« 12 سال برده بودن » که براساس سرنوشت واقعی سالومون نورتاپ ساخته شده، داستان مرد سیاه پوستی را روایت می کند که در شهر واشینگتن دزدیده شده و به عنوان برده فروخته می شود و به مدت 12 سال در یک مزرعه مشغول به کار می شود تا اینکه…
داستان فیلم مرد سیاه پوستی را روایت می کند که در شهر واشینگتن دزدیده شده و به عنوان برده فروخته می شود و به مدت 12 سال در یک مزرعه مشغول به کار می شود، تا اینکه...
در دوران پیش از جنگ داخلی آمریکا،"سولومون نورثاپ"،یک سیاه پوست آزاد از طبقه بالای نیویورک ربوده شده و به عنوان برده فروخته می شود و...
براساس یک داستان واقعی باورنکردنی از مبارزه یک انسان برای بقا و آزادی. در ایالات متحده قبل از جنگ داخلی ، سلیمان نورثوپ ، یک مرد سیاه پوست آزاد از طبقه بالای شهر نیویورک ، ربوده می شود و به بردگی فروخته می شود. سلیمان در مواجهه با ظلم و شخصیتی که توسط یک برده بدخلقی و همچنین با مهربانی های غیرمنتظره صورت می گیرد نه تنها برای زنده ماندن بلکه برای حفظ کرامت خود تلاش می کند. در دوازدهمین سال از ادیسه فراموش نشدنی خود ، ملاقات احتمالی سلیمان با یک تبعیدگر کانادایی برای همیشه زندگی او را تغییر می دهد
دوازده سال بردگی؛ فیلمی بیوگرافی درام تاریخی، به کارگردانی استیو مک‌کوئین و نویسندگی جان ریدلی و موسیقی هانس زیمر است. مایکل فاسبندر، برد پیت، بندیکت کامبربچ و چیویتل اجیوفور از ستارگان فیلم هستند. دوازده سال بردگی، براساس سرنوشت واقعی سالومون نورتاپ ساخته شده و داستان مرد سیاه پوستی را روایت می کند که در شهر واشینگتن دزدیده شده و به عنوان برده فروخته می شود اما…
داستان درباره مردی به نام سالومون نورثاپ (Chiwetel Ejiofor)که یک سیاهپوست آزاد است می باشد او که با همسر و فرزندانش در ساراتوگای نیویورک زندگی می‌کند. او که با نواختن ویولن در کافه ها زندگی خود را می چرخاند. یک شب توسط چند مرد مسموم می شود و وقتی به هوش می آید متوجه می شود که...
دانلود فیلم 12 Years a Slave 2013 (دوازده سال بردگی) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
12 Years a Slave - یک زندگی نامه در مورد یک کمانچه زن سیاه پوست در نیویورک که به نوعی از سال 1841 برده ای را در لوئیزیانا زخمی کرد تا زمانی که قانون وی را در سال 1853 نجات داد - دونده فرعی بهترین اسکار بهترین فیلم تحسین شده جهانی است. با این وجود این فیلمنامه براساس یک فیلمنامه درجه چهار ساخته شده است که ممکن است باعث خجالت هوراتیو الجر شود.
منتقدان از آن به عنوان دستیابی به موفقیت طولانی مدت در انتظار 12 سال برده یاد می کنند که سرانجام پس از دهه ها جرات می کند به موضوع بردگی اشاره کند صنعت سرگرمی تحت کنترل جنوب است.
پیامی که در مورد تثبیت مداوم 12 سال برده نسبتاً آماتوری وجود دارد این است که تازیانه های فرهنگی مردم سفید برای گناهان اجداد دیرین خود سرسختانه ادامه خواهد یافت روشن شود تا روحیه بهتر شود. فرمول: آن را استوک کنید ، بسته بندی کنید ، به بازار عرضه کنید.
استیو مک کوئین فیلم را به نوعی به سبک لیگهای شور و شوق مسیح کارگردانی می کند. برخی از جذابیت های منتقدان این است که سفیدپوستان شمالی به عنوان مقدسین حساسیت نژادی در 20 دقیقه ابتکار ناپسند فیلم نشان داده می شوند.
12 Years a Slave در سال 1841 با نورث نوپ مورد تحسین همسایگان سفیدپوست خود در Saratoga، NY. نورث نوپ الگویی از احترام بورژوازی مسخره است و همیشه در حالیکه با خانواده اش با کالسکه ای ظریف سوار می شود ، کلاه بزرگ خود را به سراغ همسالان سفیدپوست خود می اندازد.
چطور می توانست از عهده این هزینه برآید؟ خوب ، در واقع ، او این کار را نکرد و نمی توانست. با نگاهی گذرا به خاطرات نوشته شده توسط Northup در سال 1853 روشن می شود که در سال 1841 ، وی به جای اینکه ستون این جامعه یانکی باشد ، کمانچه ای بیکار بود که توسط "بی تغییر بودن" خود کشانده شد.
در فیلم 12 Years a Slave گیج کننده مک کوئین ، این مرد محترم خانواده به طور ناگهانی تصمیم می گیرد فرار کند تا با دو مرد سفیدپوست تندرو و بدون حتی گذاشتن یادداشت برای همسرش به سیرک بپیوندد. بعداً ، هنگام صرف غذا در یک رستوران زیبا در واشنگتن دی سی ، با دوستان جدیدش ، ناگهان بیمار شد و در زنجیر از خواب بیدار شد.
