ، این بود که به خواهرم کمک کنم تا سکانس ها را ببیند تا چه مدت دوام بیاورد. این خیلی کسل کننده است.
در صورت تمایل به ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی ساختگی "هنر" بنامید. من نمی خواهم من "هنر" جالب تری را در موزه محلی دیده ام. و دیگر هرگز خودم را در معرض این نوع رنجها قرار نمی دهم.
دانلود فیلم 2001: A Space Odyssey 1968 (۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
وقتی صحبت از فیلمهای تاثیرگذار تمام دوران به میان می‌آید، اگر به 2001: A Space Odyssey اشاره نکنید، شما را دیوانه خطاب می‌کنم. ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی بر داستان های علمی تخیلی آینده تأثیر گذاشت، بنابراین بدون این فیلم، جنگ ستارگان وجود نخواهد داشت. ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی بر سبک کارگردانان آینده مانند استیون اسپیلبرگ و ریدلی اسکات که فیلمسازان خارق العاده ای هستند تأثیر گذاشت. نه تنها فیلم تاثیرگذار است، بلکه به طور کلی یک فیلم عالی است. هنگامی که برای اولین بار در سال 1968 منتشر شد، با نظرات متفاوتی روبرو شد. مردم رویایی را دیدند که قبلاً دیده نشده بود و نمی دانستند در مورد آن چه فکری کنند. من گزارش‌هایی از اخراجی‌ها در اولین نمایش را خواندم و کسانی که ماندند از کسالت شکایت کردند. فیلم عمدا کند است، اما علاقه من در طول مدت فیلم حفظ شد. من فیلم را خیلی دوست داشتم، اما ایده های پیچیده زیادی وجود دارد. قرار است مغز شما به دلیل تمام این ایده های انتزاعی مورد استفاده قرار گیرد. من قبلاً ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی را سه بار دیده‌ام و هنوز مطمئن نیستم که آیا تمام مفاهیم فیلم را کاملاً درک کرده‌ام یا خیر. اما نتیجه نهایی این است که سال 2001 بیشتر نگران الهام بخشیدن به هیبت ما است، نه هیجان.
یکی از دلایل بزرگی که باعث می شود ما احساس هیبت کنیم، خود موسیقی است. می دانید، در ابتدا فیلم یک ترکیب اصلی از الکس نورث بود. کارگردان استنلی کوبریک یک موسیقی متن پشتیبان داشت که برای کمک به او در فرآیند تدوین استفاده کرد. مشکل این است که (در مورد نورث) موسیقی آنقدر با فیلم خوب کار می کند که از آن استفاده نمی شود. او از آهنگ‌های کلاسیک مختلفی مانند دانوب آبی و همچنین زرتشت از آهنگ‌های ریچارد اشتراوس استفاده کرد. موسیقی نقش بسزایی در فیلم 2001: A Space Odyssey داشت. احساس می کنم از آن به عنوان دیالوگ اصلی استفاده شده است. البته برخی دیالوگ ها وجود دارد، اما موسیقی داستان را بیان می کند و رشته های احساسی را می کشد. فیلم کوبریک در بیست دقیقه اول و پایانی فیلم هیچ دیالوگی ندارد. همه اینها موسیقی است، و جایگذاری آن کاملاً از روی پول است.