از قضا ، خانواده فقیر او هرگز گزارش نکردند و حتی حدس نمی زدند که او ربوده شده است. . آنها ظاهراً تصور می کردند که ناپدید شدن فقط نوعی کاری است که او انجام داده است.
هنگامی که سرانجام خبر ربودن وی در سال 1853 به خانه رسید ، مقامات ارشد نیویورک و لوئیزیانا از ترفندی که در این مورد اجرا شد مأیوس شدند. یک شهروند آزاد متولد شده و برای آزادسازی سریع وی با هم کار کردند.
جالب اینکه عقیده عمومی بر این بود که نورثوپ با دوستان سفیدپوست خود توطئه کرده است تا با تلاش برای جلب مالکیت برادران ، از قیمت خرید آنها کلاهبرداری کند. یادآور کمدی Skin Game در سال 1971 ، با بازی جیمز گارنر و لوئی گوست جونیور به عنوان گریبان مسافر در سال 1858 که گارنر بارها گوستت را به بردگی می فروشد و سپس به او کمک می کند تا فرار کند.
روزنامه زادگاه Northup ، Saratoga Press ، تصور کرد که Northup شریک یک کلاهبرداری به بیراهه رفته است:
"... بیش از حد مشکوک است که Northup در فروش شریک بوده است ، با محاسبه برای لغزش و تقسیم غنایم ، اما خریدار برای او خیلی تیز بود و به جای دریافت پول ، چیز دیگری به دست آورد. "
این نظریه که نورثوپ بیش از آنکه فردی خسته کننده و قائم به تصویر کشیده شده در فیلم 12 Years a Slave باشد ، فردی با شخصیت مشکوک است ، ممکن است دیگری را توضیح دهد جنبه گیج کننده داستانش: چقدر کمک کمتری از بردگان همکار خود داشت. به طور کلی ، سایر بردگان گرمای انسانی نسبت به Northup را بسیار کم نشان می دهند. آنها اکثراً هر زمان که دور باشد کاملاً بی تفاوت عمل می کنند.
هنگامی که نورتوپ سرانجام به خانه رسید ، یک سیاستمدار لغو قانون دیوید ویلسون را به عنوان نویسنده اشباح خود استخدام کرد. ویلسون داستان نوروتاپ را به سبک خودش نوشت و آنها در دیوانه وار روایتی که پس از انتشار کتاب عمو تام در کابین در سال 1852 رخ داد ، آن را بزرگ جلوه دادند. تعداد زیادی فروخته نشد ، اما بیش از اندازه کافی بود که Northup را در مدار سخنرانی لغو قانون آغاز کند.
پیش بینی می شود ، Northup چهار سال بعد از تاریخ ناپدید شد. به نظر می رسد کسانی که او را بیشتر می شناختند تصور می کردند که او "ولگرد بی ارزشی" شده است ، همانطور که سخنان همسرش به صراحت گفته است. تقریباً همه این موارد به دلیل جذابیت بیش از حد اسکار طعمه از فیلم خارج شده است.
من فکر می کنم اگر نویسنده محدودیت های خود را درک کند ، ادبیات درجه سه ویکتوریا مانند نسخه ویلسون از خاطرات Northup قابل تحمل است . بیشتر روایت های اول شخص خوشبختانه منفعت طلبانه است. فقط گاهی اوقات ویلسون خاطرات Northup را به شیوه ای بزرگ ویکتوریایی یادآوری می کند: "حالا اگر در سایه ابر نزدیک می شدم ، به تاریکی غلیظی که می خواهم به زودی ناپدید شوم ، از آن پس از چشم همه اقوام پنهان می شوم ، بیرون از نور شیرین آزادی ، برای بسیاری از افراد یک سال خسته. "
در واقع ، در موارد نادری که ویلسون گفته های Northup را نقل می کند ، برده با روشی قابل قبول تر صحبت می کند ، مانند:" وجود دارد به کسی که نمی خواهم برای او بنویسم ، چون من آنطور که می دانم دوستی زندگی نمی کنم. "
متأسفانه ، اقتباس ریدلی الهام گرفته از گفتگوی ساخته شده آن از بدترین نثر در کتاب. از آنجا که نشان می دهد ریدلی بردهایی را نشان می دهد که حکم خود را با حرف اضافه به پایان می برند ، نژادپرستانه است ، آنها در عوض سخنرانی های پر زرق و برق را نسبت به یکدیگر ابراز می کنند ، مانند نخست وزیر گلدستون خطاب به ملکه ویکتوریا. Ejiofor به عنوان یک قهرمان ، تلاش می کند تا زندگی را در این خطوط ، با موفقیت های بی تفاوت ، اگر نه خنده دار ، به ارمغان بیاورد.