توصیف ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی در واقع درباره چیست. هیچ خط طرح واحدی وجود ندارد. در عوض، فیلم و مضامین آن در مورد تکامل بشر است. چهار بخش اصلی در فیلم 2001: A Space Odyssey وجود دارد. قسمت اول در دوران ماقبل تاریخ اتفاق می افتد. گروهی از میمون ها این یکپارچه سیاه براق را کشف کردند که البته توسط موجودات باهوشی ساخته شده است. به نوعی، یکپارچه میمون ها را متقاعد کرد که می توانند کشف کنند که استخوان ها می توانند به عنوان سلاح استفاده شوند. بخش بعدی چند هزار سال بعد اتفاق می‌افتد، و اینجاست که صحنه معروف داکینگ را با آهنگ The Blue Danube اجرا می‌کنیم. به دلیل سرعت عمدا آهسته، حس واقع‌گرایی در اتصال به ما داده می‌شود. پس از صحنه لنگر انداختن، یک مونولیت دوم را کشف می کنیم که ما را به بخش بعدی شامل سفینه فضایی دیسکاوری و ذهن هوشمند آن، HAL می رساند. کشتی در حال انجام یک نوع ماموریت است، اگرچه ما به جزئیات زیادی نگاه نمی کنیم. بخش پایانی سکانس معروف دروازه ستارگان است که فضانورد دیو بومن (Keir Dullea) را در حالی که از طریق کرم چاله ای به فضایی غیرقابل توضیح سفر می کند، حضور دارد.
این یکی از آن فیلم های نادری است که بازیگری در آن اهمیتی ندارد. بالاخره بازیگران زیادی حضور ندارند. مطمئناً، حدس می‌زنم می‌توانید بازی دولیا را خوب بنامید، اما به نظر می‌رسد که او در فیلم 2001: A Space Odyssey اهمیتی ندارد. سیستم کامپیوتری، HAL احتمالاً بیشترین احساسات را در میان هر کسی در فیلم 2001: A Space Odyssey نشان می دهد. صدای او حتی وقتی متوجه می شود که قرار است برای همیشه از برق جدا شود، وحشت زده به نظر می رسد. این یکی از اولین فیلم‌هایی است که از مضمون انسان در برابر ماشین استفاده می‌کند. HAL معتقد است که او نیت خوبی دارد، اما به خاطر جان فضانورد. او اطلاعات را پنهان کرده است و بعداً در ذهن فضانوردان تصور می شود که او مرد بد است.
آه، اکنون اجازه دهید در مورد تماشای فیلم صحبت کنیم. جلوه های بصری حتی امروز بعد از این همه سال شگفت انگیز است. ما اکنون در عصر دیجیتال هستیم، جایی که CGI به طور مداوم چشمگیر به نظر می رسد (یا در برخی موارد، اصلا). اما جلوه‌های ویژه‌ای که با کمک داگلاس ترامبول طراحی شده‌اند، بسیار قانع‌کننده به نظر می‌رسند، زیرا فیلم هاله‌ای از مستند بودن را می‌بخشد و جلوه‌ها نیز از همین منوال پیروی می‌کنند. آنها فقط برای فضایی که در آن هستند بسیار واقعی به نظر می رسند. در پایان، جایی که شاهد حجم گسترده رنگ‌ها و کودک ستاره‌ای هستیم، از تماشای زنده شدن افکت‌ها غرق درخششی شدم.
چیزی که در مورد تمام فیلمهای کوبریک دوست دارم این است که آنها از ما سوالات عمیقی می پرسند. به عنوان مثال، ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی مربوط به انسان و تکامل است. فیلم از ما می پرسد ما کی هستیم و زندگی درباره چیست. کوبریک هرگز تسلیم نشد تا به ما بگوید که فیلم درباره چیست. به گفته کوبریک، او فیلم را برای تفسیر باز کرد و هر ایده ای ایده ای قابل قبول است. ما فقط پوست و استخوان نیستیم، بلکه هوش هستیم. ما نه در سیاره زمین، بلکه در میان ستارگان زندگی می کنیم. اینها تنها بخشی از ایده هایی است که کوبریک سعی در انتقال آن داشت. مضامین زیادی برای بیرون آمدن از فیلم وجود دارد، زیرا فیلمی انتزاعی است.
این جاه طلبانه ترین و به احتمال زیاد بهترین فیلم کوبریک است که تا به حال ساخته است. من فیلم قبلی او، دکتر استرنج لاو را دوست داشتم، اما او با ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی به اوج خبری می رسد. این یک داستان روایی به معنای رایج نیست، بنابراین اگر هرگز ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی را ندیده اید، فقط به هشدار من توجه کنید. من عاشق این هستم که چگونه فیلم برای بحث/تفسیر باز می شود و تا به امروز، مردم درباره موضوعات و تأثیرگذاری فیلم بحث می کنند. 2001: A Space Odyssey با جلوه های بصری و نشانه های موسیقی شگفت انگیز یکی از بهترین و تاثیرگذارترین فیلم های تمام دوران است.