هالیوود از بدو تأسیس ، عصای سلولوی خود را در طول تاریخ تکان می دهد. متأسفانه ، استودیوی مبتکر "واقعیت" معمولاً در نبرد احساسی پیرامون حقیقت پیروز می شود - حتی برای کسانی که بیش از درک درستی از جهان پیرامون خود ندارند. این همه بخشی از فعالیتهای در حال انجام است و موفقیت آمیز بودن همه گروههای نظریه انتقادی را در شرایط اجماع مربوطه حفظ می کند. القای شکایت هویت متمرکز در سیاه پوستان ، و سندرم گناه مشتق در سفید پوستان. من فکر می کنم وقتی همه سفیدپوستان نوع دوست که خواهان برابری همدلانه هستند از طریق انتخاب طبیعی از بین بروند ، سیاه پوستان به طور خودجوش حساسیتهای غربی ذاتی خود را که همیشه تحت ستم قرار گرفته اند اتخاذ می کنند و به ساخت آرمانشهرهای جهان اول می پردازند؟
به زودی به تئاتر نزدیک خود می آیید!
دانلود فیلم 12 Years a Slave 2013 (دوازده سال بردگی) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
اگر هر کارگردان معاصر لیاقت این را داشته باشد که بدون به خطر انداختن سبک آنها در کانون توجهات اصلی باشد ، این استیو مک کوئین است. اولین حضور او ، گرسنگی ، قبلاً دست یک فیلمساز با اعتماد به نفس را داشت که سبک پرواز روی دیوار را به خانه هنری کثیف می کشاند. Shame یکی از بهترین فیلم های سال خود بود که به دلیل به تصویر کشیدن بی عیب و نقص آن اعتیاد به یکی از غرایز اولیه بقای بشریت و در نتیجه نابودی خود. من خیلی خوشحالم که آخرین فیلم او با جلب لطف بسیاری از علاقه مندی های اولیه اسکار را از فیلم های دیوید او. راسل ، مارتین اسکورسیزی و فیلم اکنون با تأخیر از جورج کلونی به عنوان پیشرو در اسکار امسال به دست آورده است. در زمان اجرای جشنواره ، هنگامی که اولین وزوز شروع شد ، خواندن فیلمنامه را بر عهده خودم گرفتم. در حالی که من معمولاً می توانم ظرف چند ساعت متن ها را غرق کنم ، تراکم شاعرانه 12 Years A Slave طی یک یا دو هفته چندین جلسه نشست. حتی در صفحه این یک تجربه هولناک و طاقت فرسا بود. این فیلمی است که برای نمایش واقعی مدت زمانش به روده احتیاج دارد ، اما فیلمنامه درخشش آن را متورم می کند.
طبیعتاً صحنه ها قطع می شدند (چه در اتاق تدوین و چه در مرحله پیش تولید I نمی دانم) و این یک نعمت و نفرین است. در حال حاضر در فیلم 12 Years a Slave ، ما به سمت گرفتن سلیمان نوروتاپ می شتابیم و با صحنه هایی شروع می کنیم که بعداً دوباره مرور خواهیم کرد. من تصمیم برای ورود به جهان را در اسرع وقت درک می کنم ، اما احساس می کنم که این به اولین عمل آن لطمه می زند. هرچه Scoot McNairy خودش را در یک فیلم پنهان می کند از خوشحالی می پردم ، انتقال از زندگی عادی به آدم ربایی ناخوشایند و ساختگی به نظر می رسد. سلیمان نوروتاپ به عنوان یک انسان آزاد کیست؟ او چه میخواهد؟ شاید ما نمی دانیم زیرا هیچ منبعی برای این موضوع وجود ندارد. شاید مک کوئین علاقه ای به گفتن آن داستان نداشته باشد. حداقل ، قطعاً می دانیم که سلیمان در طول دستگیری شخصیتی جذاب است. Chiwetel Ejiofor بازیگری است که من همیشه دوستش داشته ام اما او تاکنون هیچ احساسی نکرده است. اشتیاق و تعهد او به تصویربرداری از سلیمان کاملاً جذاب است. در حالی که او می تواند به پس زمینه برخی از صحنه های که در آن کانون توجه نیست نگاه کند ، وقتی زمان درخشش است او یک فیوز را ترک می کند.
متأسفانه در طی این اولین اقدام به هم ریخته ، این مسئله بیش از حد به موارد فرعی مربوط می شود که می دانیم موفق نخواهیم شد در حالی که آنها ایجاد مخاطرات موجود را به پایان می رسانند و "چرا سلیمان فقط نمی کند ..." داستانهای مختصر وجود دارد. شاید این باعث حواس پرتی شود فقط به این دلیل که من داستان های کامل را از فیلمنامه می دانم ، اما آنها باید همه یا هیچ چیز را با آنها همراهی می کردند. این منجر به ویرایشی می شود که با ناامیدی از ورود ما به فضای اصلی سلیمان امتناع می ورزد. ما برای سوار شدن همراه هستیم ، اما اغلب سوار سلیمان نیستیم. در طی آن ، ما فقط نگاهی نادر و پاداش به احساس او و دیدگاه او درباره زندگی گذشته اش که از او دزدیده شده است ، می گیریم. خوشبختانه هنگامی که سلیمان از پاول جیاماتی بی رحمانه و بی سیم و زنده یاد پل دانو ، خلاص شد ، فیلم بسیار پیشرفت می کند. با تمرکز فیلم درگیری های فردی و معضلات اخلاقی او ، فیلم به لحظاتی صمیمی و واقعاً چالش برانگیز می رسد ، جایی که قدرت فیلم در آن نهفته است. وقتی با Patsey رقت انگیز در مزرعه رقت انگیز Edwin Epps آشنا شدیم ، فیلم های فرعی بدون میوه به نفع موارد دلخراش حذف می شوند.
مایکل فاسبندر و استیو مک کوئین یکی از جذاب ترین ترکیب کارگردان / بازیگر بوده اند در سالهای اخیر. آنها همیشه بهترین ها را در یکدیگر نشان می دهند. در اینجا احساس می شود که آنها هنوز به بهترین کار خود رسیده اند ، اما هنوز هم احساس می شود همکاری آنها تازه آغاز شده است. ادوین اپس از فاسبندر جذاب ترین و پیچیده ترین شخصیت فیلم است ، مردی که صمیمانه حاضر نیست شرور بودن خود را باور کند. او تز دوازده سال بردگی را از این طریق نشان می دهد که قفقازی های معتبر باور نمی کردند که کار اشتباهی انجام می دهند. بسیاری از مردم ادعا کرده اند که او شیطانی خالص است ، اما من فکر نمی کنم این مهم باشد ، او در دنیایی گمراه شده است که فکر می کند هوس و علاقه اش ستایش مناسب استعداد پتسی است. گرچه ممکن است من با او همدردی نداشته باشم ، او یک روح شکنجه شده ، یک فاجعه قابل تأسف و برگشت ناپذیر بشریت است و این به لطف عملکرد خارق العاده فاسبندر است. قربانی او پتسی ، با بازیگر تازه وارد با استعداد لوپیتا نیونگو ، یک افشاگری کامل است. او ممکن است شخصیت کاملاً پیشرفته ای نداشته باشد اما حداقل در دو صحنه قدرتمند از آنچه در توان دارد برای شخصیتی بهترین نتیجه را می برد که اشک شما را به ناچار ریخته است.
یکی از ثابت ترین ها جنبه های فیلم های مک کوئین سلیقه با شکوه در فیلم 12 Years a Slaveبرداری و طراحی تولید است. احتمالاً از زمینه هنری او ، او در غوطه وری شما در دنیای بصری تیره و تار عالی است. کار دوباره با شان بابیت ، فیلمبرداری قابل اعتماد است. به سبک مک کوئین واقعی ، اگر شخصیتی باید صبورانه تحمل کند ، در این مورد سلیمان که از نوک انگشتان انگشتش حلقه آویزان است ، باید با آنها تحمل کنیم. هیچ شلیکی در سال جاری ، حتی در جاذبه خارق العاده ، به اندازه گرفتن بدنام مژه های پتسی خیره کننده و فراموش نشدنی نبوده است. فقط در چند دقیقه کوتاه یک مسترکلاس فیلم سازی است. با وجود نیم ساعت اول متزلزل ، همه آن در 15 دقیقه پایانی دلهره آور آن خریداری شده است. این بزرگترین سکانسی است که من مدتها دیده ام و هرگز صحنه ای را ایجاد نکرده ام که کاملا شبیه آن شود. بله ، جهش به آدم ربایی ناگهانی احساس می شود و هیچ احساس آسانی برای آزادی اجتناب ناپذیر او وجود ندارد ، اما این همه محاسبه شده است تا تلاش تجربه او را منعکس کند و ما همه ضرب و شتم را احساس کرده ایم. 12 Years A Slave با موضوع بی عدالتی خود در هر نقطه از تاریخ که حق داشتن یکی از بهترین های سال را به دست می آورد ، گواهی قدرتمند بر استقامت روح انسان است. پس از یک رشته انتخاب سبک وزن بهترین فیلم از آکادمی ، این یک انتخاب تازه کننده خواهد بود.
دانلود فیلم 12 Years a Slave 2013 (دوازده سال بردگی) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
12 Years a Slave داستان واقعی سولومون نورثاپ، یک مرد سیاهپوست تحصیل کرده و آزاد است که در دهه 1840 در نیویورک زندگی می‌کند و ربوده می‌شود، به جنوب فرستاده می‌شود و به عنوان برده فروخته می‌شود. این فیلمی است که هم در سطح احساسی و هم در سطح فکری تحریک می کند.
چیوتل اجیوفور نقش سولومون نورثاپ را بازی می کند. او برای مدتی بازیگر «آن مرد» بوده است – تماشاگران فیلم ممکن است چهره او را بدانند اما نام او را نه. بعد از دوازده سال بردگی نام او مشخص خواهد شد. او به سادگی بهترین بازی را از یک بازیگر نقش اول پس از دنیل دی لوئیس در فیلم 12 Years a Slave There Will Be Blood ارائه می دهد. به دلیل موقعیت شخصیت خود به عنوان یک برده، او معمولا نمی تواند نظر خود را بیان کند مگر اینکه آماده کتک خوردن باشد. در نتیجه اجیوفور مجبور می‌شود از زبان بدن و چشم‌هایش استفاده کند، چشم‌هایی که به مخزن‌های عظیمی از احساسات تبدیل می‌شوند تا خود را به مخاطب نشان دهند. او مجبور است چیزهای وحشتناکی را تحمل کند، اما همیشه وقار و نجابت خاصی را حفظ می کند که وضعیت اسفناک او را حتی بیشتر تحت تأثیر قرار می دهد. این نمایشی با ظرافت باورنکردنی است که ممکن است شما را بی زبان و در حیرت کامل رها کند.