دانلود فیلم 2001: A Space Odyssey 1968 (۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
فقط استنلی کوبریک توانست فیلمی مانند سال 2001 بسازد. ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی هیچ شباهتی به هیچ فیلمی ندارد که قبل یا بعد از آن ساخته شده است و چه بخواهید چه نخواهید، تجربه ای فراموش نشدنی است. من از هر کسی که ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی را دوست ندارد می‌خواهم حداقل یک فرصت دیگر به آن بدهد - صادقانه می‌توانم بگویم که فیلم خیلی دور از دیوار بود و نمی‌توانم از اولین باری که آن را تماشا کردم قدردانش باشم.
سال 2001 مملو از تصاویر نمادین است، از صحنه آغازین همراه با "چنین گفت زرتشت" ریچارد اشتراوس، تا استخوانی که توسط میمون به هوا پرتاب می شود. این به یک پدیده بزرگ تبدیل شده است که حتی امروزه سریال های تلویزیونی، فیلم ها، پارودی ها و کمیک ها همچنان به جعل آن ادامه می دهند. شنیدن دانوب آبی بدون ربط دادن آن به شاهکار کوبریک غیرممکن است. و این همان چیزی است که به تمام معناست: یک شاهکار. هیچ چیز در مورد سال 2001 نیمه کاره یا متوسط نیست - این اثری است که توجه زیادی به جزئیات و عشق به هنر خود فیلمسازی دارد. اگرچه کوبریک پس از سال 2001 به کارگردانی فیلمهای شگفت‌انگیزی مانند The Shining، A Clockwork Orange و Full Metal Jacket (که همگی فیلمهای بسیار قابل دسترس‌تر بودند) را پس از سال 2001 ادامه داد، اما نتوانست این موفقیت را بالاتر ببرد.
این به راحتی می توان فهمید که بینندگان تا سال 2001 چگونه ممکن است به تعویق بیفتند - از فرمول معمول فیلم پیروی نمی کند که در آن طرح در پایان به نتیجه می رسد. در واقع، نه قبل و نه بعد از سال 2001 فیلمی به همین شکل ساخته نشده است. خط داستان و شخصیت ها در ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی کم و بیش زائد هستند: همه چیز در تصاویر و موسیقی است، و معنای همه آن چیست. از آنجایی که کتاب را نخوانده‌ام به موضوع سال 2001 نمی‌پردازم و فکر می‌کنم این به هر بیننده بستگی دارد که خودش تصمیم بگیرد که همه اینها چیست.
فیلم از همان ابتدا می‌پرد. طلوع استفاده انسان از سلاح تا زمانی که فضا به شدت قاچاق می شود، و همچنان سرنوشت برخی از فضانوردان بدشانس را در دستان یک کامپیوتر فوق هوشمند به نام HAL-9000 به ما نشان می دهد. من آنچه در پایان اتفاق می‌افتد را خراب نمی‌کنم، اما می‌گویم که اگر می‌توانستید آن را ببینید، حتماً نوعی فوق‌العاده نابغه هستید. تا آنجا که به من مربوط می شود، این تنها پایانی است که کمتر قابل پیش بینی برای یک فیلم وجود دارد.
کوبریک تنها کارگردانی است که می شناسم او فضا را به واقعی ترین شکل ممکن به تصویر کشیده است: وسیع، بی پایان، تاریک، خالی و بی صدا. تحسین برانگیز است که کارگردان برای اطمینان از اینکه هیچ صدایی در فضا شنیده نمی شود، تحسین برانگیز است، اما به جای اینکه اجازه دهد این کار فیلم را خسته کننده و کسل کننده کند، کوبریک از این موضوع به نفع خود استفاده می کند: سکوت دلخراش برخی صحنه ها در واقع به ساختن فیلم کمک می کند. فضایی که تا به حال هیچ فیلمی انجام نداده است. برخی از صحنه ها کاملاً ترسناک هستند و تقریباً در سطح ناخودآگاه کار می کنند. کوبریک همیشه در ایجاد حالات و احساسات با بیننده استاد بوده است و سال 2001 نمونه بارز آن است: صحنه اوج در حمام به طرز باورنکردنی ترسناک است و کوبریک صرفاً بدون هیولا، قاتل یا موسیقی بلند حس ترس را ایجاد می کند. شگفت‌انگیز است.
۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی بسیار مراقبه‌ای است و اگر می‌خواهید یک ماجراجویی پر سر و صدا و پر از اکشن از نوع جنگ ستارگان داشته باشید، قطعاً آن فیلمی نیست که باید تماشا کنید. دوره های طولانی سکوت تقریباً کامل، دیالوگ های کم صدا، صدای یکنواخت HAL (نوعی نبوغ) و قطعات پراکنده موسیقی کلاسیک شما را در حالت آرامش کامل قرار می دهد و شما را به فکر وا می دارد. من متوجه هستم که این بسیار شخصی است و برای همه بینندگان کار نخواهد کرد.
جلوه‌های ویژه بی‌نقص هستند، هنوز هم به خوبی 40 سال پیش. در حالی که جلوه های دیجیتالی پیش درآمدهای جنگ ستارگان تا 10 سال دیگر منسوخ خواهند شد، سال 2001 همچنان مردم را با جلوه های واقعی و باورپذیرش شگفت زده می کند. اگرچه ترجیح می‌دهم کوبریک برای این کار (و همچنین بسیاری از فیلمهای دیگرش) اسکار بهترین کارگردانی را دریافت کند، اما جایزه بهترین جلوه کاملا شایسته است. 2001 هنوز هم از نظر بهترین جلوه ها از بسیاری از فیلم های امروزی پیشی می گیرد.
اگر از فیلم های متوسط خسته شده اید، به 2001 فرصت دیگری بدهید. در ابتدا که مشاهده کردم، فکر کردم خسته کننده و خسته کننده است. در تماشای دوم، عالی ترین فیلم ساخته شده بود. اگر ذهن شما باز است، این برای شماست، اگر دزدان دریایی کارائیب فیلم مورد علاقه شما در تمام دوران است، اینطور نیست - و من این را برای توهین به طرفداران دزدان دریایی نمی گویم، فقط می گویم ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی ممکن است در کوچه شما نباشید.
امیدوارم خیلی پرمدعا به نظر نرسم زیرا می دانم که بسیاری از طرفداران هار سال 2001 چقدر می توانند وحشتناک باشند. من مطمئناً می دانم که مطمئن نیستم که از 2001 لذت خواهید برد - اما از شما می خواهم که به آن فرصت دهید. این نهایت ذوق اکتسابی است و به نظر من شاهکاری با ابعاد حماسی.
دانلود فیلم 2001: A Space Odyssey 1968 (۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
اگر قرار بود زمین منفجر شود و من فقط یک فیلم را برای زنده ماندن انتخاب کنم، قطعاً این می شد. آنچه خنده دار است این است که «2001» حتی فیلم مورد علاقه من نیست. اما من معتقدم که داستان نوع بشر را بهتر از هر چیز دیگری که تا به حال روی پرده بزرگ دیده ام روایت می کند. اساساً این سؤال قدیمی "معنای زندگی چیست؟" را می پرسد، و برای پول من، پاسخ بسیار رضایت بخشی را ارائه می دهد.