مایکل فاسبندر بهترین بازی دوران حرفه‌ای فوق‌العاده‌اش را ارائه می‌کند، حتی نمرات بالای قبلی خود را از فیلم‌های شرم و گرسنگی کسب کرده است. هر دو به کارگردانی استیو مک کوئین، که کارگردانی فیلم 12 Years a Slave را نیز بر عهده داشت. او نقش ادوین اپس را بازی می کند، برده ای شرور و شیطانی و شاید نفرت انگیزترین و نفرت انگیزترین شخصیتی که تا به حال روی پرده نمایش داده شده است. اگر امروز زنده بود، احتمالاً مست بود و مشکلات شدید مدیریت خشم داشت. با تبدیل شدن به رقت انگیز و وحشتناک، او تجسم کابوس نهایی یک مرد عمیقاً ناقص است که قدرت مطلق بر انسان های دیگر داده شده است، و از طریق آن قدرت مطلق فقط جنون می یابد که او را به ظلم عمیق تر می کشاند. او همیشه یک حضور تهدیدآمیز و بدخیم است، حتی زمانی که در صفحه نمایش نیست، زیرا بردگان او باید همیشه آگاه باشند و برای حملات به ظاهر تصادفی سادیسم او آماده باشند.
بازیگران دیگر نیز بازی های بسیار خوبی ارائه می دهند. پل جیاماتی، پل دانو، بندیکت کامبربچ، سارا پالسون، آلفره وودارد همگی در نقش های نسبتا کوچک عالی هستند. اما در دوازده سال بردگی از تایتان ها، این فیلمی است که احتمالاً هرگز درباره آن نشنیده اید که شاید بالاتر از همه آنها باشد. در اولین نقش خود در یک فیلم بلند، لوپیتا نیونگو، با بازی در نقش برده جوان زیبای پاتسی - موضوع احساسات جنون آمیز و وحشتناک ادوین اپس و کانون عاطفی کل تصویر، یکی از ویرانگرترین بازی هایی را ارائه می دهد که تا به حال دیده ام. . پرتره ای از اندوه غیر قابل تحمل، شخصیت او تصویری از سلیمان است. در حالی که سلیمان مردی است که از شکستن و رها کردن حیثیتی که از بدو تولد شناخته شده امتناع می ورزد، او مردی است که مدت هاست شکسته شده است و هرگز از اول وقار را نشناخته است. زندگی او یک جهنم زنده است، مجبور به تحمل "عشق" ادوین اپس و حسادت وحشیانه همسرش می شود، او در یک مثلث وحشتناک گرفتار شده است که نمی تواند از آن فرار کند. با وجود این، او سطحی از معصومیت را حفظ می کند که فقط تراژدی شخصیت او را تشدید می کند. در واقع کار به جایی می رسد که فقط نگاه کردن به این شخصیت ممکن است برای در آوردن اشک کافی باشد. این یک عملکرد درهم شکسته است.
استیو مک کوئین با شروع کار خود به عنوان یک هنرمند ویدیو قبل از ساختن فیلم‌های بلند، نگاه عجیبی به تصویرسازی و کنتراست دارد. او همچنین یک فیلمساز بسیار صبور است و از تک پلان های طولانی و ثابت برای تاکید بر چیزهای مختلف استفاده می کند. در فیلم 12 Years a Slaveهای قبلی او این یک انتخاب کاملاً سبکی به نظر می‌رسید، در اینجا، این انتخابی است که مستقیماً در قلب ما قرار دارد. وقتی وقایع روی پرده وحشتناک‌ترین و زشت‌ترین می‌شوند، زمانی است که دوربین او بی‌تفاوت‌ترین می‌شود. گاهی احساس می‌کنیم که از چشم‌های موقر روح برده‌ای کشته شده را می‌بینیم که غمگین و غضبناک تماشا می‌کند. این در دسترس ترین و هنرمندانه ترین فیلم مک کوئین تاکنون است.
همچنین لحظاتی از زیبایی طبیعی خیره کننده وجود دارد که ترنس مالیک را به خود افتخار می کند. این نماها به تنهایی باعث شگفتی می شوند، اما در متن دوازده سال بردگی ما را بیشتر احساس می کنند که گویی زشتی انسان به زیبایی های طبیعی جهان دست درازی می کند.
شاید قابل توجه ترین آنها باشد. چیزی که در مورد 12 Years a Slave است، شیوه ای است که خود برده داری را به تصویر می کشد. استیو مک کوئین به جای اینکه راه آسان را انتخاب کند و کاوش موضوع را فقط به بردگان محدود کند، دامنه را افزایش می دهد و می بینیم که چگونه بر کسانی که از آن سود می برند تأثیر می گذارد. شخصیت بندیکت کامبربچ را در نظر بگیرید. مردی به ظاهر نجیب و دلسوز که با بردگان خود به نوعی احترام و مهربانی رفتار می کند. او به عنوان یک مرد نسبتا خوب ظاهر می شود که در محدوده قدرتمند نهاد برده داری به دام افتاده است. در 12 سال بردگی، برده داری به عنوان یک ساختار اجتماعی هولناک و مخرب نشان داده می شود که انسانیت را از هر کسی که لمس می کند تخلیه می کند، مردان خوب را به معضلات اخلاقی تبدیل می کند، مردان ناقص را به هیولا تبدیل می کند، و کل نژاد مردم را به دام و ابزار تبدیل می کند.
تماشای 12 Years a Slave به معنای مواجهه با واقعیت تلخ برده داری است که قبلا هرگز انجام نشده بود. اینکه بگوییم این بهترین فیلمی است که تا به حال در مورد برده داری ساخته شده است، بی اهمیت به نظر می رسد، زیرا برده داری موضوعی در فیلم 12 Years a Slave است که با رمانتیسم ساده لوحانه از فیلم هایی مانند بر باد رفته یا بهره برداری احمقانه از چیزی مانند جنگو رها شده نشان داده شده است. هر دوی اینها به هضم شدن موضوع کمک می کند. تماشای 12 Years a Slave تجربه سطحی از ناامیدی و بدبختی است که می تواند طاقت فرسا شود. این فیلمی از چنان زشتی، چنان آسیب عاطفی صریح است که ممکن است ساعت‌ها، شاید چند روز پس از دیدنش، شما را آزار دهد. پس چرا باید فیلمی را تماشا کنید که ممکن است شما را متحیر و ویران کند؟ زیرا، این یکی از بزرگترین دستاوردهای سینمایی عصر ما نیز هست.
دانلود فیلم 12 Years a Slave 2013 (دوازده سال بردگی) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
بیشتر بخوانید @ The Awards Circuit (http://www.awardscircuit.com)
یکی از مواردی که در حال حاضر چندین ماه است مطرح شده است این تصور است که نهادهای رای دهنده فصل جوایز به آن پاسخ نمی دهند. زیرا نشستن در آن بسیار "سخت" است. بیایید سخت را تعریف کنیم، درست است؟ آیا دیدن اولین سیاستمدار همجنس گرا که به دست همکار بسته اش به قتل رسیده است دشوار است؟ آیا سخت است ببینیم یک محکوم اصلاح شده توسط کشورمان به خاطر جنایاتش اعدام شود؟ آیا دیدن اینکه مادری انتخاب کند که کدام یک از فرزندانش در جریان هولوکاست بمیرد دشوار است؟ من استدلال می کنم که این پاسخ ها به یک بله قاطع اضافه می شود. با این حال، هیچ کس آن عبارات "خیلی سخت" را دور و بر خود پرتاب نکرد.
من در طول تاریخ کوتاه 29 ساله خود صدها فیلم را تماشا کرده ام و سینمای دشواری را دیده ام. "فهرست شیندلر" استیون اسپیلبرگ می تواند هر کسی را شرمنده کند زیرا واقعیت نفرت انگیز هولوکاست را نشان می دهد. «یونایتد 93» ساخته پل گرین گراس، که تقریباً یک بیوگرافی احساسی از تاریک‌ترین ساعت آمریکاست، مرا وادار می‌کند که در یک توپ خزیدم و گریه کنم. و سرانجام، «مصائب مسیح» مل گیبسون، یکی از پردرآمدترین فیلم‌های تاریخ، زحمات گناهان ما را به پوست مردی صادق نشان می‌دهد. و با این حال، هیچ کس این اصطلاحات هذل آمیز را به زبان نیاورد و گفت: "ساعت خیلی سخت است." آیا به این دلیل است که این یک تراژدی آمریکایی است که توسط آمریکایی ها انجام شده است؟ آیا این گناه اجداد کسی است که آن را در مجاری اشک شما آشکار می کند؟ من نمی توانم به آن پاسخ دهم. فقط کسی که آن را می گوید می تواند. ساختار این کشور بر پشت و خون بردگان بنا شده است. اما برده داری فقط در آمریکا نبود، بلکه در همه جا وجود داشت. اتفاقی که برای بیش از 200 سال رخ داد وحشتناک بود و باور کنید یا نه، امروز هنوز در برخی از نقاط جهان وجود دارد.
اکنون با نزدیک شدن به فیلم قدرتمند مک کوئین و توزیع شده توسط فاکس سرچ لایت پیکچرز، صداقتی که مک کوئین و فیلمنامه نویس جان ریدلی در آن وجود دارند. هیچ ترفند یا حقه ای وجود ندارد، هیچ برداشت ارزانی از یک داستان فرعی یا شخصیت وجود ندارد که برای پر کردن زمان در آنجا قرار داده شود یا درس زندگی برای سلیمان برای یادگیری باشد. همه چیز اصیل است. آیا فیلم دلخراش است؟ اوه خدای من بله. آیا بعد از نمایش فیلم چندین دقیقه گریه کردم؟ شرم آور است. من در تمام مدت، سر تا پا، لحظه به لحظه شیفته بودم.