چیزی که آن را به یک اثر هنری فوق العاده تبدیل می کند این است که می تواند به برخی از تفرقه انگیزترین و ناسازگارترین نگرش های انسانی (به ویژه دین) رسیدگی کند و الگویی را به ما ارائه دهد که همه ما می توانیم آن را بپذیریم. یهودی-مسیحیان، مسلمانان، هندوها، ساینتولوژیست ها، بنیادگرایان، اگزیستانسیالیست ها، آتئیست ها و حتی شیطان پرستان می توانند حقیقت را در ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی بیابند زیرا هیچ برچسبی در آن به کار نمی رود. مانند «جعبه سیاه» اسرارآمیز و در عین حال دستوری که در فیلم 2001: A Space Odyssey ظاهر می‌شود، دقیقاً همینطور باقی می‌ماند: یک جعبه سیاه مهر و موم شده که می‌تواند هر چیزی باشد که ما انتخاب می‌کنیم.
جعبه سیاه ممکن است نمایانگر خدا باشد. یا ممکن است معرف علم باشد. یا ممکن است نمایانگر تاریخ باشد. یا ممکن است نشان دهنده فردیت باشد. تصمیم خود را بسازید و کمی از خودتان یاد خواهید گرفت. در واقع، ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی مانند یک پازل با راه حل های بی نهایت است که طراحی شده است تا با آنچه در آن می بینیم به ما درباره خودمان بیاموزد. این واقعا تعاملی است. هیچ فیلم دیگری تا به حال این احساس را در من ایجاد نکرده است.
طرح داستان تقریباً بی ربط است، بنابراین حوصله خلاصه کردن را ندارم. آنچه باید به آن توجه کنید مضامین و سوالاتی است که فیلم به آن پرداخته است.
1) آیا ما در جهان تنها هستیم؟ 2) آیا زندگی نکته ای دارد؟ 3) آیا ما در مسیر درستی حرکت می کنیم؟
تا زمانی که فیلم به پایان می رسد، شما باید برای هر سه پاسخ داشته باشید، و با این حال همه پاسخ های ما متفاوت خواهد بود.
پس ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی در مورد چیست؟ خوب، چون تا اینجا خوانده اید، به شما ایده می دهم. فیلم در مورد تکامل است. نه فقط انتخاب طبیعی داروینی شما، بلکه پیشنهادی قانع کننده مبنی بر اینکه تکامل توسط نیرویی خارق‌العاده هدایت شده است (یا همچنان ادامه دارد؟). اگر دوست دارید، این ازدواج خدا و علم است که همه ما منتظر آن بودیم. یا اگر دوست دارید، گواهی بر علم ناب است. یا خدای پاک. همانطور که گفتم، کوبریک برای هر امکانی اجازه می دهد. و من باید آن را به او بسپارم که آنقدر سخت گیر مانده است که هیچ کس نمی داند احساسات شخصی او در این مورد چیست.
فیلم در دوران ماقبل تاریخ با قبیله ای از موجودات میمون مانند در حال مرگ شروع می شود. در لبه انقراض یا تعالی. سپس یک میلیون سال یا بیشتر به جلو می پریم تا انسان ها را در وضعیت رکود مشابهی بیابیم که در آستانه یک گام تکاملی فوق العاده دیگر به جلو هستند. در نهایت به جلو می پریم تا نگاهی اجمالی به آنچه که تکامل ممکن است در آینده ای نه چندان دور برای ما داشته باشد، بیابیم. اگر شبیه یک مستند به نظر می رسد، فکر می کنم تقریباً همینطور است، مگر اینکه مارلون پرکینز درباره آن صحبت کند. از ما انتظار می رود که جزئیات را خودمان پر کنیم و این زیبایی کاری است که ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی انجام می دهد. این رویکرد کاملاً عینی دارد و می‌تواند ما را به نتایج رضایت‌بخش خودمان برساند.
یک کلمه احتیاط. فکر نمی کنم قرار باشد با یک بار تماشا ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی را "دریافت" کنید. من مطمئناً این کار را نکردم و هرگز کسی را ندیده ام که چنین کرده باشد. حتی راجر ایبرت (که ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی را به‌عنوان بهترین فیلم تمام دوران می‌داند) در ابتدا در هنگام نمایش آن در سال 68 نسبت به آن بی‌اعتنا بود. بنابراین اگر احساس می‌کنید که به تازگی فریب خورده‌اید، یا نمی‌دانید که همه درباره چه چیزی هوس می‌کنند، لطفا صبور باشید و کمی زمان دهید تا در آن غرق شوید. من ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی را در 16 سالگی دیدم و قسمت میانی آن را دوست داشتم اما از پایان متنفر بودم. . چندین دهه بعد دوباره آن را دیدم و ناگهان آن را بهتر فهمیدم. اما من اعتراف می کنم هنوز خیلی چیزها وجود دارد که من متوجه نشده ام. فکر می کنم با افزایش سن و امیدوارم عاقل تر، به تفسیر ایده های جدید ادامه دهم. و به همین دلیل است که ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی بهترین فیلم تمام دوران است. این در مورد تکامل است، و علاوه بر آن با ما تکامل می یابد.
دانلود فیلم 2001: A Space Odyssey 1968 (۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
«200l: A Space Odyssey» یک سفر فضایی فوق‌العاده جذاب با نگاهی عمیق به آینده بشر است... این یکی از معدود فیلمهای عالی دوران ماست... چیزی برای فکر کردن، صحبت کردن و بحث به ما می‌دهد. ... از اهمیت ما در جهان شگفت زده می شود و تخیل و کنجکاوی ما را برمی انگیزد... به ما الهام می دهد که به دنبال بینش بگردیم...
به عنوان یک فانتزی علمی تخیلی، یکی از بهترین هاست. فیلمهای اصلی که تا به حال ساخته شده‌اند... دوربین کوبریک با سیاره‌هایی که با شور و نشاط در طول سالهای نوری شناورند، با «دانوب آبی» می‌رقصد... این تجربه‌ای در شعر حرکت است، بیانی غنی از قدرت سینما...
اما «2001» نشان می‌دهد که این واقعاً یک فیلم علمی تخیلی نیست... در عوض، یک معمای فلسفی است، مراقبه‌ای باشکوه در مورد جایگاه انسان در طرح بزرگ چیزها، و تلاشی برای درک خودمان. با دانستن همه چیز دیگر...
«2001» فیلمی منحصر به فرد در مورد تکامل انسان است که تقریباً به صورت ناخودآگاه بیان شده است... افراد این طبقه حماسه علمی-تخیلی اهمیت چندانی ندارد... کوبریک یک زمان بندی را در تصاویری از چیزها بیان می کند - کوه ها، بیابان، فناوری، کپسول فضایی، کامپیوتری به نام HAL (که از انسان ها جالب تر است) و تاب زمانی. ... صحنه فرود نهایی بسیار مشخصه نبوغ سینماست...
به عنوان یک داستان ترسناک نیز، دستاوردی بزرگ است (نه در سطح فریاد آور «روانی» هیچکاک ")، اما به شیوه ای معصومانه و بسیار دلخراش تر...فیلم از نیروهای نامرئی اما قدرتمند برای دستکاری طرح استفاده می کند، اما شاید غالب ترین آنها تصویر انسان باشد... در فانتزی کوبریک، عصر طلایی انسان. یک لحظه نادیده گرفته شده بین تعالی یک انسان-میمون در کشف اولین سلاح و یک سفینه فضایی هسته‌ای بود که در مداری زیبا به دور زمین شناور بود... انسان واقعاً تکامل یافته است!
به عنوان یک منظره "2001" "با تصاویر و پیشنهادات تحریک کننده به ذهن، چشم و گوش حمله می کند... ما توسط یک باور کاملاً باورمند احاطه شده ایم. محیط آینده نگر... فیلم مملو از سکانس های درخشان و لحظات خارق العاده است: اولین دقایق جالبی که در آن داستان میمون ها به صورت بصری و بدون حتی یک خط دیالوگ روایت می شود. توالت با جاذبه صفر با فهرست عالی از دستورالعمل های آن. مهماندار با راه رفتن آرام روی دیوارها و وارونه، جاذبه را به چالش می کشد. لحظه ترسناکی که متوجه می شویم HAL در حال خواندن لب های فضانوردان است. ترازهای جادویی خورشید، ماه و زمین؛ «نشاسته» که به خانه بازمی گردد تا گوی را جذاب کند...