من مدت‌هاست استعدادی را که در آثار چیوتل اجیوفور مشهود است تحسین کرده‌ام. من می دانستم که او قادر به انجام کارهایی بود که به عنوان سولومون نورثاپ انجام داد و او آن را از پارک بیرون زد. او اضطرار، نگرانی و انگیزه برای رسیدن به خانه نزد خانواده اش را دارد و هر احساسی را بدون عیب و نقص اجرا می کند، حتی زمانی که به نظر می رسد تمام امیدش از دست رفته است. جایی که او به طرز باورنکردنی می‌درخشد، تفاوت‌های ظریف کوچکی است که هنگام کند شدن داستان به کار می‌برد، شما متوجه جنبه‌هایی از سلیمان می‌شوید که او را حتی باورپذیرتر می‌کند.
در حالی که ادوین اپس، آخرین مالک سلیمان، مایکل فاسبندر عمیق‌تر می‌کند. به یک قلمرو شیطانی او به عنوان "آمون گوت" داستان ما عمل می کند، او دقیقاً همان چیزی است که از فردی که معتقد است این باید یک روش زندگی باشد انتظار دارید. او پست است و نه تنها افرادی را که با آنها ارتباط برقرار می کند، بلکه بینندگانی که تماشا می کنند نیز ترسانده است. سارا پائولسون هم مثل خانم اپس بدبخت است. توهین آمیز، اغوا کننده، حق طلب، و من هر ثانیه او را دوست داشتم.
کلمات من را علامت گذاری کنید. لوپیتا نیونگو کانون احساسی کل فیلم است. درد دل، اشک و خشمی که در طول این ویژگی در درون ما رشد می کند، "پتسی" زیبای ما را در هسته خواهد داشت. او یافته بزرگ سال سینمایی ماست و مطمئناً در آینده به پروژه های پویاتر و پرشورتر خواهد رفت. شما در حال تماشای تولد یک ستاره هستید.
هانس زیمر موسیقی بسیار برجسته ای را ارائه می دهد که با تمام تیک های ظریفی که آکوردهای لحن را به صدا در می آورد، غنی شده است. چیزی که نمی توان انکار کرد، کار دوربین نفیس شان بابیت است. با بافتن بخش‌های قایق و سپس در میان پایه‌های یک زمین پنبه، او خود را در لیگهای راجر دیکینز و سیموس مک‌گاروی به‌عنوان یکی از خلاق‌ترین و هیجان‌انگیزترین DP در این تجارت قرار می‌دهد. به خصوص در پی کار او در «مکان آن سوی کاج ها» در اوایل امسال. به سادگی شگفت انگیز است.
شانس های اسکار، زیرا می دانم که بسیاری از شما در تعجب هستید. اسکار را در دستان من بگذار، تو ده ها نامزدی برای گرفتن درو داری. بهترین فیلم، کارگردان، بازیگر نقش اول مرد، بازیگر نقش مکمل مرد، دو بازیگر نقش مکمل زن، فیلمنامه اقتباسی، طراحی تولید، فیلمبرداری، طراحی صحنه و لباس، تدوین فیلم، گریم و آرایش مو، موسیقی متن اصلی. همچنین یک دامنه صدای قوی و غنی وجود دارد که وجود دارد. صدای طبیعت هنگام راه رفتن بردگان یا نزدیک شدن سلیمان به خانه اربابش شنیده می شود. سوال بزرگ این است که آیا می تواند برنده شود؟ من هنوز همه چیز را ندیده ام، بنابراین هنوز نمی توانم که آیا شایسته آن است یا نه. می‌توانم بگویم، اگر منتقدان و تماشاگران بتوانند از این مزخرفات تماشای «سخت» کنار بیایند و تلاش‌های سینمایی را به‌عنوان نگاهی به تاریخ خودمان که از یک نویسنده بزرگ گفته شده است بپذیرند، دلیلی ندارد که نتواند شب را به پایان برساند. من بسیار آگاه هستم که دیدن دوازده سال بردگی در کنار استیو مک کوئین تاجگذاری اسکار، تقریباً 85 سال تاریخ آکادمی را پاک می کند. آیا آنها مایلند و آماده‌اند که به جستجو در عرصه‌های جدید بپردازند و به کسی که لزوماً در حلقه‌های درونی آنها نیست اجازه می‌دهند تا مانند مک‌کوئین و ریدلی در «12 سال بردگی» اظهارنظری جسورانه داشته باشند؟ من همچنان امیدوار هستم.
دانلود فیلم 12 Years a Slave 2013 (دوازده سال بردگی) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
من فقط می خواهم به حرف خودم برسم: دوازده سال بردگی فیلم خوبی است. ممکن است برای افرادی که کمتر در مورد برده داری می دانند، فیلم بهتری باشد، با این حال، برای من فقط "کمی بهتر از خوب" است.
Twelve Years A Slave واقعاً تلاش می کند تا با نمایش دادن تماشاگر را ناراحت کند. حقایق برده داری و دنیای بی رحمانه بردگان در اواسط قرن نوزدهم زندگی می کردند و در آن موفق می شود. فیلم پنهان نمی کند که برخی از اربابان برده چقدر آشفته بودند و برخی دیگر چقدر متوهم بودند. من بخشی از کتاب را همراه با زندگی نامه فردریک داگلاس و چند برده دیگر خوانده ام. فیلم این وقایع را خیلی خوب تفسیر می‌کند.