«2001» مملو از تصاویر شاعرانه است: منظره طلوع خورشید بر روی زمین. پرتاب استخوان به هوا در حرکت آهسته؛ تصاویر آهسته سفینه فضایی غول پیکر که در یک باله کیهانی می چرخد...
«2001» نیز اثری با دقت بصری بسیار است... به ما امکان می دهد بیشتر از راز هستی و سرنوشت را مشاهده کنیم. ضمنی در هر مردی... پایان آن بسیاری از بینندگان را آزار می دهد زیرا آنها خواستار شفافیت در جایی هستند که فقط می تواند رمز و راز باشد... آنها بر پاسخی اصرار دارند که در آن فقط یک سوال وجود داشته باشد... هر بیننده توضیح متفاوتی از پایان مرموز داشت. از فیلم کوبریک... اما برای کسانی که می توانند عرفان را بپذیرند، نقطه اوج عمیقاً تکان دهنده است...
دانلود فیلم 2001: A Space Odyssey 1968 (۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
اگر قرار بود زمین منفجر شود و من فقط 1 فیلم را برای زنده ماندن انتخاب کنم، قطعاً این می شد. آنچه خنده دار است این است که «2001» حتی فیلم مورد علاقه من نیست. اما من معتقدم که داستان نوع بشر را بهتر از هر چیز دیگری که تا به حال روی پرده بزرگ دیده ام روایت می کند. اساساً این سؤال قدیمی "معنای زندگی چیست؟" را می پرسد، و برای پول من، پاسخ بسیار رضایت بخشی را ارائه می دهد.
چیزی که آن را به یک اثر هنری فوق العاده تبدیل می کند این است که می تواند به برخی از تفرقه‌انگیزترین و ناسازگارترین نگرش‌های انسانی (به ویژه دین) توجه کنید و الگویی را به ما ارائه دهید که همه می‌توانیم آن را بپذیریم. یهودی-مسیحیان، مسلمانان، هندوها، ساینتولوژیست ها، بنیادگرایان، اگزیستانسیالیست ها، آتئیست ها و حتی شیطان پرستان می توانند حقیقت را در ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی بیابند زیرا هیچ برچسبی در آن به کار نمی رود. مانند «جعبه سیاه» اسرارآمیز و در عین حال فرمان‌دهنده‌ای که در فیلم 2001: A Space Odyssey ظاهر می‌شود، دقیقاً همین است: یک جعبه سیاه مهر و موم شده که می‌تواند هر چیزی باشد که ما انتخاب می‌کنیم.
جعبه سیاه ممکن است نمایانگر خدا باشد. یا ممکن است معرف علم باشد. یا ممکن است نمایانگر تاریخ باشد. یا ممکن است بیانگر فردیت باشد. تصمیم خود را بسازید و کمی از خودتان یاد خواهید گرفت. در واقع، ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی مانند یک پازل با راه‌حل‌های بی‌نهایت طراحی شده است تا با آنچه در آن می‌بینیم به ما درباره خودمان بیاموزد. این واقعا تعاملی است. هیچ فیلم دیگری هرگز این احساس را در من ایجاد نکرده است.
طرح داستان تقریباً بی ربط است، بنابراین من زحمت خلاصه کردن را نمی‌دهم. آنچه باید به آن توجه کنید موضوعات و سوالاتی است که فیلم به آنها اشاره می کند.
1) آیا ما در جهان تنها هستیم؟ 2) آیا زندگی نکته ای دارد؟ 3) آیا ما در مسیر درستی حرکت می کنیم؟
تا زمانی که فیلم به پایان می رسد، شما باید برای هر سه پاسخ داشته باشید، و با این حال همه پاسخ های ما متفاوت خواهند بود.