اما، اینجاست که عیب فیلم مطرح می‌شود: فیلم چیزی بیش از یک بیانیه برده نیست. برده داری بد است. اینجا مردی است که تغییر کرد و رنج های زیادی را پشت سر گذاشت. در حالی که من نژادپرستی را محکوم می کنم و خوشحالم که دوازده سال بردگی اشتباهات گذشته را نشان می دهد، فیلم کاری بیش از نمایش یک سری کارهای اشتباه انجام نمی دهد. دوازده سال بردگی فقط: رویداد بد، رویداد بد، رویداد بد، رویداد بد - به طور تصادفی شبیه جاذبه از یک جهت است. فیلم نمی ایستد و چیزی را ثابت نمی کند که مخاطب (شاید فقط من) نمی دانسته است. ما در گذشته فیلم های برده داری دیده ایم و زندگی نامه ها را خوانده ایم. فیلم فراموش می کند چیزی بیش از یک بیانیه ضد برده داری باشد. بیش از 150 سال است که برده داری در آمریکا از بین رفته است، بنابردوازده سال بردگی به چیزی بیشتر از "بردگی بد است" برای پیام خود نیاز داشت.
مطمئناً، نژادپرستی امروزه هنوز یک مسئله است، به همین دلیل است که دوازده سال بردگی همچنان اهمیت دارد. با این حال، فیلم سعی نمی کند کاری جز اطلاع رسانی از بدی های گذشته انجام دهد. فیلم به معنای واقعی کلمه یک سری چیزهای وحشتناک است و بس. به محض تمام شدن بدی ها، فیلم تمام می شود. به نظر من، فیلم باید هدف خود را کمی بیشتر بیان کند.
یک نکته جانبی: دوازده سال بردگی یکی از عمومی‌ترین موسیقی متن‌هایی را که تا به حال شنیده‌ام دارد، و حتی تا حد زیادی بد است. در زمان. حتی شوخی هم نکنید، آکوردهای یکسانی را در کل فیلم خواهید شنید.
فیلم خوبی است، اما در رابطه با مسائل گذشته آمریکا چیز جدیدی به روی میز نمی آورد.
دانلود فیلم 12 Years a Slave 2013 (دوازده سال بردگی) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
من امیدوار بودم که واقعاً از «12 سال بردگی» لذت ببرم، اما انتظار نداشتم یک فیلم 2 ساعته با نماهای دوربین بسیار طولانی و آهسته از طبیعت و به سختی دیالوگ یا شخصیت پردازی جذابی داشته باشد. سپس ظاهراً هر 10 دقیقه یک بار با شلاق وحشیانه یا تجاوز وحشیانه یا سایر ظلم های سادیستی که بر قهرمان فیلم، سلیمان بدبخت که یک آزاده فروخته شده به بردگی فروخته می شد و سایر برده ها، از بین می رفت. به جز مرد کانادایی براد پیت و یک جنتلمن از زادگاه سلیمان، تقریباً همه شخصیت های سفیدپوست در دوازده سال بردگی به عنوان تجسم شیطان به تصویر کشیده می شوند. بدون تفاوت جزئی، چیزی جز سادیسم بی وقفه.
به نظر می رسد بسیاری از مردم دوازده سال بردگی را با "فهرست شیندلر" مقایسه می کنند، اگرچه من نمی توانم دلیل آن را بفهمم. در «فهرست» داستان جذاب شیندلر را داشتید که به دلایلی که فقط خودش می‌داند، جانش را به خطر می‌اندازد تا هرچه بیشتر یهودیان را نجات دهد. زندانیان یهودی به عنوان شخصیت های کامل به تصویر کشیده می شوند، افرادی که شما می شناسید و به آنها اهمیت می دهید. حتی به نازی ای که رالف فینز بازی می کند نیز عمقی داده می شود، مردی که ظلم و ظلم او توسط روسای نازی اش اعمال شده و مورد تایید قرار گرفته است، اما، شما گمان می کنید، اما برای جنگ، مردی است که ممکن است در اطرافش جالب باشد --- یک عاشق غذای خوب، شراب خوب و چشم چرخان برای زنان. اما اربابان برده در «12 سال بردگی» کوچکترین اشاره ای به هیچ چیز انسانی در مورد خود ندارند، فقط به خاطر ظلم با مردم رفتار ظالمانه ای دارند.
اگر فیلمسازان واقعاً می خواستند فیلمی قدرتمند درباره برده داری بسازند. آنها ممکن است جسورانه نسخه جدیدی از «کلبه عمو تام» را بسازند و به داستانی که هریت بیچر استو نوشته است نزدیک شوند. این یک کتاب قدرتمند است و بسیار بیشتر از هر چیز دیگری مانند "12 سال بردگی" به غیر اخلاقی بودن برده داری می پردازد. خاطراتی که «12» بر اساس آن ساخته شده بود، خیلی زود پس از موفقیت بزرگ «کلبه عمو تام» منتشر شد. سکانس آغازین برده‌فروشی که در «کلبه‌ی عمو تام» با مهربانی درباره‌ی کالاهایشان بحث می‌کردند، خواندن آن چنان دل‌انگیز بود که حتی طاقت خواندن آن را در یک جلسه نداشتم. «12» صحنه مشابهی با پل جیاماتی عالی در نقش یک برده‌فروش داشت، اما فیلم هرگز عمیق‌تر نشد.
نظرات کاربران
برای ثبت نظر ابتدا وارد اکانت خود شوید.