خب هک آیا درباره فیلم است؟ خوب، چون تا اینجا خوانده اید، به شما ایده می دهم. فیلم در مورد تکامل است. نه فقط چیزهای انتخاب طبیعی داروینی شما، بلکه پیشنهاد قانع کننده ای مبنی بر اینکه تکامل توسط نیروی خارق العاده ای هدایت شده است (یا همچنان ادامه دارد؟). اگر دوست دارید، این ازدواج خدا و علم است که همه ما منتظر آن بودیم. یا اگر دوست دارید، گواهی بر علم ناب است. یا خدای پاک. همانطور که گفتم، کوبریک برای هر امکانی اجازه می دهد. و من باید آن را به او بسپارم که آنقدر سختگیر است که هیچ‌کس نمی‌دانست احساسات شخصی او در این مورد چیست.
فیلم در دوران ماقبل تاریخ با قبیله‌ای از موجودات میمون‌مانند در حال مرگ شروع می‌شود. لبه انقراض یا برتری. سپس یک میلیون سال یا بیشتر به جلو می پریم تا انسان ها را در وضعیت رکود مشابهی بیابیم که در آستانه یک گام تکاملی فوق العاده دیگر به جلو هستند. در نهایت ما به جلو می پریم تا نگاهی اجمالی به آنچه که تکامل ممکن است در آینده ای نه چندان دور برای ما داشته باشد، بیابیم. اگر شبیه یک مستند به نظر می رسد، فکر می کنم تقریباً همینطور است، مگر اینکه مارلون پرکینز درباره آن صحبت کند. از ما انتظار می رود که جزئیات را خودمان پر کنیم و این زیبایی کاری است که ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی انجام می دهد. این رویکرد کاملاً عینی دارد و ما را به نتایج رضایت‌بخش خودمان هدایت می‌کند.
یک کلمه احتیاط. فکر نمی کنم قرار باشد با یک بار تماشا ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی را "دریافت" کنید. من مطمئناً این کار را نکردم و هرگز کسی را ندیده‌ام که چنین کرده باشد. حتی راجر ایبرت (که ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی را به‌عنوان بهترین فیلم تمام دوران می‌داند) در ابتدا در هنگام نمایش آن در سال 68 نسبت به آن بی‌اعتنا بود. بنابراین اگر احساس می‌کنید به تازگی فریب خورده‌اید، یا نمی‌دانید که همه درباره چه چیزی غر می‌زنند، لطفا صبور باشید و کمی زمان دهید تا در آن غرق شوید. من ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی را در 16 سالگی دیدم و قسمت میانی آن را دوست داشتم اما از پایان متنفر بودم. . چندین دهه بعد دوباره آن را دیدم و ناگهان آن را بهتر فهمیدم. اما من اعتراف می کنم هنوز خیلی چیزها وجود دارد که من متوجه نشده ام. فکر می کنم با افزایش سن و امیدوارم عاقل تر، به تفسیر ایده های جدید ادامه دهم. و به همین دلیل است که ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی بهترین فیلم تمام دوران است. این در مورد تکامل است، و علاوه بر آن با ما تکامل می یابد.
دانلود فیلم 2001: A Space Odyssey 1968 (۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
من را یکی از طاغوتانی بشمارید که خیلی ساده دل هستم و نمی توانم از این به اصطلاح شاهکار قدردانی کنم. در واقع، من مدرک مطالعات رسانه‌ای دارم و علاقه زیادی به علوم، داستان‌های علمی تخیلی و هر چیزی که فکر می‌کند (اصطلاح فنی «نیاز به شناخت» است). اما من از ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی و اینکه چرا اینقدر محترم است گیج شدم. به سادگی کند، خالی و بی روح است. وقتی مطلقاً هیچ چیز روی پرده اتفاق نمی افتد، آیا قرار است چیزی عمیق را احساس کنم یا فکر کنم؟ حتی وقتی استادم به صراحت به من توضیح داد که چرا ۲۰۰۱: یک اُدیسه‌ی فضایی اینقدر عالی است، باز هم نمی توانم خودم را قانع کنم که اینطور است.
نظرات کاربران
برای ثبت نظر ابتدا وارد اکانت خود شوید.